"Goodmorning Veni--- Ehh? Bakit mugto yang mata mo?" Napayuko ako dahil sa sinabi ni Hera.
Umagang umaga palang, pumasok na ko. Pagbaba ko kanina, halos hindi nako kumain nang almusal. Dumiretso nalang ako agad paalis. Hindi na din ako nakahalik sa pisngi ng Mommy ko.
"Uy! Ayos kalang?" Tinapik ako ni Hera habang sinasabayan ang paglakad ko.
Konti palang ang tao dito sa opisina at isa na don si Hera na naabutan kong nagkakape nang dumating ako.
"Ayos lang" sabi ko saka nagsimulang umakyat sa hagdanan. Hindi ko kasi sinasakyan yung elevator kapag wala si Jerwin. Pag nauuna ako, naghahagdan ako.
"Sigurado ka? Eh bakit dyan ka sa hagdan umaakyat? Bakit hindi dun sa elevator ni Sir?"
Eh bakit ang daldal nya?
Humarap ako sakanya at huminga nang malalim.
"Hindi ko ginagamit yang elevator kung hindi ko naman kasabay si Sir" sabi ko. Imbis
"You shouldn't ask me that when it's obvious na ikaw ang hindi okay. Now, get on my back. Nasasayang ang oras" I stared at his back, dumbfounded. Ano ba yang iniisip mo Venice? Anong propose propose sa pader? Kaya naman pala lumuhod kase balak akong buhatin. Pero, kelangan ba talaga? Kaya ko namang maglakad. "Sir, s-sigurado ka? Kaya ko naman pong maglakad" this time, umikot na sya paharap sakin pero hindi parin tumatayo. Ipinatong nya ang siko sa tuhod at tumingala sakin. "Please, just get on. Marami pang gagawin sa opisina, we shouldn't waste our time" he said, gently. Ibang iba sa tono na ginamit nya kanina while talking to Lira. I suddenly thought about our work. Tama nga naman sya, maraming gawain sa opisina at late na ako nang isang oras kaya hindi na dapat ako nagsasayang nang oras. Agad kong hinubad ang heels ko na mukhang susuko na saka ako sumakay sa likuran nya.
An hour before my shift ends, tinawagan ako ni Reishell. Nangangamusta at nagtatanong kung ano daw ang gusto kong pasalubong. I was confused but then she told me na nagtravel silang dalawan ni Yuan. I just told her that I want them to enjoy and go home safely. I don't really need any material things. I learned that I should work for what I want. If I want one thing, I shouldn't just rely on others, I need to work on my own para makuha ang gusto ko. And, ano nga bang gusto ko? I just want our family to be fine. I want to bring back our life before but I know, suntok sa buwan yon and I need to be contented on the life we have now. As much as I want to go back to what we are before, ayoko din at the same time. I experienced being broken and lying to the love of my life back then. I sighed as I force myself to forget the regrets. Gusto kong kahit sandali lang, makalimutan ko yung pain at regrets. Kahit isa
"Thank you.." sambit ko nang makarating kame sa tapat nang bahay. Tumila na din ang ulan. Tahimik akong lumabas at lumingon pa dahil narinig ko ang pagbukas nang pintuan. Naglakad sya papunta sa kabilang side nang kotse nya kung saan ako lumabas kanina at sumandal don. "Don't forget on Sunday. I'll pickyou up" sabi nya then he crossed his arms. "Sir, may I ask.. ano pong meron sa Sunday?" I'm curious kaya hindi ko mapigilang magtanong. He shifted his position and his smile appeared. "It's my plus one" sambit nya bago naglakad papunta sa drivers seat at binuksan ang pintuan. Before he enter, ngumiti syang muli at nagsalita. "I just wanna have a casual dinner on Sunday.. with you" he said before entering his car. Ibinaba nya ang bintana at sumilip. "Go inside. I'll get going" he said. "Sige sir, thank you po ulit" sabi ko, umiiwas ako nang tingin dahi
My Saturday morning started with a morning walk. Hindi ako masyadong nakatulog matapos ang usapan namin ni Mommy kaya nang mag alas singko nang umaga, lumabas ako nang bahay para magpahangin at maglakad lakad. May iilan akong namataan na nagbubukas na nang tindahan. Ang ilan naman ay papasok na sa eskwelahan at trabaho. Yung mga nagtitinda ng almusal ay naglalako na din sa mga bahay bahay. Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa mamalayan ko na nakahinto pala ako sa tapat nang lugar na matagal ko ding hindi napuntahan. Sinilip ko ang loob at nakitang wala pang tao pero bukas na ang lugar kaya pumasok ako. Nakita ko pang humihikab ang kahera pero agad napaangat nang tingin nang maramdamang may pumasok. Agad nya kong nginitian nang makilala ako. "Ate Venice! Goodmorning! Ang aga mo ah" sambit nya habang nakangiti. Ngumiti din ako pabalik. "Goodmorning den, Katelyn. Hindi kasi ako ganun
Sunday came so fast. Maaga din akong nagising ngayon. Just like yesterday, lumabas ako para maglakad lakad at magpahangin. Yesterday after the sudden breakfast with Jerwin, I went home. Dumiretso agad ako sa kwarto ko and spend the day taking a rest. Natulog ako buong araw para bawiin ang ilang araw kong kulang sa tulog. I was walking when I spotted two familiar figures sitting on the bench. They're both smiling while talking about something. The woman's smile was so angelic na di ko aakalain na sya yung nakita ko nun sa opisina. It's Lira. I continued walking habang unti unting pumapasok sa isipan ko ang iilang tanong na nabuo. It looks like Lira was seeing someone else. She looks genuinely happy with the man she's with right now. Kaya ba tumigil na sya sa pagpunta sa opisina? Dahil nakahanap sya nang iba? Eversince they're conversation where I caught eavesdropping, hindi na bumalik
Istared at the two choices I'm holding right now. Paulit ulit kong binabalikan nang tingin ang bagay na nasa magkabilang kamay ko. I can't decide kung anong pipiliin. "Hmm.. hindi ko alam kung anong bagay sa kanya" bulong ko. Inangat ko ang tingin ko at nagtingin tingin pa nang ibang gamit na pwedeng mairegalo. Birthday pala ngayon ni Jerwin. Kaya ba inaya nya kong mag dinner? Pero, nevermind. I shouldn't be assuming. Gusto ko syang regaluhan. Ewan ko, nang sabihin ni Yohan na birthday ni Jerwin ngayon, otomatikong lumabas sa bibig ko ang pagpapaalam at dumiretso ako dito sa mall. Parang kumilos nang sarili yung katawan ko para hanapan nang regalo si Jerwin. I checked the time. 12 noon na. Ilang oras na den pala ako dito sa labas. Nagpaalam ako kay Yohan kaninang mga alas syete imedya eh at naghintay pakong magbukas ang mall. 10 AM kase ang opening hours nang mall kaya naghintay pako nang ilang o
3PM na. Nag stay lang ako sa kwarto habang nag aantay mag 5 PM. Jerwin even texted me, reminding me that he'll fetch me on 5PM. I'm lying on my bed. I'm worrying about my mom, really. Si Dad? Hindi ko na alam. Hindi ko sya nakita ngayong araw. I stood up and went on my Mom's room. I softly knocked before I opened the door at nakita ko na nakaupo si Mommy sa kama nya while staring at the window. "Mom?" I called then I walked inside her room. She noticed me and smile. Tumayo sya at niyakap ako. I frowned when I feel her body getting thinner. "Aalis kaba ngayon, Venice?" Tanong nya habang hinahaplos ang buhok ko. I lean towards her and closed my eyes. I feel relaxed by her touch. "Opo. Inaya po ako nang..." I hesitated dahil alam kong hindi komportable si Mommy na pag usapan ang kung anong tungkol sa boss ko. Kahit hindi ko alam kung bakit pero ayokong magsinungaling. "Nang boss ko po. S
"You seems distracted" I snapped out of my thoughts when Jerwin spoke. Uminom sya mula sa baso nang tubig then he wiped his mouth. "Sorry" I whispered. He became silent until a music from a violin surrounds the place. May mga tao nang tumayo para magsayaw. I just stared at them, a memory flashed in my mind. A memory of me and Jefferson dancing on our garden while he sings me a song. My tears are about to fall but it gets interrupted when a hand shows infront of me. Jerwin stood there. His other hands is on his back. He had a small smile on his lip. "May I have the dance?" He softly asked. My heart suddenly fastens it's beat as I take his hands. He leads me to a space in the center. Tahimik akong pinapanood kung paano nya ilagay ang kamay ko sa magkabilang balikat nya then his both hands in my waist. A sudden electricity flows through my body kasabay