“Anong ginagawa mo dito!?” nagtatakang bulalas ko.
“You're finally awake.”
Namilog ang aking mga mata dahil para bang ako lang ang nagulat sa aming dalawa. Unti-unting lumipat ang tingin ko kay Noah, na humakbang palapit kay Blade.
“T-teka, bakit siya nandito? Hindi ba nasa panig siya ng mga Spencers?”
Nalaglag ang panga ko nang iangat ni Noah ang kanyang braso para ilagay sa balikat ni Blade at akbayan siya.
“Ako ang una niyang pinaglilingkuran bago pa siya pumasok sa mga Spencers. Isa pa, buo ang tiwala ko kay Blade dahil siya ang pinaka-tapat kong tao.”
Napaismid ako. “Huh? Kailan pa?”
“Three years ago.” Bahagyang tumingin sa kanya si Noah bago lumingon muli sa akin. “It's such a long story na hindi mo na kailangang malaman pa. Ang mahalaga, nandito si Blade at tinutulungan niya tayong makakuha ng insights sa lungga ng mga taong nilagay ka sa kapahamakan.” bumitiw si Noah kay Blade at saka ay lumakad pabalik sa upuan.
<Thank you for supporting my tagalog version of Strangers Got Married. Hope you're having a joyful christmas!!
“A-Ano? Hindi pwedeng mangyari 'yan!” “However, it is what really happened while you were sleeping. Para makasiguro ka, pwede mong tingnan ang mga articles na lumabas a week ago. But I'm telling you, ipinasara na iyon ni Liam.” mataim ang mga titig ni Blade sa akin. “Pfft-” Naagaw ang atensyon ko sa tawa ni Noah. “Anong nakakatawa?” pinagtaasan ko siya ng kilay. “Hindi mo ba alam na nawala ang posibleng business na makakayang suportahan ang mga gastusin ko pati na ang pananatili ko sa bansang 'to?” Sumilay ang ngisi sa labi ni Noah. “Chill, hindi ko lang akalain na ganoon pala ka-cheap 'yang asawa mo. He took his gift back?” “Siguro dahil hindi naman talaga niya iniregalo sa akin ang resto na iyon. Ang sabi niya, ibinigay niya lang 'yun sa akin para hindi siya pagdudahan ng mga tao sa— Teka, wala man lang nakapansin na nawawala ako?” They were so invested in our lives kaya nung nalaman nilang pinakasalan ako ni Liam, sobrang da
[THIRD PERSON POV]“Thank you so much babe, for getting rid of that woman from our lives.”“Of course, didn’t I promise you that once I’m done with Eureka, I’ll figure out a way to get rid of her?”Ipinadausdos ni Maddison ang kanyang mga paa sa isang pool habang nakapatong ang kanyang ulo sa balikat ni Liam.Kasalukuyan silang nagpapahinga sa gilid ng pool habang ang mga tao ay natutulog na dahil sa kalaliman ng gabi.“Pakiramdam ko sasabog ang puso ko sa inis sa tuwing nakikita kitang kasama ang babaeng 'yon!” madramang bulalas ni Maddison na may bakas ng panunukso sa kanyang boses.Bumaba ang tingin niya mula sa mga mata ni Liam patungo sa labi nito. Mainit ang kanyang titig sa mga labi ni Liam habang marahan niyang kinagat ang kanyang ibabang labi, umangat muli ang kanyang tingin at nagtama ang kanilang mga mata.Unti-unting nagdikit ang kanilang mga katawan kasabay ng marahang
[Crystal]“Is it good?”Agad na tanong ni Noah kahit hindi ko pa natitikman ang inihanda niyang pagkain.“Pwede mo bang sabihin ulit sa'kin kung anong pangalan ng pagkain na 'to?”“Hønsekødssuppe?”Hindi ko pa rin maintindihan ang sinasabi niya kahit halos sampung beses na niyang inuulit sa akin. Kaya naman nagsimula na lang akong sumandok ng sabaw at humigop nito.“Mmm…” namilog ang mga mata kong umangat sa kanya. “Ang sarap.”Isang malaking ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Noah na nagpapakita ng kanyang walang kapintasang mga ngipin.Sa lahat talaga ng nakita ko, siya lang ang may pinakamagandang mga ngiti. Perfect siya maging toothpaste model.“Mabuti naman at nagustuhan mo. Sige, bilisan mo nang kumain diyan, dahil pagkatapos nito, ililibot na kita dito sa bahay!” galak niyang utas.“Okay, okay! Kanina mo pa bina
Nang tuluyan na niyang buksan ang pinto ay bumungad sa akin ang isang kwarto na pininturahan ng kulay pink at puti.Tuwang-tuwa na inihagis ni Noah ang kanyang mga kamay sa hangin. “Tadaaaa!” sigaw niya, “Halika, dali! Tingnan mo ang loob!”“O-Okay?”Hindi ako sigurado kung bakit ipinapakita sa akin ni Noah ang partikular na silid na ito. Malinaw na nakalaan para sa isang batang babae ang kwartong 'to. Puno kasi ng mga gamit ng sanggol ang isang puting crib. Nakapagtataka na sobrang linis ng silid na ito, dahil karaniwan ay makalat kapag bata ang gumagamit.Natuon ang atensyon ko sa sahig, kung saan pinagmasdan ko ang pink at puting kulay na rubber floor tiles. Pero, mayroong isang bagay na kakaiba dito. Karaniwan, alphabet letters ang nasa tiles, pero hindi ganoon sa silid na ito.“A...ma...ra…”Paulit-ulit lang nitong ginagamit ang mga letrang iyon. Tumingala ako para makita ang
“Dad!”Tinawag ni Noah ang kanyang ama at agad itong nilapitan. Nasulyapan ko pa ang pasimpleng paglapit ng bibig niya sa malapit sa tenga nito at para bang may ibinulong. Hindi ko naririnig ang pinaguusapan nila at hindi ako ganoon ka-pakialamera para magtanong pa.“Amara…” banggit niyang muli sa pangalan ng batang babae habang humahakbang palapit sa akin.Kinulong ko ang mga takas kong buhok at isinilid sa likod ng aking tainga. Ngumiti ako sa ama ni Noah at umatras ng kaunti para makatuloy siya sa baby crib na nasa likuran ko.Nasaksihan ko kung paano pigilan ng ama ni Noah ang emosyon niya. Mukhang malungkot talaga siya ngayon, habang nakatingin sa mga gamit ng nawalay niyang anak.Dahan-dahan kong itinaas ang kamay ko at tinapik siya sa likuran. “Huwag ho kayong magalala Sir, ang sabi ni Noah ay babalik rin ang anak ninyo. Siguradong hindi na siya makapaghintay na mayakap ang ama niya ng kasing higpit ng pa
“We will get this, and this… this… and… that.”Sinusundan ko lang ang mga yapak ni Noah dito sa loob ng isang boutique at parang bibilhin na niya ang buong lugar dahil sa ilang beses na niyang sinabi na kukunin namin ang mga damit.Hindi ko siya pwedeng hayaan na magpatuloy pa dahil baka pati damit ng sales lady ay bilhin niya.Hinila ko ang damit niya at sinubukang kunin ang atensyon.Lumingon siya ng kaunti para tingnan ako.“Sa sobrang dami ng mga 'yan, parang sobra pa sa isang taon na paninirahan sa bahay mo.”Napansin kong napalingon sa amin ang mga mata ng sales lady kaya ibinaba ko ng bahagya ang puting cap na suot ko para matakpan ang aking mukha dahil parang naagaw ko ang atensyon niya. Lumapit ako ng kaunti kay Noah at bumulong. “Bumili lang tayo ng tatlong pares at sapat na iyon para sa ilang mga araw."“For a few days?” bulalas niya. “You don't know how m
Naramdaman ko ang mga kamay na humawak sa balikat ko para iligtas ako sa muling pagkalunod sa mga mata niya. Hinila ako ni Noah papunta sa likuran niya para itago.Tila hindi makapaniwala si Liam na nakikita niya ako ngayon na nakatayo pa rin sa sarili kong mga paa. Mukhang naguguluhan siya kung bakit hanggang ngayon ay buhay at humihinga pa ako.Hindi ko na makita si Liam dahil sa tangkad ni Noah at lapad ng mga balikat niya na nakaharang sa harapan ko. Pero ang tanging nakikita ko na lamang ay si Maddison, na masama ang mga titig kay Liam.“So you're the one who abducted her?”Mabilis kong inilihis sa direksyon ni Liam ang mga mata ko kahit na likod lang ni Noah ang nakikita ko.“What?” sarkastikong tumawa si Noah. “I can't believe that sharp tongue of yours can still lie. Ano bang gusto mong mangyari? Crystal will believe you that I kidnapped her, at ako ang maging masamang tao sa mga mata niya gaya ng g
[Crystal]“Have you bought everything you need?” Salubong na tanong sa akin ng ama ni Noah.Sinimulan na din ng mga guards na kasama namin na ipasok ang mga shopping bags sa loob ng bahay.“Yes sir, hindi naman po marami ang kakailanganin ko. Malaking bagay na ang pagbili niyo ng mga gagamitin kong damit.” sinubukan kong ngumiti bilang pasasalamat sa kabaitan niya.Ang hirap sa akin maging masaya lalo pa at naaalala ko pa rin ang nangyari kanina pati na ang mga titig ni Liam sa akin.“No dad, she's lying to you.”Mabilis akong napalingon nang biglang sumabat si Noah pagkatapos niyang maipasok lahat ng mga shopping bags na bitbit niya.Pinanliitan ko siya ng mata dahil hindi ko maintindihan ang gusto niyang sabihin.“What do you mean Crystal is lying? Binili ba ninyo ako ng-”“Nope, we haven't got you a shake since Crystal wants to go back immediately. Ayaw niya daw ka