"Beth, sasama ka ba?" tanong ng kaklase kong si Macy. I smiled weakly at her. I know she understand what I mean with it. The hope in her eyes fade. She sighed and nod her head later on. Ang grupo namin ang may pinakamataas na score kaya nag-aya silang mag-celebrate. May Ktv bar malapit dito at doon nila planong pumunta. Hindi naman ako mahilig na maglalabas kaya tinanggihan ko. And besides, may asawa na akong tao. Hindi maganda tignan na nasa labas ako at nagsasaya samantalang may asawa akong naghihintay sa bahay. Lumabas na ako ng room para magpuntang canteen. Kian texted me that he's already there. Pagdating ko ng canteen ay agaw pansin ang grupo nila. Nagkakatuwaan. Nang mapansin ako ni Kian ay agad siyang tumayo. Inakbayan ako at hinalikan sa aking pisngi. His friends are eyes are on us. Tinaasan ko sila ng kilay. Giniya na din ako ni Kian na maupo sa tabi niya. He already ordered food for us. Nakapagtataka ang katahimikan nila. Hanggang sa makalahati ko ang pagkain ay nag
Tumaas ang kilay ko sa kaibigan ni Kian. Na naman? Napatingin ako kay Kian. "It's okay if you don't want me to go," aniya. Samantalang ang kaibigan niya ay nagpa-puppy eyes sa akin habang pinagpapaalam si Kian na um-attend ng birthday party niya. "Sino naman ang mag-birthday next month?" tanong ko sa kanila. Halos sabay-sabay pa silang napakamot ng ulo. Last year, hindi naman nila pinagpapaalam ng ganito si Kian. And Kian refused to go last year. Bumuntong hininga ako. "Saan kayo pupunta?" tanong ko. Naalala ko ang birthday ni Raul nang nakaraan, ang sabi sa bahay lang nila pero malaman-laman ko kina Macy na sa bar pala sila nagpunta. "Sa bahay lang. All boys gaya lang din sa birthday ni Raul," tugon niya habang ang mata'y hindi mapirmi. Hindi siya makatitig sa akin na mariing nakatingin sa kaniya. Liar! I know where you guys went. "Please, payagan mo na. Huling taon na natin ngayon sa kolehiyo. Kapag nakapagtapos na tayo baka hindi na kami magkita-kita." Bumuntong hininga ak
Gumising akong mag-isa lang sa kama. It's only six thirty in the morning. It's saturday kaya wala kaming pasok sa university. Napatulala pa ako bago pinilit na bumangon at hanapin si Kian. Nadatnan ko siya sa kusina. May kawali na nakasalang sa kalan. Mukhang nagsisimula pa lang magluto. The kitchen was a bit messy. May mga ingredients at kung ano-ano pang mga pagkain na nasa counter top. When he notice my presence he glance at me. Sumandal ako sa pinto ng kusina at ngiting-ngiti siyang pinagmasdan. "Ang aga mo yatang bumangon at magluto." Tipid lang siyang ngumiti. Hininaan niya ang apoy sa kalan bago inilang hakbang ang pagitan namin. Hinalikan niya ako sa labi. "Sorry about last night. I came home late due to traffic," seryosong paliwanag niya. Tumango ako. "It's okay. I just hope you have texted me. Your wife was so worried." Bumuntong hininga ako. "Sorry..." He kiss me again. It last for few seconds dahil kung hindi pa siya titigil masusunog na ang kawali. "While I'm coo
Hindi kami nakapag-usap ni Kian pagdating ng umaga dahil mas maaga ng isang oras ang klase ko kaysa sa kaniya. Ininit ko na lang ang niluto kong pagkain kagabi. Ang cake na b-in-ake ko ay nasa ref lang. Pagkatapos kong magbihis ay sakto namang gising na siya. Tahimik siya at alam kong pinagmamasdan ako. Madami akong gustong sabihin at may mga bagay ako na gustong itanong sa kaniya pero ayaw kong simulan ang araw na ito sa away. Sa inis na naramdaman ko kagabi at hanggang ngayon ay natitiyak kong pagmumulan lang ng away. Hangga't maari gusto kong maging kalmado. Ayaw kong magulo ang aking isip lalo na at may mga quizes kami na dapat kong paghandaan this week. Naninikip ang dibdib ko. Wala akong halos tulog. Inis na inis ako habang nakikinig sa kaniyang paghilik. May impluwensya siya ng alak kaya naman himbing na himbing ang tulog. Walang kaalam-alam o mas tamang sabihin na walang pakialam sa asawa na inis na inis at masama ang loob sa kaniya. "I'm going," malamig kong paalam sa
Hanggang mag-lunch break ay hindi na kami ulit nakapag-usap ni Macy. Alam kong maya't maya siyang tumitingin sa akin pero dahil sa tindi ng emosyon na nararamdaman ko, sinikap kong iignora siya. Baka kapag makita ko ang awa sa kaniyang mga mata ay maiyak lang ako. Saksi siya sa nangyari. Saksi siya sa pagsunggab ni Kian sa tukso. Ayaw kong umiyak. Kahit sabihin pa na halik lang iyon o make out masakit, e. Pero paano kung hindi lang iyon halik? Paano kung mas higit pa doon?No. Kahit smack o ano pa man yan, it is still an act of cheating. Nang mag-lunch break sinundo ako ni Kian sa labas ng room ko. Nakangiti siya at agad akong niyakap at hinalikan. Bumuntong hininga ako at tamad siyang nginitian. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. Nag-aalboroto na ang damdamin ko. Kanina pa ako hindi pinapatahimik ng aking puso. Pero nasa university kami. Hindi kami dapat nakikita ng iba na nag-aaway. Ayaw kong makita o malaman ni Jewel na may hindi kami pagkakaunawaan. It will
"Huwag mong pigilan ang sarili mong umiyak," sabi ni Macy habang nag-da-drive. Pinunasan ko ang luha na nagbabadyang malaglag. Masama ang loob ko. Gusto kong umiyak para mabawasan ang bigat na nararamdaman ko sa aking dibdib pero ayaw bumuhos ng aking mga luha. Nagpababa ako sa kaniya sa mall na may ilang metro ang layo. "Mag-ingat ka. If you need someone to talk to, I am here," aniya bago hininto ang sasakyan. Tumango lang ako sa kaniya at nagpasalamat. Kanina pa tawag nang tawag si Kian sa aking numero kaya bl-in-ocked ko siya, maging sa mga social media account ko.Ayaw ko siyang kausapin. Hangga't maari ayaw ko ding makita ang pagmumukha niya. Pero parehas kami ng eskwelahan na pinapasukan. Iisang bahay ang inuuwian namin.Nag-ikot ako sa mall hanggang sa gumabi na. Hindi ako makaramdam ng gutom. Walang pumapasok sa aking utak. Hindi ko alam kung ano ang gagawin at dapat na isipin dahil sa nangyari. Basta ang alam ko, nagsinungaling at niloko niya ako. Gustong-gusto ko siyang
It took some few seconds before Kian notice our presence. He look stunned. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko mula pa kanina. I don't even know what to do or what to think. All I know is that I am badly hurt. He hurt me again. What's his excuse this time? "M-Moo..." nauutal niyang tawag sa akin. Nagsimulang manlabo ang aking paningin. He call me Moo without thinking about the meaning of that endearment he kept on calling me. Moo. My only one.Really, Kian? You are not a man of your words. "Babe," tawag sa kaniya ni Jewel dahilan para mas lalo pang manikip ang dibdib ko. Umiling-iling ako. Nagmamakaawa naman ang mga mata ni Kian. Humakbang siya palapit sa akin kaya umatras din ako ng ilang beses. Parang kaming tatlo lang ang tao dito dahil ang mga kasama namin ay tahimik. Nagmamasid or maybe they are shock as hell too. "L-Let me explain..." He continue to step forward but I kept on moving backward. I don't want to hear any of his excuses again. Tumalikod ako at masamang t
Hindi ako nakatulog nang maayos sa magdamag pero nagising pa din ako ng maaga. Ang bigat ng ulo at dibdib ko. Masakit na masakit pa din pero hindi ko na magawa pang maiyak. Naubos na ata ang luha ko. Ibig sabihin ba nu'n ay tanggap ko na ang mga nangyari? Ngayon ang graduation namin. I should be happy because all my hardworks paids off. Magtatapos ako with flying colors. Kami ni Kian. Pero hindi ko man lang magawang ma-excite. I was also thinking of not attending my graduation. Makukuha ko pa din naman ang diploma ko at ang awards ko sa dean. May graduation picture na din ako na agad sinabit nina Mama at Papa sa dingding. Pero importante ang araw na ito lalo sa mga magulang ko na nagpagod para mapag-aral ako. Natulala ako ng ilang segundo. Muli na namang sumagi ang mga nangyari kahapon.Huminga ako nang malalim. Ayaw ko na sana pang isipin ang mga nangyari. Dahil ayaw ko na ulit na masaktan pa. Hindi na mangyayari pa ang mga plano naming dalawa ni Kian. Mag-isa ko na lang na tut