Si Kenneth Sunder ay isang dalubhasang magnanakaw.Para sa isang dalubhasang magnanakaw, ang lahat ng kanyang mga kasanayan ay halos purong nakasalalay sa kanyang mga kamay.Ngayong ang kanang braso ay naputol, ang katumbas ng pinaghirapang kasanayan ni Kenneth ay lubos na walang kabuluhan na ngayon.Bahagyang nagulo ang isip niya. Bilang karagdagan, ang sakit ng naputol na braso ay makabuluhang nagpababa din sa kanyang kakayahang magkaroon ng reaksyon.Hindi niya namalayan na may paparating na mas delikadong panganib. Ang rebulto ni Caesar ay nabuhay sa sandaling ito. Matapos putulin ang braso ni Kenneth gamit ang espada sa kamay, bumuwelo ito para lumaslas ulit.Gustong putulin ng estatwa ang ulo ni Kenneth.“Ahh!“Katapusan ko na!”Nang matauhan si Kenneth, malapit na sa kanyang mga mata ang napakalaking espada na may malamig na kinang.Damang-dama pa niya ang intensyong pumatay ng talim.Wala na siyang pag-asa.Ang hampas ng espada sa napakalapit na distansya ay hindi niya kayang i
Napaawang ang bibig ni Alex at ng iba nang marinig nila iyon.Paatras na hinampas ni Waltz ang kanyang palad na may kasamang Chi. “Akayin mo ang senior mo at pumunta kayo sa likod. Wag kayong humarang dito.”Isang bugso ng puwersa ang nagtulak palayo sa dalawang magkapatid na alagad.Sinabi ni Freya, “Kailangan kong saksakin ang puso ng golden-eyed na Golden Zombie gamit ang Dragon Soul Wood, ngunit napakabilis niya. Kailangan ko ng tulong.”Tanong ni Alex, “Hindi ba kita puwedeng tulungan na saksakin iyan?”Umiling si Freya. “Hindi puwede. Kailangang ako mismo ang sasaksak ng Dragon Soul Wood. Walang silbi kung iba ang gagawa.”Pagkatapos ng isang paghinto, nagpatuloy siya, “Pero puwede nating sabay siyang saksakin!”Sa kanilang pag-uusap, dose-dosenang beses nang umatake ang zombie na si Caesar. Ang mga mata nito ay bumaril ng ginintuang liwanag, at ang katawan nito ay napuno ng nakamamatay na aura.“Silver Frost, Absolute Freeze!”Si Maya ang unang taong gumamit ng ultimate move.Ma
Nagulat ang lahat.Matapos ilingon ang kanilang mga ulo upang tingnan, nakita nila ang isang matandang lalaki na nakasuot ng itim na medieval na damit.Ang tao ay may kulay-abo na buhok, ngunit siya ay may mabangis na hitsura. Ang kanyang cultivation base ay hindi prominente, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning nang maliwanag. Matapos makatagpo ang kanyang mga mata, ang isa ay manginginig at makakaramdam ng hindi maipaliwanag na takot.“Sino ka? Paano ka nakapasok?” tanong ni Alex.Tumawa ang matanda at hindi siya sinagot.Gayunpaman, habang nanginginig ang kanyang pigura, dose-dosenang mga phantom ang lumutang, na parang mga multo sa gabi. Nakakatakot ang itsura nila sa pagdaan nila sa libingan sa ilalim ng lupa.“Alex, mag-ingat ka!”Agad na kumilos si Dorothy para harangin ang matanda.Ang dose-dosenang mga multo ay mga ilusyon. Isa lang ang totoo, pero mabilis na sumugod ang tunay kay Alex. Itinaas nito ang malaking kamay at gustong sunggaban ang leeg ni Alex.Pak!Napakab
Wham!Nagmamadaling umiwas ang matanda.Isang malaking bunganga na likha ng daliri ang nakalagay na ngayon sa lugar kung saan nakatayo ang matanda kanina, nagpapadala ng panginginig sa kanyang gulugod. Tapos, tumalikod siya at pumunta sa likod ni Freya na parang multo para sunggaban ito. “Tumigil ka!”Agad na tumahimik ang eksena.Sa pamamagitan ng isang ‘poof’, ang matanda ay dumura ng dugo at sinabi, “Grabe, muntik na akong mabigo sa simpleng gawain. Ang anak ni William Rockefeller ay may ganitong kakayahan pala. Mukhang hindi niya ako niloko. Kayo, mga Rockefeller, ay siguradong hindi madaling kalabanin.”Napatingin si Alex kay Freya na nahuli.Ilang saglit ay nag-atubili siyang kumilos laban sa matanda.Higit sa lahat, hindi niya alam kung ano ang gustong gawin ng matanda. “Sir, kilala mo ba ang tatay ko?”Nagalit ang matanda. “Siyempre, kilala ko siya. Ang iyong walang prinsipyong ama ay nagsinungaling at kinuha sa’kin ang hindi mabibiling kayamanan. Pagkatapos, nawala siya sa mun
Kumunot ang noo ni Alex.Agad niyang sinuri si Freya gamit ang kanyang Third Eye. Hindi niya inaasahan na may kinalaman ang matandang ito sa mga miyembro ng Witch Cult.Gayunpaman, hindi komportable para sa kanya na magtanong pa sa oras na ito.Samantala, gulat na gulat si Darven. “Ano? Ang pinakain mo kay Miss Mayer ay ang tableta ng Witch Cult ng pitong lason? Diyos ko, eh wala namang panlunas iyan. Walang alinlangan na mamamatay ang makainom niyan. Kahit ang diyos ay hindi siya maililigtas.”Sa sandaling sinabi iyon ng matanda, nangasim ang mukha ni Freya.Malamig na ngumuso si Trevon. “Anong alam mo? Sinong nagsabi sa’yo na walang panlunas para sa tableta ng pitong lason? Sa mundong ito, walang lason na walang panlunas. Nasa akin ang lunas para sa tableta ng pitong lason. Kung hindi ka naniniwala sa akin, kumain ka rin ng isa at pagkatapos ay ibibigay ko ito sa’yo upang gamutin iyan.”Naninigas ang ekspresyon ni Darven dahil ayaw niyang subukan ito.Tinanong ni Alex si Darven, “Ala
Tinitigan ni Alex si Darven. “Tumahimik ka. Kung hindi mo alam kung paano siya ililigtas, hindi ito nangangahulugan na hindi siya maliligtas. Huwag kang mag-alala. Ililigtas ko siya. Ang problema, kailangan muna nating makalabas.”Kasabay nito, agad na kumilos si Dorothy sa pamamagitan ng pagturo sa acupoint ni Trevon sa gitna ng dibdib upang ganap na selyuhan ang cultivation nito.***“Sabihin mo, paano ka nakapasok?”“Marami bang pasukan o labasan dito?”Tinuro ni Dorothy ang mahabang espada sa leeg ni Trevon.Ngayong naselyuhan na ang cultivation ni Trevon, bilanggo na siya. Karagdagan pa, nakaramdam siya ng labis na panghihinayang matapos malaman na nagdulot siya ng gulo. Umiyak siya, “Kakapasok ko lang kasunod ninyo! Paano magkakaroon ng ibang pasukan?”“Ano?”“Nagbibiro ka ba? Paanong hindi namin malalaman ang bilang ng mga tao nang pumasok kami?” Malamig na sabi ni Quincy. Napagtanto niya na siya ay may pinakamaliit na pakiramdam ng eksistensya, at bahagyang nasaktan ang kanyang
Napatingin muli ang maraming tao kay Trevon dahil sa mga salita niya.Tanong ni Zayne, “Sir Lambert, may alam ka ba?”Sa sandaling ito, si Trevon, na nakaupo sa lupa, ay tila nahihirapan na makatayo.Matapos masulyapan si Dorothy, ngumuso siya at sinabing, “Talaga, meron. Pero, bakit ko sasabihin sa inyo?”Dahil sa sinabi niya, natural na gusto niyang gamitin ito bilang banta na tanggalin ni Dorothy ang selyo sa kanya.Gayunpaman, nagkamali siya ng pagkalkula sa diskarte ni Dorothy.Malamig na sinabi ni Dorothy, “Dahil hindi ka magsasalita, wala kang silbi kung gayon!”Ang nakakatakot at mahabang espada sa kanyang kamay na nakuha mula sa zombie na si Caesar ay gumawa ng mga dagundong.Whoosh!Ang malamig na dulo ng espada ay naging matulis na malamig na bituin at tumagos sa lalamunan ni Trevon.“Ah, hindi, hindi—”Noong una, kalmado pa rin si Trevon habang hinihintay si Dorothy na magkusa at mag-alok sa kanya ng mga kondisyon. Hindi niya inaasahan na ang diskarte nito ay ang patayin si
Naging lubhang kakila-kilabot ang ekspresyon ng mukha ni Quincy Zoppins.“Bwiset. Anong gagawin natin? Labis na pagsisikap ang ibinuhos natin para lang matalo ang isang zombie. Kung may isa pang malaki na lalabas pagkatapos nating malampasan ang susunod na apat na yugto, mas gugustuhin kong mamatay na lang!” Bumagsak si Quincy sa lupa pagkatapos noon.“Hindi na ako maglalakad. Hindi ako lalakad kahit patayin ninyo pa ako,” dagdag niya.Tumango si Alex Rockefeller. “Sige. Sa katunayan, higit nga sa inaasahan ko ang antas ng panganib na hinaharap natin. Kung ayaw mo nang sumama, manatili ka na lang dito. Susunduin namin kayo kapag nakahanap na kami ng daanan,” sabi ni Alex.Nagkatinginan sina Kenneth Sunder, Darven Mikail, at ang iba pa.Sa wakas, umiling silang lahat.Hindi sila makakalabas kung mananatili sila rito. Kung nakahanap ng daan palabas si Alex at ang iba ngunit hindi na mabuksan ang pinto sa likod nila, hindi ba sila mamamatay sa gutom dito?Bukod dito, muling narinig ang is