CHAPTER 39

Sa halip na sagutin ako ay pumihit lang siya patalikod sa gawi ko. Halata namang nahihirapan pa siyang gumalaw pero ginawa niya ang abot sa kanyang makakaya para deadma-hin ako.

Sobrang taas pa rin ng pride ng lalaking ito. Hindi ko ma-reach.

"Move gently, Grantt. I am not going to eat you alive," asik ko sabay singhap. "Hinintay kitang magising ng ilang buwan tapos…" Muli akong napasinghap. "I'm going home now. Makakahinga na ako nang maluwag at makakatulog nang maayos dahil may malay ka na," dagdag ko pa.

Hindi ko alam kung nakikinig ba siya sa akin o hindi. Gusto kong silipin kong gising ba siya o tulog na dahil wala naman akong sagot na nakuha.

Napailing na lang ako at napapalatak. Hindi ko pa rin maiwasang madismaya sa nangyayaring ito. Bago pa man ako makahakbang papalabas ng kwarto ay bumukas naman ang pinto at pumasok si Mommy Gretchen. Ngayon lang uli kami nito nagpang-abot dito.

"Ang kapal din talaga ng mukha mo 'no? Sa ilang buwan na hindi ka nagpakita rito ay susulpot k