CHAPTER 62: THE LAST MAN/WOMAN STANDING

Dahan dahan kung iminulat Ang aking mga mata, ng makapag adjust na Ang mata ko ay agad ko namang napagtanto na nasa hospital na pala ako.

Walangya talaga Hindi talaga ako pinayagan ni kuya na mag hasik ng lagim, ngunit hindi ako papayag.

Tumayo na ako at agad agad ko na ding tinanggal sa mga kamay ko Ang dextrose, kahit masakit pa ang sugat ko ay Wala akong pakealam.

Nag tungo Naman ako sa parking lot at palihim na sumakay sa motor at inistart ko na ito, dali dali naman akong pumunta sa hide out namin upang kunin ang mga baril na kakailanganin ko.

Ng makuha ko na Ang lahat ng kailangan ko ay agad naman akong pumasok sa kotse ko na bullet proof, mas Maiging mag kotse nalang ako dahil marami akong dala Ngayon.

Una akong pumunta sa bahay ng Isang kaibigan ni Farah Yung lagi niyang Kasama sa meeting.

" Hinding hindi mo makakalimutan itong Araw na ito Farah" wika ko sa sarili ko at dali dali naman akong bumaba sa kotse ko.

Agad agad naman akong umakyat sa bakod nila at nag tungo na sa loo