HANNAH’s POV
Before anything else, I just want to introduce myself. I’m Hannah Andrea Sy, 17 years old at ako ang bestfriend ni Yuri Aaliyah Lee. High School palang kami ay magkaibigan na kami ni Aaliyah kaya naman alam namin ang takbo ng utak ng isa’t isa. 15 years old kami ng malaman niyang ipinagkasundo sila ng Kuya niya sa magkapatid na Chua. Simula noon ay napagdesisyon’an kong suportahan at samahan siya sa lahat ng bagay, kasama na nga rito ang pagpunta niya dito sa US.
Ng malaman ni Aali ang tungkol sa kasunduan ay parang nagbago siya. Nasabi niya saakin na ayaw niyang tumupad sa usapan kaya lang wala naman daw siyang magagawa. Nasaktan din ako ng malaman ko ang tungkol rito. Bukod kasi sa nakikita kong paghihirap ng matalik kong kaibigan ay nasasaktan din ako. I fell inlove with my bestfriend's brother. Noong una ay hindi ko talaga matanggap ang sitwasyon, pero paunti unti ay parang naiintindihan ko nalang din. Isa sa mga dahilan kung bakit pilit kong inuunawa ito ay dahil na rin kay Aaliyah, gusto kong damayan, gabayan at samahan siya sa mga ganitong sitwasyon. Paano ko naman gagawin yun kung pati ako ay apektado? Sobrang hirap sa part ko, dahil first love ko si Kuya Gab.
Hindi naging madali para saamin ang kumbinsihin ang mga magulang namin na manirahan kami dito. Unica Ija ako kaya ganon nalang amg sama ng loob sakin ng Mommy ko nang malaman niya ang plano namin ni Aaliyah. Sa kaso naman niya ay naging mahirap din ang proseso, ang akala kasi ng mga magulang niya ay gusto lang niyang tumakas sa kasunduan. Napahanga ako ni Aaliyah nung ipaliwanag niya sa parents niya ang dahilan ng pagpunta namin dito, at yun nga ay dahil gusto niyang mag aral ng tahimik at matiwasay, bukod pa ron ay gusto niya munang i-enjoy ang sarili para mapaghandaan na din ang mga bagay bagay. Hindi kasi namin ‘to magagawa sa Pilipinas dahil na rin sa kaliwa’t kanang obligasyon namin sa mga negosyo namin. Isang dahilan pa ni Aaliyah ay ayaw niya daw matulad sa Kuya Gab niya na hindi man lang naranasan ang pagiging normal na teenager dahil maaga itong isinabak sa mundo ng negosyo. Kasalukuyan kong pinapanuod si Aaliyah na akala mo ay nagfa fashion show sa harap ko, panay kasi ang paroon at parito niya.
“Hoy babae, umupo ka nga. Nahihilo ako sa ginagawa mo eh.” Puna ko sakanya nung hindi ko na siya matiis.
“Hannah, anong gagawin ko?” ano daw?
“Bakit ba? Ano bang meron ha?” Naguguluhan kong tanong.
“Kailangan ko ng umuwi sa Pilipinas.” Pag amin niya sakin. Kaya pala hindi siya mapakali. Naiintindihan ko na, dahil isa lang naman ang ibig sabihin kapag pinauwi na siya sa Pinas. It’s about time. Aasikasuhin na nila ang kasal.
“Oh ano namang problema? Aali, matagal mo ng alam ang bagay na yan. Dapat naihanda mo na ang sarili mo noon pa. 2 years, Aali. 2 years na tayong nandito at siguro naman sapat na yun.” pamamrangka ko sakanya. Hindi ko alam kung tama baang ginagawa ko, pero bahala na. Kailangan niya na kasing maging handa, kung hindi ngayon. Kailan pa?
“Hannah naman eh, alam mo naman kung anong ibig sabihin non dba? Hindi pa ko handa.” alam na alam ko pero hindi ko siya pwedeng kunsintihin. Mas lalo lang siyang mahihirapan.
“Aaliyah, alam nating pareho. Simula palang, alam na natin diba? Kaya dapat noon palang naghanda ka na. Ang dami ng panahon na ibinigay sayo, Aali. Hindi naman kita masisi, kung ako din ata ang nasa sitwasyon mo mahihirapan din ako. Pero instead na isipin mo ng isipin, harapin mo muna.” Alam kong mahirap kaya kahit naawa ako ay pilit kong ipapaintindi sakanya ang sitwasyon.
“Isa pa, hindi mo pa naman nakikilala ang Fiancee mo. Malay mo mabait naman siya diba? Why stress yourself out of nothing? Aaliyah, wala pang problema. Kalmaka lang. Just give it a try.” Dagdag ko nung hindi siya makapagsalita.
Nasa ganoon kaming sitwasyon ng biglang dumating si Angelo at Skyler. Andito na naman tong dalawang ugok na to. Palibhasa nasanay na silang tumambay dito eh, ni hindi man lang uso sakanila ang kumatok. Dire-diretso lang sa pagpasok. Akala mo bahay nila eh. Tsk.
“Ano na namang ginagawa niyo dito sa bahay, mga ugok?” maktol ko. Natawa naman si Aaliyah sa sinabi ko. Tingnan mo ‘to, parang kanina lang hindi siya makaimik sa pinagsasabi ko tas ngayon tatawa tawa. Napaka supportive. Just note my sarcasm there.
“Wala naman, napatambay lang.” nakangising sagot ni Angelo. Ang pangit niya. Leche.
“Anong akala mo sa bahay namin? BAR?” umuusok ang ilong na tanong ko.
“Hannah, relax. Ang aga aga, ang init ng ulo mo. May PMS ka ba?” anak ng. . . bwisit na lalaki ‘to.
“Hep hep. Kayong dalawa, tama na nga yan. Baka mamaya ma fall kayo sa isa’t isa eh. Yieeee.” Panunukso ni Aaliyah. Tingnan mo ‘to, parang kanina lang problemadong problemado. Ngayon naman ang lakas mang asar. Ang lakas ng saltik sa utak ng best
friend ko.“NO WAY.” Sabay na sabi namin ni Angelo. At aba ang loko, nginisihan pa ako. Sinamaan ko nga ng tingin.
“I’m hungry.” Ay may nagsalitang hangin. Kita mo ‘tong isang ‘to, halos magrambol na kami ni Angelo dito di man lang umawat. Magsasalita na nga lang, out of the blue pa.
“Let’s eat, we haven’t eaten our breakfast.” Sagot ni Aaliyah kay Sky.
Minsan talaga may napapansin akong kakaiba sa tingin ni Sky kay Aali, may something eh. Sabay sabay kaming kumain sa hapag kainan and of course with matching asaran naming dalawa ng unggoy na si Angelo. Samantalang ang dalawa naman ay panay tawa lang. Maya-maya naman ay tumunog ang cellphone ni Aali.
“Hello- “
“Pero Mom, just give me more time.” Naka simangot na sabi ni Aali. Uh oh, mukhang alam ko na ang pinag uusapan ng mag ina.
“Yes Mom. Bye.” Rinig kong usal ni Aali, bakas ang lungkot sa mukha.
“Guys, uuwi na ko sa Pilipinas. Next week.” Sabi ni Aali pagharap niya saamin. Nakabusangot na ang mukha at hindi maipinta. Muntik na akong matawa, mukha kasi siyang constipated.
Pagkatapos sabihin ni Aaliyah yon ay wala ni isa saamin ang nagsalita. Nagpapakiramdaman. Mukhang mahaba habang ang pag uusapan namin nito ni Aali mamaya. Well, wala naman akong ibang masasabi sakanya kundi ang isang pang malakasang Goodluck nalang friend.
ADRIAN’s POV Kasalukuyan kaming naghihintay dito sa Airport. Kasama ko ang pamilya ko at ang pamilya ng mga Lee. Alam ko kung sino ang hinihintay namin dito, nasabi na sakin nila Mommy at ni Ate Lorraine nung nakaraang Linggo. Ano kaya ang itsura ng magiging fiancée ko? Oo, tanggap ko ng ikakasal ako sa ibang babae at hindi kay Abby. I admit, I have a girlfriend. We’ve been together for two years now. Nung nakaraang taon lang ay lumipat siya at ang kanyang pamilya sa France. Alam ko na simula palang na may ARRANGED MARRIAGE na magaganap. Noong napag usapan kasi iyon ay andoon ako mismo. Sa una ay nadismaya ako pero kalaunan ay unti unti ko na itong natatanggap. Wala rin naman kasi ako
AALIYAH’s POV Dalawang linggo na rin ang lumipas nung lumipat kami ni Adrian sa bahay na binigay saamin ng mga magulang namin. Hanggang ngayon ay hindi ko parin maintindihan kung bakit kailangan pa naming gawin ‘to. Ang sabi naman sakin ni Kuya ay nangyari din daw ito sakanila ni Ate Lorraine. Sa katunayan ay hanggang ngayon nga ay nasa iisang bahay parin sila nakatira. Ganon pa man, magkahiwalay kami ng kwarto and worst, walang binigay saaming kasambahay. Kahit papano ay maayos naman ang pakikitungo namin ni Adrian sa isa’t isa. Kasalukuyan kaming naghahanda sa pagpasok sa School
ADRIAN’s POV Ng mag uwian ay agad hinanap ng mga mata ko si Aaliyah,kailangan ko kasi siyang turuang mag commute. Naisip ko kasi na hindi kami pwedeng palaging magkasamang pumasok at umuwi dahil baka makahalata ang mga tao. Isa pa, hassle yon sa part ko. Tuwing uwian kasi ay dumi diretso kami ng mga kaibigan ko sa kung saan saan, kadalasan ay sa mga bar.Palabas ako ng classroom ng biglang umingay sa labas. At dahil na curious ako ay dali dali akong lumabas.“OMG. Sila yung mga sikat na model sa Amerika. Tara lapitan natin. Magpa picture tayo.”
SKYLER’s POV I’ve heard what happened two days ago. Aaliyah is not the type of person who misses class for a day or two. I’m worried so I decided to call her but unfortunately, she did not pick up her phone. I badly miss her so much, I want to see her.Ever since the day we’ve met, I knew in my heart that she’s special. We’ve become best of friends and that’s the time she told me something about her. She’s engaged. That’s the reason why I cannot tell her what I really feel for her. Aaliyah is a type of person na pakiramdam mo perpekto. You couldn’t ask for more. When I heard na babalik siya dito sa Pilipinas,
AALIYAH’s POV It’s been a month. At sa isang buwan na yon ay medyo marami na rin ang nagbago. Mas nagiging malapit na kami ni Adrian to the point na hindi na awkward ang mag usap. Sa barkada naman ay parang aso’t pusa si Angelo at si Hannah, palaging nag aaway. Magdikit palang ang mga balat nila, ang sama na ng tingin nila sa isa’t isa. Si Skyler naman, kapansin pansin ang pagiging malapit saakin. Kung nasan ako ay nandoon din siya. Kaya hindi na nakapagtataka na masama ang tingin ng fan girls niya saakin. Kasalukuyan kaming naglalakad ng campus ng biglang may nagbigay ng bulaklak at tsokolate saamin ni Hannah. Bigla namang umalis ang mga nagbigay non. Weird.“Akin na nga yan.”Sabay na sabi ni Angelo at Skyler
ADRIAN’S POV Pagkaalis na pagkaalis ng mga magulang naming, kapansin pansin ang pagiging balisa ni Aaliyah. Mukhang malalim ang iniisip niya. Nagpunta ang mga magulang naminpara sabihin samin na matapos ang apat na buwan ay gaganapin na ang engagement party namin. Ng hindi ako makatiis ay lumapit na ako sakanya.“Hey, what’s wrong? What’s on your mind? C’mon, tell me.”“Adrian,
AALIYAH’s POV Kasalukuyan akong naghahanda ng breakfast namin ni Adrian, ang sabi ko kasi sakanya ay mas makakatipid kami kung magluluto nalang instead of ordering sa kung saan. Total naman ay maalam din ako sa pagluluto. Nagluto na rin ako ng pagkain namin for lunch, ewan ko lang kung magbabaon ‘to si Adrian.Naglalagay ako ng plato sa lamesa ng lumapit si Adrian, kinukusot kusot pa ang mga mata at mukhang wala pa sa huwisyo. Lumapit naman ako para mang asar. Naisip kong halikan siya sa pisngi, total ganon ang way of greeting sa US ay ganon na din ang nakasanayan ko. Kaso wrong move ata, nagulat siya at nangunot ang noo.“Sorry.”Usal ko at nagyuko n
ADRIAN’s POV Kasalukuyan akong nasa labas ng classroom at tumatambay. Wala kasi ang teacher namin sa Math at normal na sa mga estudyante ang pumunta sa kung saang parte ng campus para tumambay. In my case, pinili kong tumambay lang sa labas ng classroom at panuorin si Aaliyah at ang mga kaibigan niya. Ngayon palang ay masasabi kong ang weirdo ng pagkakaibigan nila. Paano kasi ay halata sa dalawang lalaki na yon na may gusto sila kay Aaliyah at sa bestfriend niyangsi Hannah. Kapansin pansin yon sa mga ngiti at tingin nila. Hindi ko tuloy maiwasang mag isip kung paano nila nagagawang itago yon sa dalawa at kung bakit hindi rin maramdaman ng mga babae.