"Hello Mavis,"
Nagulat ako nang magsidatingan si Clover at Emjie.
Naupo sila tigkabila at si Clover ang tumabi sa akin na kinasama ng timpla ng mukha ni drei.
"Clover,"
"Oh, teka dude---nakikiupo lang."
"Ba't nandito kayo? Tapos na kayo kumain? Akala ko may nagaasikaso kayo ng research paper?" Kunot noong tanong ni drei na para bang hindi talaga nagustuhan ang pagsulpot ng kaibigan niya.
"Dude, hindi mo ba kami namimiss---shempre we're here to know mavis, hi mavis."
"H-hi," tipid na bati ko at kunwari'y nahihiya.
"No ba talagang pakay niyo?"
"Birthday ng pinsan ko bukas dude, invited ka."
Napatitig ako kay emjie ng sabihin niya 'yon."Sows! Inuman nanaman 'yan pass ako dude."
"Shut up Clover papasuyo ka pa ba?"
"Ulol! Pakyu ka!"
"Para kang bakla,
"M-meast?""What's wrong? bakit parang hinihingal ka? Napalaban ka ba?" Ibang laban Meast, laban na muntik na akong maputukan ng pinakadelikadong baril sa balat ng lupa. Oh God what am I saying?! Fucking shit."H-hindi, I was having a nightmare when my phone rang thanks for saving me." Napapikit ako ng mariin at nakagat ang pagibabang labing nanamanhid pa.I was so careful talking to Meast, baka kasi bigla nalang sumulpot si Drei."How is it going nabalitaan kong napalaban ka nung isang gabi?""Oo, biglaan lang.""Tiyak isa iyon sa naging dahilan para mapatunayan ng mala la familia na tayo ang nasa likod ng lahat, kung bakit hindi sila nagtatagumapay, be careful red, alam na nilang ikaw ang pumoprotekta kay Monticello. I know they have a deeper reason for aiming him as their target." Napatango tango ako.
"Hey! Hey! Stop! Halos maubos mo na ang alak ko dito." Mabilis na binawi sa'kin ni Meast ang huling bote ng alak na iniinom ko. My vision is getting in chaos, I can't see straight anymore, umiikot na ang paningin ko at bumabaliktad na ang sikmura ko pero gusto ko paring lunurin ang sarili ko."A-ano bang karapatan ko sa kaniya k-kuya diba?! Give me back that! I want to get wasted!""You're wasted sis, stop now.""I just can't understand myself! Wala akong karapatan! Wala! Ano 'tong dinadrama ko?!" I laughed under my breath like a fucking crazy woman before crying."Bakit kasi sa dami nang magiging mission ko bakit ang buhay pa ni Draven?! K-kung hindi lang---kung hindi ko lang kailangang protektahan siya baka matagal na akong lumayo at umalis.""I'm sorry, It's my fault." Nilingon ko si Meast, wala na akong pakialam kung punong puno ng luha ang mukha ko. Mabuti nalang at sinuot ko kanina a
Natapos ang gabi na 'yon na hindi na kami nagpansinan. It was like we are just both invisible inside of one house. Hindi niya ako nakikita, at hindi ko rin siya nakikita. We are both avoiding each other's presence.Maaga akong gumigising at umaalis, umuuwi ako ng gabi na at hindi ko siya narinig na nagreklamo. It was like we are just waiting for our end."Mav, anong gusto mo?" Lunch time, as usual."Kahit ano,""Meron bang kahit ano sa menu? Check mo nga August?" Ang August naman parang tangang chineck nga ang menu, sarap hambalusin."You look dead." Walang kurap na sabi ni Kiara habang nakatitig sa akin."I am." Yes, I am----there's something inside me dies while I live."What happened ba?" At kelan pa 'to naging conyo?Umiling ako, mas kokonti ang nakakaalam ng pinagusapan namin ni Drei, mas kokonti ang magpapagulo ng isip ko.
14 years old, who experienced bullying is so like me. Sapo ang putok na labi na naupo ako sa isang bench na walang tao sa park di kalayuan sa bahay namin ni Tiya. Puno ng puti ang palda kong napakahaba dahil sa harina na tinapon sa akin.Pinagpagan ko 'yon at hinayaan ang sariling makapagpahinga ng biglaang bumuhos ang ulan.Hindi ako natinag, bumaba ang kamay kong hawak hawak ang nabasag kong
Nagising ako sa sobrang sakit ng katawan. I groaned as I saw my friends. They are wearing all black, Emjie's crying with his pale face, swollen lips and bruises, meron din siyang benda sa kamay habang si Clove ay sa ulo. Zai the bitch was there too, crying and full of bruises."C-clo---"Napaangat ang tingin sa akin ni Clover at mabilis na lumapit."Dude, how are you feeling?""M-medyo m-masakit.""Masyado kang nabugbog, kakaopera mo lang din, sobrang kaba namin kagabi akala namin hindi ka maliligtas.""W-what happened...w-why are you crying b-bakit nakaitim k-kayo lahat?"Hindi sila nagsalita, umiling lamang sila na mas lalong ipinagtaka ko. Gusto ko mang gumalaw ngunit hindi ko magawa.I roamed my eyes again looking for someone---but I failed.Wala siya. Mukhang nahalata
AMANDANapatayo ako ng pumasok si Meast kasunod si August."What happened? He signed?" Kinakabahan ako sa magiging resulta ng mga desisyon ni Meast.He remained silent, I can see that he's still mad because of what happened. Nilingon niya ang nasa kritikal na kalagayang kapatid. And I can see how he wanted to kill someone.He was raging mad, hindi namin magawa ni August ang kontrahin siya sa lahat ng desisyon niya. He's still our leader, kahit manlang bilang pinsan niya ay hindi ko parin magawang sumaliwa."Process her papers, Amanda."Malamig na utos ni Meast.Hindi na ako nagulat sa naging desisyon niya."Pero m-meast hindi magugustuhan ni Mavis kapag---""Fucking do what I told you to do Amanda!? Iyan pa ba ang uunahin ko kesa mailigtas ang buhay niya?! I will bring her to Germany at doon ko
Sometimes life happens not everything always goes the way we planned. Maybe because what we planned wasn't supposed to happen.I've always been a lover of organization and planning. I prefer things to go a certain way, my way---otherwise I become flustered and freak out.Even though that is completely absurd as life is unpredictable, that's the way I've been since birth.I want everything to be completely planned out not knowing that not everything I planned will go my way.Along with the process, I knew---Our plan will never be successful as how it was perfectly planned the first time. And yet, I followed it and turns out ruining everything.Hindi nasunod ang plano ko, Meast took over the decision when I was still unconscious.He filed the
Marahas ko siyang tinulak at walang kahit emosyong tiningnan.Pinunasan ko ang labi ko gamit ang hinalalaking daliri habang nakikipagtitigan sa kaniya."Can't belive you're back? Wanna live in hell huh?" Ngumisi ako."I've been living in hell Mr. I wanna try different place---like heaven? Wanna join me?" I saw how his face darken that makes my lips formed into grin."You seems too boring for that---excuse me." Pagkasabi ko noon ay agad ko na siyang nilampasan. I need to get out of that area, being in the same place with him feels suffocating.Hindi ko gusto ang reaction ng katawan ko kapag malapit siya sa akin. Nang makabalik sa couch ay pabagsak akong naupo.I am so drunk to give damn to people around me. May tumatabi sa akin pero wala na akong pakialam. Tinuloy ko lang ang pagiinom, waiting for my cousin to remember me. Mukhang nakalimutan na niyang kasama niya ako