Thank you for reading. Thank you for the gems.
TRACE Asar kong iniwan si Chloe at ang dalawang batang pasaway. Masyado na nakakarami ang dalawng iyon sa akin. Kung hindi lang kay Chloe, dahil siguradong mag-aaway kami, ay ipapabalik ko ang mga iyon sa mga nanay nila. Inis kong kinuha ang phone sa bulsa ko at tinawagan si Zeno. “Zup?” sagot ni Zeno. Tinatamad o inaantok pa yata ang tono ng boses nito. O baka naman napilitan lang sagutin ang tawag ko. Ano pa man ay wala na akong pakialam, importante sinagot niya. "I need you to talk to Nite," I said. “Nite? Akala ko ba wala kang pakialam na sa taong iyon? Puro negatibo nga ang mga sinabi mo nakaraan tungkol sa tao.” “Wala talaga akong pakialam. Wala akong pakialam pero kailangan kitang pakiusapan para rendahan ang gagong ‘yon.” "What d'you mean?" “Hinahanap pa rin ba siya ng kapatid mo?” “Not at all. Biglang nanahimik na lang at hindi na interesado. Akala ko nga crush ni Novee si Nite kaso mukhang hindi pala.” "I will give you Lev's number." "The Lev Petrov?" "
CHLOE "Hi!" I greeted Harriet, and she immediately turned to look at me. Her face brightened as she smiled at me so sweetly. This is my third time visiting my sister and Mama. Last visit ay kasama ko pa si Trace pero kagabi ay umalis siya papuntang Manila. May biglang aasikasuhin at may tumawag sa kaniya. Trace didn’t tell me what the transaction was all about, but he said it was as important as the day I was born. As he always talks in riddles, ayoko na lang mangulit pa. Isa lang naman ang logic ng statement niya, importante. “Chloe…” Harriet made steps towards me. “Mommy keeps on asking kung kailan ka darating. Plano ko na nga sanang tumawag sa ‘yo.” I smiled warmly. But honestly, Mama is kinda weird. Hindi niya pa man kasi naaalala kung paano niya ako naging anak pero alam niya na anak niya ako. The only confusing ay ulit-ulit niya kasing sinasabi na hindi kami kambal ni Harriet. Weird talaga dahil pareho naman kami ng birthdate ni Harriet. "How is Mama?" tanong ko na lang mu
TRACE I received a message that made me decide to go back here in Manila. I glanced at Kyle. Siya ang inutusan ko na mag-track kung saan galing ang message. Kung hindi lang binanggit si Chloe sa message ay wala akong pakialam sa kung sino man na nagti-trip lang na mga kupal na may gawa niyon. But Chloe… she is all that matters, and using her name para mapabalik ako rito sa Manila ay siguraduhin lang nila, kung sino man sila, na may kabuluhan ang pagpapapunta nila sa akin dito. “Boss…” Kyle called me that made me look at him again. “What?” “The IP address of the one who sent the message is located in Singapore.” Singapore. Ang sabi sa message ay maghintay ako ng another message at dito kami sa Manila magtatagpo. Maingat ang texter na nagpadala ng message at sa Singapore pa nanggagaling. I was thinking about probability when a notification in my phone lit it that I went to the desk table to take it. “Another message, Kyle. Same number…” I opened the message to read it. I clicked m
CHLOE I am pacing the floor kanina pa. Pabalik-balik akong naglalakad habang ang mga kamay ko ay nakahawak sa phone ko at tinatawagan si Trace. He is not answering at hindi ako mapakali. Kanina pa ako sigeng tawag pero hindi niya sinasagot. Si Zeno! Tama at si Zeno na lang ang tatawagan ko. I look for Zeno’s contact details in my phone at tinawagan na ang isa. Hindi naman nagtagal at sinagot naman nito agad ang tawag ko. "Chloe… Zup?" "I'm sorry if I disturbed you." "It's fine." "Yeah. Uhm… I've been trying to call Trace but… but he's not answering. Can you check him for me? I have important matters to tell him and…" I trailed off. Nakakaistorbo na ako, alam ko. At nakakahiya pero… "and I need to talk to him urgently." “Alright, no worries. It’s not good for you worrying. Akong bahala. Tawagan kita kapag nakausap ko na siya.” "Thanks, Zeno." "You're always welcome, Chloe." I ended the call. Lumabas na ako ng kuwarto at pinuntahan sa pool area ang mga bata kasama ang t
TRACE Putok ng baril ang nagpagising sa akin, at kahit nahihilo pa ako ay pilit na idinilat ang mga mata ko. Blurred ang paligid but an image of a my wife starting to be clear to me. “Roxo…” I said. Why is she crying? At bakit siya may hawak na baril? Nananaginip ba ako o… tangina… ipinilig ko ang ulo ko na kumikirot pa. Narinig ko na may umiiyak sa may bandang likod ko at nilingon ko. Doon ako parang binuhusan ng malamig na tubig. Kung ano man ang hilo na nararamdaman ko ay nabalewala at mabilis akong tumayo. Sino sila? At bakit sila naririto? One of them is bleeding, may tama sa balikat at iyon na sigurado ang resulta ng narinig ko kanina. “Is this the surprise, Trace?” tanong ni Chloe na gumagaralgal ang boses. Umiling ako. Anong dahilan at narito si Chloe sa harap ko? Bakit siya narito at anong nangyari? At sino ba ang mga putanginang babae na nasa kama? I tried to explain. Pero sinasabi ko pa lang na hindi ko kilala ang mga babae ay galit na sumigaw na si Chloe. "Fuc
CHLOE That was not a surprise; that was a taste of hell!!! I left Trace with his women. Ayaw niya aminin na babae niya ang mga iyon pero what should I expect? No cheater has been caught claiming their deeds. Of course, everyone has an excuse, and my husband wasn’t excluded from those people who had mustered making alibis. I sniffled. Pinunasan ko ang mga luha ko nang bumukas na ang elevator panels. I quickly went out and felt the pain again in my tummy. Oh, God… My baby is affected! Damn you, Trace! Mabilis pa rin akong lumabas ng hotel. My eyes are getting blurry again with my unconcealed tears. I wiped my eyes using the back of my arms and waved my hand for a taxi to come. I can’t book a Grab drive because I want to be out of this area as fast as possible. I don’t want to stay here anymore. The taxi stopped in front of me, and I entered it immediately. Ayokong maabutan ni Trace. Muli na namang sumakit ang tiyan ko. I am now thinking if I will return to Bulacan or go to the nea
TRACE Wala si Chloe sa mansion ni Alguien sa Bulacan. I need to find her. I looked at the phone I am holding pero hindi ko saulado ang phone number niya kaya hindi ko rin siya matawagan. Si Paige na lang ang pag-asa ko pero kanina pa hindi sumasagot. Alas-onse na ng gabi at baka naman tulog na tulog. Tatlong tao lang ang saulado ko ang phone numbers, kina Paige, Lev, at Logan. At sa kanilang tatlo ay si Paige ang uunahin kong lapitan at pinakahuli si Logan. Tanginang buhay… Gusto kong hanapin sina Louisianna at Raymundo pero sa kalagayan ni Chloe, na hindi ko alam saan pumunta, ay wala akong panahon sa mga putanginang ‘yon. I need to find my wife first, siya ang importanteng mahanap ko ngayon. “Hello…” Inaantok na boses ni Paige ang narinig ko. “Mabuti naman at sumagot ka na!” “Kuya? Is that you?” “Sino pa ba?” “You change your number? Why?” “Oo, nagpalit ako ng numero. At saka ka na magtanong kung bakit. I need help for now. I need Ice number.” “Okay, I will send it.”
CHLOE I heard voices, and that disturbed me from my slumber. Iminulat ko ang mga mata ko at ang buhok ni Trace na mas magulo ngayon ang unang napansin ko. And why is Trace here? My eyes grew more prominent as the realization of what happened made me wanna rose to bed, but the pain in my tummy stopped me. The anesthesia was no more working on me. Napatingin ako sa mga nakakabit sa akin. IV fluid is normal, but why am I into blood transfusion? "H-Hey…" I said in my sleepy voice. That stopped Trace and Zeno from talking. Both of them looked at me. Trace immediately gets into me and holds my hand. He held my hand tightly, but I pulled it from his grasp. "Chloe…" Trace kissed my forehead and held my hand again. "I'm sorry, roxo…" Sorry? Is that all he thinks that can fix everything? “Where’s my baby, Zeno?” I asked. I don’t wanna talk to Trace. I can’t. Ang nasa isip ko ay ang naabutan ko sa hotel room. Ang panloloko niya sa akin. Ang mga hubȃd na katawan nila ng mga babae niya. Na