Chapter 33

Pagkapasok ko ng sasakyan ay agad nag-uunahan ang aking mga luha. Hindi mabura-bura sa isip ko ang malulungkot niyang tingin kanina. Bakit kailangan niyang magpanggap na nasasaktan siya? Diba siya naman ang nang-iwan? Siya naman ang nakalimot sa mga pinangako niya sa akin? Pero, bakit parang siya pa ang nasasaktan ngayon?

Why I still have to feel this pain? Ilang taon na ang nakalipas pero bakit ang sakit-sakit pa rin? Hanggang kailan ba ako magiging ganito? Hanggang kailan ko ba siya iiwasan? Napapagod na ako. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kung maramdaman.

Ilang beses ko ng napapansin ang pagsunod-sunod niya sa akin. Hindi ba siya napapagod? Dahil ako pagod na. Gusto ko nang malimutan ang sakit pero hindi ko alam papano ako uusad kung araw-araw siyang nagpaparamdam sa akin.

I can't deny that I still have feelings for him,pero takot ako...takot akong masaktan uli. Takot akong harapin ang katotohan, takot ako sa maaring mangyari. Madami akong takot na naramramdaman sa tuwing in