Chapter 37
Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw parin akong maging kaibigan.It feels like he's still setting hisboundaries over me. Like where stillon the same circle but I can't get nearbeside him. Tinanggap nya nga akongmaging kaibigan nila Max at nilaJasper pero bakit sa kanya hindi?Ano bang problema nya sa'kin?As far as I remember, I didn't do anything bad to him. Actually, nag adjust pa nga ako sa ugali nya eh.Inintindi ko sya kahit sa tingin konapaka unreasonable ng mga pagsusungit nya sa'kin. Pati ang pagigingsuplado nya. Ang pagka iritable nyakapag andyan ako.Inintindi ko lahat... Inintindi ko sya, kase gusto kong magfit-in sa kanila.But this?I was offering him friendship, but all he did is to treat me with cold responses and immature behaviour.Hindi ako makapaniwala na narinig ko talaga sa kanya yo'n. Buong gabi kong inisip iyon kaya nahirapan din ako sa pag tulog. Para lang akoChapter 38Nakain ng mga tawa ang saya ni Freyanang maabutan kami nila Jasper atOdy na nag tatawanan. Nasa likod din nila si Wesley na busangot ang mukha habang may hawak na tray.Natigil na ang pag uusapan namin at tinignan nalang sila hanggang sanakaupo na ang dalawa at papunta narin si Wesley."Damn it. I-delete nyo na!" anito tsaka umupo sa tabi ni Max.Tawa lang ng tawa yung dalawa kayahindi namin alam kung bakit nagaalburoto sa inis si Wesley."Gusto nyong makita?" Sahalip namakinig sakanya, binalingan kami niJasper para lang sa tanong.Kinakapa pa nya ang cellphone sabulsa para siguro ipakita nga habangsinasabi iyon ngunit nasapak na agadni Wesely ang braso nito.Tumawa lang ito habang sinasalag ang kamao ni Wesley."Anong bang meron?" sabi ko. Kuryoso na rin sa harap ko si Freya, pero si Max mukhang walang pakealam. Nag susulat pa rin.
Chapter 39The usual look he give only for me.Mukhang customize nga e. Pag datingsa'kin, ganyan lagi ang tingin nya.Hindi ko tuloy maintindihan. Pag kilaMax, hindi naman sya ganito pero bakit sa'kin laging ganito? Gano'n nyaba ka ayaw sakin?Seriously?Bakit ano bang atraso ko sa kanya? Asfar as I remember, I was good to him.Plastik na kung plastik pero pipiliin ko nang makipag plastikan sa kanya para lang maging maayos ang turingan namin sa isa't isa! Hindi yung ganito!I was really fuming mad. Gusto kongmakipag ayos para walang masabisa'min sila Max pero sa mga sinasabinya, mukhang mapipilitan din akongmakipag away."Well, I did it anyway. Kasi akala ko magiging maayos tayo sa isat-isa. Butclearly you don't want that. Kahitanong ayos ko sa pakisama sayo, itutulak mo lang ako palayo!" "You could've cooperate and be nice to me at least... " dagdag ko. Huminga sya ng malalim. Parang
Chapter 40Para akong namatayan nang maglakad ako sa gitna ng hallway. Papasok pa lang kasi ako sa first period namin at laking pasasalamat ko naman ng dumating ako sa school sa tamang oras. Pero ang nakakahiya lang, napapansin ko na pinag titinginan ako. I'm not sure if they're looking at me, though. Pero kung ako nga siguro dahil halata sa mata ko ang pag iyak or puyat.Sana lang hindi malala ang pamumugto. Pero I was sure that I looked presentable kahit papaano dahil sa pag aayos ako nagtagal kanina sa bahay.Pinabayaan ako nalang at pumasok nasa klase ko. Mawawala rin naman itomamaya kaya hindi na rin mahahalata nila Max. Laking pasasalamat ko tuloy na hindi common subjects ang first period namin kaya hi di ko sila makikita. May oras pa akobg ayusin ang itsura ko.The first four subjects for our morning class went fine. Tahimik ako buong discussion kahit panay ang bulungan at pagkukumpulan ng mga estudyante sa loob ng classroom namin. The lunc
Chapter 41Halos mapasabunot si Max sa kanyang buhok dahil sa frustration."Stop it, Max... " mariing babala ni Nexus. Napatingin ako sa kanya dahil doon. Hindi sya nakatingin sa'kin ngunit nang maramdaman ang tingin ko matapang nya rin akong tinignan. Mukha syang galit.Pero hindi nag papigil si Max kahit anong sabi nila Jasper sa gilid nya at ang pag hawak ni Freya sa kanyang siko. Marahas nyang inalis ang pag hawak ni Freya at Wesley."Umiiyak ka? Kasi ano? Kasi guilty ka! Inaahas mo si Harry kay Claia! Nakakahiya k---""I said stop it, Max!" Lahat kami napatigil sa malakas na sigaw ni Nexus. Walang nag sasalita sa buong canteen kaya rinig na rinig ang alingawngaw ng boses nito sa buong canteen. Mas lalong nanlamig ang sikmura ko.Is this the price of my mistake?Masisira ko ba sila dahil lang sa'kin?With that in mind, I cried more. Walaakong mukhang ihaharap sa kanila pag nagkataon. Their friendship started even before I got h
Chapter 42Gusto ko pa nga sanang lumipat ng upuan nung una pero wala akong malipatan, bukod pa roon, istrikto ang teacher namin sa seating arrangement. Hindi nalang ako nagpumilit dahil hindi naman na nila akoginulo nang magsimula ang lectureang teacher namin.The whole time, I was avoiding anyone. Kahit naramdam na ramdamko sa likod ko ang tingin ni Nexus,wala akong ginawa. Hindi ko nilingono binulyawan sa mga pinagsasabi nya.Kaya ngayon, tahimik ang mundoko habang nag mamartsa palabas ng campus. Malapit na ako sa gate. Konting dipa nalang ngunit hindi agad ako naka abot dahil may humablot na sa braso ko...Sa lakas ng pag hatak, napalingon agad ako sa likod. It's Claia. She's fuming mad. Akala ko nga'y namamalikmata lang ako pero totoonga. Si Claia iyon pero imbes na angpalakaibigan na ngiti at magaan napananalita, iba ang bumungad sakin.Ibang-iba sya sa class president na kilala ko.The gi
Chapter 43May pakiramdam na ako kanina na si Ilia nga ang may pakana nito pero hindi ko inasahan na sya rin ang mag sasabi kay Claia!It's not that I'm pointing my fingers to her but I know she purposely did this. Sya lang naman ang nakakaalam bukod saming dalawa ni Nexus!Umawang ang bibig ko at hindi makapaniwala sa galit nya sa'kin."Explain this!" dagdag nya pa. Nakita ko sa gilid nya si Ilia na ngumingisi at tila nag hahamon ang tingin sa'kin.Mabilis na ibinaba iyon ni Harry. Ngayon sa kanya napunta ang atensyon ni Claia."We were group mates in a project. Ginabi kaming parehas sa daan kakahanap mabibilan ng magandang newspaper para sa article na ipapasa namin, " he explained.Nakinig lang ako at hindi umapilasa kasinungalingan nya. Well, it's half true. Project naman talaga ang inatupag namin ng gabing iyon ngunit ang hindi lamang totoo ay ang pagiging groupmates namin dahil sa'kin lang ang project na iyon attinulungan nya lang ako. Hindi ako nakakibo. Claia asked me agai
Chapter 44Ginamit ako ang pag kakataon iyon para umalis pero ilang minuto lang nakita ko muli sya sa harap ko."Joy!"Natigil muli ako. For fuck's sake I just wanna go home!"Just this once, makininig ka naman! Stop being stupid and pull yourself together!"What the fuck. Halos hindi ako makapag salita.Stupid?He called me stupid? Bakit ano bang karapatan nya para sabihin sa'kin iyon? I didn't force him to help me so he don't have the right to call me like that!"You don't have the right to tell me what to do! Bakit ka ba nangengealam? E 'di ba maliwanagnaman yung sinabi mo sakin?" Humakbang pa ako palapit sa kanya to prove a point. "You said you don't wanna be involved with me... Kaya hindi ko maintindihan kung bakit nandito ka at nagagawa mo pang isama ang sarili mo sa sitwasyon ko!"Natigilan sya roon. Nanatili ang tingin sa'kin pero hindi ko mabasa ang iniisip nya. Hindi nanaman nya masagot.Alam nya naman na talong talo na sya sa argumentomg ito pero ayaw nyang tumigil!"Tell
Chapter 45Naisip kong tawagan si Mommy sa kalagitnaas ng gabi pero hindi ko din naituloy. She's probably asleep. Pagod iyon sa trabaho at ayokong maka abala. I checked my phone and found Kuya Ej's number."Kuya..." I called him.May konting ingay sa background pero narinig ko pa rin sya.."Xia, what's wrong?" rinig agad ang pag alala sa kanyang boses. May kinasuap sya sa background bagomuling nag salita."I was inside my classroom kaya medyo maingay. Wait lalabas lang ako." And then, I heard his footsteps and a door closing. Baka pumunta na sya sa labas ng klase nya.I felt guilty. Nakalimutan ko na may night classes pala sya."Xia... Okay ka lang ba dyan?" ulit nya.Narealized ko tuloy na hindi ko naman sya tinatawagan ng ganitong oras kaya siguro nag tataka sya. Panay sa tanghali o 'di kaya'y hapon ang tawag ko dahil sa umaga ay tulog pa ito."No... Uh...I-I'm okay," I struggled to make my voice normal."You sure?"Napalunok ako. Nagbabara na ang lalamunan ko at konting konti nal