Zemira
Napababa ang tingin ko sa inaapakan at nakita naman doon ang nagkukumintab na marble flooring. Kulay puti rin ito at may mga disenyong kulay gintong mga linya.
Nagawi naman ulit ang tingin ko sa L-shaped na sofa na nasa gitna ng sala, kulay puti rin ito at ginto naman ang kulay ng mga paa. May tatlong mini pillows ang nakapatong sa ibabaw nito. Sa tingin ko ay kasya ang walong tao rito. Kaharap nito ang salamin na center table a
Zemira "We're here," wika ni Avyanna. Napatingin ako sa kaniya bago tumingin sa harapan namin. Eh? Where are we? "Nasa'n tayo?" tanong ko habang lumilingon-lingon sa paligid. "We're at the back of the academy. Tara na." Paghila niya sa akin papalapit sa isang maliit na bahay. Nang makarating sa tapat ng pinto ay kumatok si Avyanna. Hindi rin naman nagtagal ay may nagbukas ng pinto. "Tara sa loob," aniya bago pumasok. Sumunod naman ako sa kaniya kahit medyo natatakot ako. The house looks so creepy. Para siyang maliit na horror house na nakikita ko sa mga movies. "Myrtle, where's Doc Veron?" Avyanna asked to someone. "She's in the clinic. D
Zemira"Zemira! Here!" Napatingin ako sa direksyon ng sumigaw at nakita doon si Amadrya. Nakatayo ito sa upuan at may nakapaskil na malaking ngiti sa labi habang kumakaway sa akin.Dali-dali naman akong naglakad papalapit sa pwesto nila. Napaupo kaagad ako nang makarating doon. Why do I suddenly feel so exhausted?"How was your first day?" tanong kaagad ni Haizea.Hindi ko naman alam ang isasagot ko sa naging tanong niya."I suppose it's all right? Although it is arduous because the teachings here are totally different from those in my homeland," alanganing sagot ko.Inilibot ko ang aking mata sa kinauupuan namin at napansing nawawala si Avyanna. Where is she?"You're looking for Avy, 'no?" Napatingin naman ako sa katabi
Haizea "Sh/t. Ang sakit ng pwet ko!" d***g ni Scott habang hinimas ang masakit na pang-upo niya. "What the hell is going on?" tanong naman ni Reina habang pinapagpag ang nadumihan niyang uniform. Nandito kami sa field ngayon kasama ng iba pang mga estudyante. Dito kaagad kami tumakbo pagkatapos marinig ang pagsabog. The staffs immediately summoned a barrier to protect the students. Most of the senior knights are outside the barrier, fighting with the enemies, while the other knights are looking around the school to look for the missing students that aren't here in the field and got stuck in the buildings. Nasa loob kami ng barrier ngayon at kasalukuyang tinutulungan ang mga estudyanteng nasugatan at nabalian dahil sa biglaang pagsabog. "Zea! It seems like Zemira's not here!" na
Avyanna"Avy!"Napatingin ako kay Haizea na tumatakbo papalapit sa akin."Is Zemira okay?"tanong niya kaagad nang makalapit sa akin."Yes, she's just resting,"sagot ko bago sinulyapan saglit ang natutulog na si Zemira sa balikat ko.Ibinalik ko ang tingin kay Haizea na katabi ko sa paglalakad. Hindi ko naman maiwasang mapakunot ang noo nang mapatingin sa uniform nitong sobrang dumi. Puno ito ng kulay itim, pati na rin ang ilang parte ng mukha niya."What happened to you? You look like a mess. Why are you here?"I asked."I fought with the beasts earlier, and these? These are their bloods. Weird, right? Their bloods aren't red, but black. But the most weirdest things that I've ever seen was their appearances! Their heads were d
ZemiraI let out a heavy, deep sigh for the fourth time. It feels so alone. Pakiramdam ko ay nag-iisa ako kahit kasama ko naman si Amadrya. Ang tahimik kasi, hindi ako sanay.Kaaalis pa lang nila Avyanna kaninang madaling araw. Buti na lang at ginising ako ni Avyanna kanina para magpaalam bago sila umalis."Uy, Zemi, kanina ka pa bumubuntong hininga riyan, okay ka lang ba?" tanong ni Amadrya na nakaupo sa tabi ko.I nodded at her. "Yes, I'm fine. It's just... It feels alone, ang tahimik kasi sa lamesa natin," sagot ko bago isinubo ang pasta na nakapaikot sa tinidor ko."Haha! Apat na araw lang naman sila mawawala, Zemi. H'wag mo na lang pansinin ang oras, baka nga hindi mo namamalayan nandiyan na pala sila kaagad," anito."Hindi ba't delikado sa forest na pinuntahan nila?" tanong ko."Yes, super dangerous daw! Alam mo bang may mga taong nagpunta ro'n pero hindi na nakabalik?" ani Amadrya.Nanlaki ang mat
Avyanna "Pagod na 'ko! Nangangalay na rin ang mga paa ko! Magpahinga naman muna tayo," reklamo ni Scott na nasa harapan namin ni Damon. "Manahimik ka, Scottie. Wala pa ngang isang oras mula nang matapos tayong magpahinga tapos pagod ka na naman? Sakalin kaya kita, gusto mo?" pananakot ni Callie rito bago siya inambahan ng suntok sa balikat. I glanced at my pocketwatch and saw that it's already evening. Hindi ko napansin na gabi na pala dahil sa sobrang dilim dito sa loob ng forest, hindi na kasi ito napapasukan ng liwanag dahil na rin sa natatakpan ito ng mga malalaking puno. "We should find a safe camping area, it's already evening," I announced. "Yes!" dinig ko pang sambit ni Scott bago nakipag-fist bump sa ere. Napailing na lang ako rito at saka nagpatuloy sa paglalakad para makahanap ng pagpapahingahan. Natigil kami sa paglalakad nang medyo sumigaw sa pwesto namin ang isang knight na kasama namin. "Ms. W
Avyanna"Shit!" sambit ko nang bigla akong hampasin ng cyclope gamit ang dambuhalang kamay nito.Napakagat na lamang ako sa labi nang tumama ang likuran ko sa malapit na puno. Ouch. That hurts! Pakiramdam ko ay nabali ang buto ko sa likuran."You're gonna give up, Avyanna?" Damon sneered."Ha! Who told you that I'm going to give up? Are you out of your mind, Damon? I won't lose to you. Never," I said.Hindi ko na pinansin ang muling pagkirot ng sugat ko sa braso at ang sumasakit kong likuran na tumama sa puno. Ipinagdikit ko ulit ang ang diamond sword ko at mabilis na inatake ang cyclope.I slashed his hands and then went to his eyes, after. I pierced my sword through his eyes that made him roared in pain. He screams so loudly and it's annoying. I hate noisy things!Inilagay ko ang bigat ko sa hawak kong espada at ipinadausdos ito p
AvyannaAfter our fight with a group of beasts and cyclopes inside the forest, we finally made it in front of the gates of Levaerûn. The city that was once inhabited by a group of generous and kind people. The city that was once known for being so lively and vibrant. The only city that accepts you completely, even if you are a witch, a normal human, a hideous creature or a beast. And the city that gives you the freedom to do whatever you want.I glanced at Damon and the others, who are also look so shocked while looking at the abandoned city. Every one of us never came here after it got abandoned or after the people that lives here disappeared one by one. Simply because we are not allowed to and it's dangerous, especially now that there's a rumor in the Hevadale that there are some monsters that is inhabiting this city."Should we go inside?" one of the Imperial army said. I can feel that he's also terrified just like the others.