CHAPTER 42

Third Person POV

Isang matigas na awra ang mababakas sa kaniyang mukha habang tahimik na naghihintay sa pagdating ng lalaking isang buwan na rin niyang hindi nakikita.

Nakatingin lamang siya sa kanyang mga daliri at nilalaro iyon.

May bahagyang kaba siyang nadarama sa napipinto nilang muling paghaharap.

Tahimik siyang nakaupo sa harap ng maliit na lamesang iyon na nakalaan sa mga taong dumadalaw-dalaw sa kanilang mga mahal sa buhay sa loob ng kulungang iyon.

Pinisil-pisil niya ang daliri na akala mo’y sa pamamagitan nun ay maiibsan ang kabang nararamdaman niya.

Handa ba siya sa magiging reaksyon ni Zaturnino?

Handa na rin ba siyang panindigan ang desisyong ito?

Mga tanong sa sarili na tanging malalim na buntong hininga lamang ang naisasagot niya.

Oo. Aaminin niyang kinakabahan siya. Ito ang unang beses na magkikita silang muli pagkalipas ng isang buwan.

Naka-tungo lamang siya at tahimik na naghihintay. Tutok ang pa rin ang mga mata sa nilalarong daliri.

Hindi niya sigurado kung makaka