AFTER 3 YEARS
Kanina pa pinagmamasdan ni Diana ang mga puntod na nasa kanyang harapan. Dalawa roon ay bagong gawa, pag-aari nina Armando at Eileen Saavedra, ang kanyang ama at madrasta.
Isang buwan na ang nakararaan nang makatanggap siya ng tawag mula sa police station. Ibinalita ng pulis sa kanya na nasangkot sa isang aksidente sina Armando at Eilleen. Nawalan daw ng preno ang sasakyang minamaneho ng kanyang ama at nagdire-diretso sa bangin. Wala nang buhay ang kanyang madrasta nang maihaon ito ng mga rescuers sa bangin. Ang Daddy naman niya, nakipaglaban pa ng ilang araw bago ito tuluyang binawian ng buhay.
Dalawang linggo na mula nang mailibing niya ang mga ito. Bukod kay Enrico, ang sampung-taong gulang niyang half-brother, naiwan rin sa kanya ang lahat ng utang at problema ng Saavedra Electronics, ang kumpanyang kanilang pag-aari.
“Ma’am, hindi pa po ba tayo pupunta sa mansiyon ng mga Gutierrez?” pukaw ng driver niyang si Alonzo. “Nag-text po si Madam Sofia, tinatanong niyang kung papunta na daw po tayo sa kanila dahil malapit nang dumating si Sir Nick,” dugtong pa nito.
Kumurap si Diana, pinuno ng hangin ang dibdib. Kung siya ang papipiliin, ayaw na niyang bumalik sa bahay na iyon. Dahil para ano pa, sa papel lang sila kasal ni Nick. Maliban sa isang gabi ng pagkakamali na kanilang pinagsaluhan na siyang dahilan upang makasal sila sa isa’t-isa, hindi na sila muling nagkaroon ng anumang relasyon ni Nick. Lalo pa at isang linggo matapos ang kanilang kasal, nagpaalam ito kay Don Arturo na aalis at magko-concentrate sa Singapore branch ng isa sa mga negosyo ng pamilya. Ni hindi siya nito kinausap, basta na lang siya nito iniwan. Doon na ito nanatili hanggang ngayon. Habang siya, naiwan sa Pilipinas at pilit na itinuloy ang buhay.
Sa katunayan, nitong nakalipas na tatlong taon, isang beses lang niya itong nakita at nakausap. ‘Yon ay dahil na rin sa utos ni Don Arturo. Ipinilit ng matanda na magkaroon ito ng isang magarang birthday party. Labag man sa loob ay napauwi ng Pilipinas si Nick nang wala sa oras. Napilitan din silang umaktong sweet sa isa’t-isa habang nasa party sila kahit na ang totoo’y alam niyang namumuhi pa rin si Nick sa kanya dahil sa mga nangyari.
“You disgust me, Diana. Seducing me while I was drunk that night was one thing but seeing how you charm my grandfather just to make things go your way, is unforgiveable. For me, you do not exist.” ‘Yon ang sabi sa kanya ni Nick pagkatapos ng kanilang party.
Ilang linggo rin niyang iniyakan iyon. Matagal na niyang alam na hindi siya maaring mahalin ni Nick dahil may gusto itong iba subalit, ang makarinig ng insulto dito ay nagdulot ng sobra-sobrang sakit sa kanya na hanggang ngayon ay dala-dala pa rin niya.
Subalit wala na siyang panahon para isipin ‘yon ngayon. Ngayong wala na sina Armando at Eileen, lalo pang dumami ang mga bagay na mas dapat niyang isipin kaysa sa sugatan niyang puso.
“Uuwi na tayo bahay, Alonzo. Tatawag na lang ako kay Mama Sofia na may inaasikaso ako kaya hindi ako makakapunta sa kanila ngayon,” sabi niya sa driver.
“P-Pero, Ma’am—“
“Tara na, Alonzo. Malapit nang dumilim. Natitiyak kong hinahanap na ko ni Enrico.” aniya bago tuluyang sumakay sa naghihintay na sasakyan.
Ngayong uuwi na si Nick at mananatili na sa Pilipinas, maari na niyang gawin ang bagay na dapat ay noon pa niya inayos, ang kanilang annulment.
---
“Kumusta ang biyahe mo, hijo?” ani Sofia kay Nick habang sila ay naghahapunan. Kararating lang ng anak galing sa Singapore. At labis ang kaniyang tuwa dahil sa wakas, makalipas ang higit dalawang taon, naisipan din nitong manatili na sa Pilipinas.
“Maayos naman, Mama. Mabuti na lang at efficient si Vincent pagdating sa logistics. Nakaayos na penthouse ko na ang mga mahahalagang gamit ko bago pa man ako bumalik dito,” anang binata, masayang sumubo ng paborito niyang ulam na siyang nakahanda sa hapag.
Ngumiti ang matandang babae, sumimsim ng wine. “Talagang maayos na bata ‘yang si Vincent. Kagaya rin siya ng tiyuhin niyang si Ricky noon sa Papa mo. Maasahang tunay,” anito. Ang Ricky na tinutukoy nito ay ang personal assistant din ng namayapang ama ni Nick. Ito rin ang nagrekomenda kay Vincent upang magtrabaho kay Nick.
“Maiba ako, Mama. Kumusta ang lolo? Anong sabi ng doktor?” tanong ng binata sa ina, maya-maya.
Agad na bumadha ang takot at pangamba sa mukha ng ginang. Hindi nito alam kung dapat ba niyang sabihin ang totoong kalagayan ng matandang Gutierrez sa anak na kadarating lang.
“H-he is comfortable. ‘Yon na lang daw ang magagawa natin sa lolo mo, Nick,” ani Sofia sa garalgal na tinig, mabilis pang uminom ng wine sa pagtatangkang malulunod niyon ang lungkot na biglag lumukob sa kanyang dibdib.
Kumurap-kurap si Nick, pilit na pinatatatag ang sarili. May lung cancer ang kanyang abuelo. Nalaman lang nila eight months ago. He has been deteriorating since.
“Aayain ko siyang mag-fishing bukas. Kaya pa naman niyang bumiyahe ‘di ba?” tanong niya sa ina.
Ngumiti ang ina. “Tiyak kong matutuwa siya, anak.”
Gumanti siya ng ngiti at itinuloy ang pagkain. Matapos ang hapunan ay pumanhik siya sa kwarto ng abuelo. Mabuti at naabutan pa niya itong gising habang pinabantayan ng private nurse nito.
“Niccolo, natutuwa akong narito ka na,” anang matanda, bakas ang pagod sa tinig nito.
“How are you feeling, lolo?” ani Nick, umupo sa gilid ng kama.
“I’m getting weaker by the day,” malungkot na sagot ng abuelo.
“You promised me you’d live until a hundred.”
“Hindi ko na ‘ata ‘yan magagawa, Nick,” anito marahan pang tinapik ang kanyang balikat. Kapag kuwan ay, “Do you trust me, Nick?”
“Of course, lolo. I trust you with all my heart,” sagot niya, seryoso.
Ngumiti ang matanda subalit may bahid pa rin ng lungkot. “Bukas, puntahan mo si Atty. Sta. Ana. May sasabihin siya sa ‘yo.”
Nagsalubong ang mga kilay ng binata. “Tungkol po saan?”
Subalit imbes na sumagot, umiwas na ito ng tingin. “I’m tired, Nick. Gusto ko nang matulog.”
Hindi na nagpumilit pa si Nick. Nagpaalam na ito sa abuelo at dumiretso sa sariling kwarto. Dahil na rin sa pagod, agad siyang nakatulog.
Kinabukasan, maagang nagising ang binata. Nasa opisina siya ni Atty. Sta. Ana first hour in the morning. Siya ang unang kliyente nito.
“Tatapatin na kita, Nick. May mga ipinabago ang lolo mo sa kanyang last will and testament.”
“Changes? What changes?”
“Nagdagdag siya ng dalawang proviso. Ibinilin niya sa ‘kin na kapag nagtanong ka, ipakita ko sa ‘yo. Heto,” anang abogado, inabot sa kanya ang dokumento.
Agad na nagdilim ang kanyang mukha sa nakitang pagbabago.
Nagmumura siyang umuwi. Gusto niyang kausapin ang abuelo. Subalit pagdating niya ng bahay, hagulgol ng kanyang ina ang sumalubong sa kanya bago nito sinabi ang masamang balita, wala na ang kanyang lolo.
Maingat na humakbang si Diana papasok sa chapel kung saan nakahimlay ang mga labi ni Arturo Gutierrez. Hindi pa rin siya makapaniwala na wala na ang mabait na matanda. Kung mayroon mang mabuting idinulot ang pagpapakasal nila ni Nick, iyon ay nagkaroon siya ng lolo, bagay na hindi niya naranasan dahil maagang pumanaw ang magulang ng kanyang ama at tunay na ina.Mabait si Arturo, madalas din siya nitong dalawin at kumustahin noong malakas pa ito. Madalas nitong sabihin sa kanya na wala na itong kikilalanin pang asawa ni Nick kundi siya lang. Bagay na nais man niyang sang-ayunan, sadyang mahirap paniwalaan."Diana," tawag sa kanya ni Sofia nang makita siya sa kumpol ng mga bisita. Agad na bumaling ang lahat ng atensiyon sa kanya ng mga taong naroroon. Nahihiya man, nagpatuloy siya sa paglalakad patungo sa matandang babae."Wala na ang Papa,tayo-tayo na lang," panay ang hikbing sabi ni Sofia nang tuluyang mayakap ang manugang. Lihim itong nagpapasalamat dahil gaano man kalabo ang relasyo
CHAPTER 4: Mga Lihim“Honey, are you listening to me?” ani Bianca kay Nick nang mapansing tahimik ito. Nasa tapat na siya ng kanyang apartment subalit hindi pa rin siya bumababa sa sasakyan ng lalaki dahil napansin niyang tila tulala ito habang nasa manibela. Marahan niyang hinaplos ang braso nito nang hindi pa rin ito sumagot. “Nick, are you okay?”Kumurap si Nick, bumaling kay Bianca. “Y-you’re saying?” Hindi alam ng lalaki kung bakit tila siya nabibigla sa sinabi ni Diana kanina sa kanya. He had always thought that she’s after the money—his money. At hindi nito makukuha iyon kung makikipaghiwalay ito sa kanya unless magkusa siyang magbigay ng pera dito.‘Well, she has her monthly allowance that you never fail to give. Baka sapat na iyon sa kanya,’ naisip niya. Subalit hindi niya pa rin maintindihan, she wanted annulment even with the provision from his grandfather’ will.Gumaganti ba ito sa kanya?Damn!Lalong umigting ang kanyang panga.“Oh my poor honey, I know how you loved your
“Ate, kapag wala na ‘tong bahay, saan tayo titira?” inosenteng tanong ni Enrico kay Diana habang kumakain silang dalawa sa malawak na dining table.Natigilan ang dalaga sa tanong ng kapatid. “Saan mo nakuha ang balitang ‘yan?”Sinusubukan niyang ilihim sa kapatid ang lahat ng pinagdaraanan ng kanilang kumpanya at ang tunay estado ng kanilang kaperahan. Bata pa ito at walang muwang. Para kay Diana, tama nang ang pagdadalamhati kay Armando at Eileen ang isipin ng kapatid at hindi ang ano pa mang bagay.Kumurap si Enrico, maingat na binitiwan ang mga kubyertos at nahihiyang tumingin sa kapatid. “N-narinig ko sa mga k-katulong sa kabilang bahay, Ate. Sabi nila malapit mo na raw ibenta itong bahay kasi mahirap na tayo. Sa school, may nagtanong din sa akin kung mahirap na raw tayo kasi ‘yon daw ang sabi ng Mama at Papa nila. Totoo ba ‘yon, Ate? Mahirap na ba tayo?”Agad na humapdi ang dibdib ni Diana sa tanong ng kapatid. Wala sa sariling inabot ang kamay ni Enrico. “M-May mga problema lang
“W-what?” halos pabulong na sabi ni Diana, nanlalaki ang mga mata, hindi maintindihan ang sinasabi ni Nick. Sanay ang dalaga na laging nakasinghal si Nick sa kanya. Ilang beses niyang ipinagdasal noon na kahit man lang sana maging maayos ang pakikitungo nito sa kanya kahit hindi na siya nito mahalin dahil alam niyang imposible iyong mangyari. Subalit ngayon, na masyado itong pormal at seryoso sa pakikipag-usap, bakit tila hindi pa rin niya maintindihan ang asawa.“I know you heard me, Diana,” ani Nick, namulsa at humakbang palapit sa naguguluhan pa ring asawa.Lihim na ipinilig ni Diana ang kanyang ulo, mabilis na inayos ang huwisyo. “Hindi kita maintidihan, Nick. N-noong huling pag-uusap natin ay sinabi ko sa ‘yo ang gusto kong mangyari. I want an annulment. I still want it. Alam kong ‘yon din ang gusto mo. Pero bakit ngayon—“ Hindi na niya naituloy pa ang gustong sabihin, napasapo na lang siya sa kanyang ulo na bahagyang nanakit.Nagsasalimbayan ang iba’t-ibang uri ng emosyon sa
“Ano? Pakiulit nga!” malakas ang boses na sabi ni Ella Apostol, ang dating kaklase at matalik na kaibigan ni Diana. Binisita ng huli ang kaibigan dahil naguguluhan na siya sa sitwasyong kanyang kinakaharap. Kasasabi lang niya rito ang tungkol sa usapan nila ni Nick nang magpunta ito sa opisina niya kanina.“Ella…”Rumolyo ang mga mata ni Ella. “Don’t Ella me this time, Diana. Sa tono mo parang kinokonsidera mo ang offer ni Nick. Matapos ka niyang iwan at saktan, naniniwala ka pa ba sa lalaking ‘yon? Sa dinami-rami ng mga ginawa niya sa ‘yo, dapat lang na magdusa rin siya!”Napabuntong-hininga si Diana, nahihiyang ibinaling sa iba ang tingin. Ramdam na ramdam niya ang galit sa tinig ng kaibigan. Bakit hindi, alam nito ang lahat ng paghihirap niya sa nakalipas na tatlong taon habang kasal siya kay Nick. Well, most of it. May isang lihim pa siyang hindi nasasabi rito. At sigurado siya, kapag nalaman nito ‘yon, hihilahin siya nito at itatago kung saan, h’wag lang siyang makisama ulit kay N
“Gutierrez?” anang estranghero kay Nick. “I didn’t know we’d meet here,” dugtong pa nito. “And I didn’t know you’d hit on married women too, Dimarco,” matabang na sagot ni Nick sa lalaki. Bahagyang natilihan si Diana sa itinawag ni Nick sa lalaki. Kusang naalala ng isip na kaya pala pamilyar sa kanya ang estranghero dahil ito si Ardian Dimarco ang half-Italian half-Filipino na isa sa mga kilalang investor sa iba’t-ibang negosyo sa buong mundo. Nakita niya sa mga lumang dokumento sa opisina ng Daddy niya na sinubukan ng namayapang ama na kunin itong investor sa kanilang kumpanya subalit tumanggi ito. Kung sana'y pumayag lang ito noon na mag-invest sa Saavedra Electronics, siguradong wala siya sa sitwasyong kanyang kinakaharap ngayon.Alanganing pinaglipat-lipat ni Diana ang tingin sa dalawang lalaki. Matalas ang tinginan ng dalawa. Kahit na hindi niya tanungin, ramdam niya ang pagkakaroon ng tensiyon sa pagitan ng mga ito. Dahil ba iyon sa kanya? Imposible! Ngayon lang sila nagkita
"Ginabi ka yata, Diana," ani Yaya Beth sa dalaga, nang pagbuksan niya ito ng pinto sa mansiyon ng mga Saavedra. Tinanaw pa nito ang papalayong taxi sa labas ng mansiyon, kunot-noong sinundan ng tingin ang alaga, sa dibdib ay ang matinding pag-aalala. Na hindi naman nito maiwasang maramdaman dahil dati itong yaya ni Diana at ngayon nga ay ang kaisa-isang katulong na naiwan sa mansiyon nang mapilitang magbawas ng tauhan ang dalaga dahil sa malaking pinansiyal na suliraning kinakaharap nito. "May pinuntahan lang po kami ni Ella, Yaya," sagot ni Diana, nagdire-diretso sa pagpanhik sa hagdan. "Nag-taxi ka ba, anak? Sana ay tinawagan mo lang ako na magpapasundo ka. Maari ko namang gisingin si Alonzo at--" Nabitin sa ere ang sana'y sasabihin ng matanda nang pumihit paharap dito si Diana at bahagyang ngumiti. "Don't worry, Yaya. Maayos naman po akong nakauwi," anito akmang muling aakyatng hagdan. "Sandali, kumain ka na ba? Teka iinit ko 'yong pagkain kanina at--" "H'wag na po, Yaya. Kuma
“Echo, ano sa tingin mo kung lumipat tayo ng bahay? ‘Yong mas maliit at ‘yong kasya lang tayong apat nina Yaya Beth at Alonzo. Pero may kwarto ka pa rin. ‘Yong toy collection mo, dadalhin din natin. Tapos pipiliin nating bagong bahay, ‘yong may access pa rin sa pool at malapit din sa school mo at saka sa work ko. Ano sa tingin mo?” alanganing tanong ni Diana sa kapatid habang kumakain sila ng hapunan. Silang dalawa lang ulit sa mahabang dining table. Natigilan si Enrico, marahang tumingin sa nakatatandang kapatid. “A-Ate, ibebenta na talaga natin itong bahay?” malungkot na tanong nito, unti-unti binitiwan ang mga kubyertos na hawak. Bumigat naman ang dibdib ni Diana. Nakukunsensya siya. Alam niyang nangako siya sa kapatid na hindi sila aalis sa bahay na iyon kung saan sila lumaki at namulat. Ang bahay na saksi sa masasayang araw ng kanilang pamilya. Subalit, nagdesisyon na siya. Mas mabuti pa na ang mansiyon na lamang na ibenta niya ang mansiyon kaysa tuluyang matali kay Nick at sa