Maingat na humakbang si Diana papasok sa chapel kung saan nakahimlay ang mga labi ni Arturo Gutierrez. Hindi pa rin siya makapaniwala na wala na ang mabait na matanda. Kung mayroon mang mabuting idinulot ang pagpapakasal nila ni Nick, iyon ay nagkaroon siya ng lolo, bagay na hindi niya naranasan dahil maagang pumanaw ang magulang ng kanyang ama at tunay na ina.
Mabait si Arturo, madalas din siya nitong dalawin at kumustahin noong malakas pa ito. Madalas nitong sabihin sa kanya na wala na itong kikilalanin pang asawa ni Nick kundi siya lang. Bagay na nais man niyang sang-ayunan, sadyang mahirap paniwalaan.
"Diana," tawag sa kanya ni Sofia nang makita siya sa kumpol ng mga bisita. Agad na bumaling ang lahat ng atensiyon sa kanya ng mga taong naroroon. Nahihiya man, nagpatuloy siya sa paglalakad patungo sa matandang babae.
"Wala na ang Papa,tayo-tayo na lang," panay ang hikbing sabi ni Sofia nang tuluyang mayakap ang manugang. Lihim itong nagpapasalamat dahil gaano man kalabo ang relasyon nito sa anak niyang si Nick ay hindi ito nag-atubiling magtungo roon nang kusa at damayan sila sa kanilang pamimighati.
"Sorry po, Mama at ngayon lang ako nakadalaw. May mga inaasikaso akong mga papeles sa opisina at--"
"Naiintindihan ko, ang mahalaga ay narito ka ngayon," putol ng biyenan sa kanya, iginiya siya sa unahang pew sa chapel.
Sandali pa silang nag-usap na dalawa hanggang sa makarinig sila ng malakas na paghagulgol sa may entrada ng chapel. Muli, agad na napalingon sa direksyon niyon ang lahat ng mga tao, kasama na sila ni Sofia.
Sunundan nilang lahat ng tingin ang babaeng sopistikada ang pananamit, itim na itim ang maalun-alon na buhok ay may maamong mukha. Diretso itong sumilip sa may ataol at doon muling humagulgol. At gaya sa mga eksena sa pelikula, mula sa kung saan, dinaluhan ito ng lalaking tatlong taon na niyang hindi nakikita, si Nick.
Maingat na kinabig ni Nick ang babae patungo sa dibdib nito na noon ay patuloy pa rin sa paghagulgol. Nang bahagya itong kumalma, pinukol siya ni Nick ng malahulugang tingin na bahagyang nagpatambol sa kanyang dibdib.
Maya-maya pa, iginiya na nito ang babae sa kabilang pew at doon patuloy na inalo. Iyon si Bianca Lopez, ang babeng matagal nang gusto ni Nick.
Nagsimulang magbulung-bulongan ang mga tao. Nagbuga na rin ng inis na hininga si Sofia. Hindi man nito isatanig, bakas sa mukha nito ang labis na inis. Maya-maya pa hindi na ito nakatiis, tumayo na siya at naglakad patungo sa anak na patuloy pa rin sa pag-alo sa babaeng hindi naman nila kaano-ano.
Umiwas ng tingin si Diana. Pilit na ikinukubli ang hapdi sa kanyang dibdib na walang humpay sa pagtindi. Ni minsan sa loob ng tatlong taon, ni hindi siya nilapitan o hinawakan man lang ni Nick sa ganoong paraan. Ni hindi nga ito dumating sa libing ng kanyang ama at madrasta. Bagay na sadyang pinag-usapan ng mga tao sa mundong ginagalawan nilang dalawa.
Subalit ni hindi siya nagreklamo. Alam ni Diana na may kasalanan siya sa mga nangyari. Ayaw ni Nick na maikasal sa kanya. Subalit, nagpatianod siya sa pagdedesisyon ng mga matatanda sa pag-aakalang matututunan din siya nitong mahalin subalit…
“Hija, hindi ba’t ikaw ang asawa ni Niccolo?” anang isang matandang lalaki na abuhin na ang buhok.
Wala sa sariling napakurap ang dalaga. Ngumiti ang matanda at naglabas ng tarheta. “Isa sa mga araw na ito, naisi kitang makausap. Siguro, pagkatapos ng libing ni Don Arturo.”
Wala sa sariling niyuko ng dalaga ang tarhetang ibinigay ng matandang lalaki. Attorney Sta. Ana, iyon ang nakasulat sa tarheta. Alanganin niyang muling ibinalik sa matanda ang mga mata, sa isip ng dalaga’y kalituhan. Subalit bago man siya nakapagtanong, ngumiti na ang abogado at tuluyang lumayo.
Nagtiim-bagang naman si Nick nang masaksihan ang maiksing pag-uusap nina Atty. Sta. Ana at Diana. Kahit hindi niya tanungin, may hinala na siya kung tungkol saan ang pinag-usapan ng mga ito.
Hindi na siya nakatiis at nilapitan si Diana. “Mag-usap tayo sa may kitchen. Ngayon na,” aniya sa asawang halos dalawang taon na rin niyang hindi nakikita. Lalong tinakasan ng kulay ang mukha ni Diana. Hindi niya gusto ng away ngayon dahil bugbog na bugbog na ang kanyang puso sa sunod-sunod na trahedya na kanyang kinaharap. At base sa dalawang pagkakataon nag-usap sila ni Nick sa loog ng tatlong taon, they are not good at talking.
Subalit bakas aang determinasyon sa mukh ani Nick. Alam niyang kapag tumanggi siyang kausapin ito, baka lalo lang itong magalit. Napilitan na siyang tumango at tumayo, sinundin ito sa may kusina.
“Everyone leave,” sabi ni Nick sa mga kasamabahay na naroon at naghahanda ng merienda para sa mga bisita. Agad namang tumalima ang mga kasambahay. Ilang sandali pa naiwan na ang dalawa.
Halos mapugto ang hininga ni Diana nang bigyan siya ni Nick ng matalim na titig. Malayong-malayo iyon sa masuyong tingin na ibinigay ni Subalit mabilis na hinamig ng dalaga ang sarili. Ano bang dapat niyang asahan? Matagal nang nagkakagustuhan ang dalawa. Marahil ang mga ito ang nagkatuluyan kung hindi siya pumasok sa eksena.
Maya-maya pa, nagpakawala ito ng marahang hininga. “Kumusta ka, Diana? I heard about your father and stepmom. I-I’m sorry about your loss,” anito, pormal.
“S-Salamat pero sigurado akong hindi ‘yan ang dahilan kung bakit mo ‘ko gustong kausapin ngayon, Nick,” ani Diana.
Humugot ito ng marahas na hininga at naglakad palapit sa kanya. “Tama ka. Hindi kita pinatawag dito upang mangumusta. I’ll go straight to the point then. Anong sinabi sa ‘yo ni Atty. Sta. Ana?”
Kumurap si Diana, sa isip ay pagtataka dahil hindi nito inaasahang makikita ni Nick ang maiksing pag-uusap nila ng abogado gayong abala ito sa pag-aalo kay Bianca. “Gusto raw niya akong kausapin pagkatapos ang libing ng L-lo… ni Don Arturo.”
Nagsalubong ang mga kilay ni Nick, pilit niyang binabasa ang mga emosyong dumaraaan sa mga mata ng asawang hindi niya lubos na kilala. Sa ibang babae, lalo na kay Bianca, madalas niyang mahulaan ang mga emosyon nit. Subalit pagdating kay Diana, ni hindi niya mahulaan kung anong iniisip o nararamdaman nito. That added to the intrigue and anger he has for the woman he married.
“Sinabi ba sa ‘yo kung tungkol saan ang pag-uusapan ninyo?” ani Nick, maya-maya. Umiling si Diana. “Good. Ako na lang ang bahalang kumausap sa kanya,” sabi niya, hahakbang na sana palabas ng kitchen subalit muli siyang tinawag ng asawa.
“N-Nick…” umpisa nito. Napilitan siyang muli itong harapin. “K-kung tungkol ito sa mga pamana n-ni D-Don Arturo, gusto kong malaman mo na, I want nothing but one thing.”
Matabang na ngumiti si Nick, umigting ang panga. He knew she wanted money. Subalit kailangan niyang makatiyak. “So you did want something. What is it?”
“My freedom. Let’s have an annulment, Nick.”
Sasagot pa sana si Nick subalit sumungaw sa may pinto ng kitchen si Bianca. Sandali nitong pinaglipat-lipat ang tingin sa dalawa na naroon. Bahagyang bumangon ang inis ng makitang nag-uusap ang dalawa nang masinsinan.
Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Bianca at nilapitan si Nick, ikinawit ang kamay sa braso ng lalaki. “Honey, I don’t think I can drive. Please, take me home.”
Makahulugang tumingin si Nick kay Diana bago tuluyang nagpatangay palayo.
CHAPTER 4: Mga Lihim“Honey, are you listening to me?” ani Bianca kay Nick nang mapansing tahimik ito. Nasa tapat na siya ng kanyang apartment subalit hindi pa rin siya bumababa sa sasakyan ng lalaki dahil napansin niyang tila tulala ito habang nasa manibela. Marahan niyang hinaplos ang braso nito nang hindi pa rin ito sumagot. “Nick, are you okay?”Kumurap si Nick, bumaling kay Bianca. “Y-you’re saying?” Hindi alam ng lalaki kung bakit tila siya nabibigla sa sinabi ni Diana kanina sa kanya. He had always thought that she’s after the money—his money. At hindi nito makukuha iyon kung makikipaghiwalay ito sa kanya unless magkusa siyang magbigay ng pera dito.‘Well, she has her monthly allowance that you never fail to give. Baka sapat na iyon sa kanya,’ naisip niya. Subalit hindi niya pa rin maintindihan, she wanted annulment even with the provision from his grandfather’ will.Gumaganti ba ito sa kanya?Damn!Lalong umigting ang kanyang panga.“Oh my poor honey, I know how you loved your
“Ate, kapag wala na ‘tong bahay, saan tayo titira?” inosenteng tanong ni Enrico kay Diana habang kumakain silang dalawa sa malawak na dining table.Natigilan ang dalaga sa tanong ng kapatid. “Saan mo nakuha ang balitang ‘yan?”Sinusubukan niyang ilihim sa kapatid ang lahat ng pinagdaraanan ng kanilang kumpanya at ang tunay estado ng kanilang kaperahan. Bata pa ito at walang muwang. Para kay Diana, tama nang ang pagdadalamhati kay Armando at Eileen ang isipin ng kapatid at hindi ang ano pa mang bagay.Kumurap si Enrico, maingat na binitiwan ang mga kubyertos at nahihiyang tumingin sa kapatid. “N-narinig ko sa mga k-katulong sa kabilang bahay, Ate. Sabi nila malapit mo na raw ibenta itong bahay kasi mahirap na tayo. Sa school, may nagtanong din sa akin kung mahirap na raw tayo kasi ‘yon daw ang sabi ng Mama at Papa nila. Totoo ba ‘yon, Ate? Mahirap na ba tayo?”Agad na humapdi ang dibdib ni Diana sa tanong ng kapatid. Wala sa sariling inabot ang kamay ni Enrico. “M-May mga problema lang
“W-what?” halos pabulong na sabi ni Diana, nanlalaki ang mga mata, hindi maintindihan ang sinasabi ni Nick. Sanay ang dalaga na laging nakasinghal si Nick sa kanya. Ilang beses niyang ipinagdasal noon na kahit man lang sana maging maayos ang pakikitungo nito sa kanya kahit hindi na siya nito mahalin dahil alam niyang imposible iyong mangyari. Subalit ngayon, na masyado itong pormal at seryoso sa pakikipag-usap, bakit tila hindi pa rin niya maintindihan ang asawa.“I know you heard me, Diana,” ani Nick, namulsa at humakbang palapit sa naguguluhan pa ring asawa.Lihim na ipinilig ni Diana ang kanyang ulo, mabilis na inayos ang huwisyo. “Hindi kita maintidihan, Nick. N-noong huling pag-uusap natin ay sinabi ko sa ‘yo ang gusto kong mangyari. I want an annulment. I still want it. Alam kong ‘yon din ang gusto mo. Pero bakit ngayon—“ Hindi na niya naituloy pa ang gustong sabihin, napasapo na lang siya sa kanyang ulo na bahagyang nanakit.Nagsasalimbayan ang iba’t-ibang uri ng emosyon sa
“Ano? Pakiulit nga!” malakas ang boses na sabi ni Ella Apostol, ang dating kaklase at matalik na kaibigan ni Diana. Binisita ng huli ang kaibigan dahil naguguluhan na siya sa sitwasyong kanyang kinakaharap. Kasasabi lang niya rito ang tungkol sa usapan nila ni Nick nang magpunta ito sa opisina niya kanina.“Ella…”Rumolyo ang mga mata ni Ella. “Don’t Ella me this time, Diana. Sa tono mo parang kinokonsidera mo ang offer ni Nick. Matapos ka niyang iwan at saktan, naniniwala ka pa ba sa lalaking ‘yon? Sa dinami-rami ng mga ginawa niya sa ‘yo, dapat lang na magdusa rin siya!”Napabuntong-hininga si Diana, nahihiyang ibinaling sa iba ang tingin. Ramdam na ramdam niya ang galit sa tinig ng kaibigan. Bakit hindi, alam nito ang lahat ng paghihirap niya sa nakalipas na tatlong taon habang kasal siya kay Nick. Well, most of it. May isang lihim pa siyang hindi nasasabi rito. At sigurado siya, kapag nalaman nito ‘yon, hihilahin siya nito at itatago kung saan, h’wag lang siyang makisama ulit kay N
“Gutierrez?” anang estranghero kay Nick. “I didn’t know we’d meet here,” dugtong pa nito. “And I didn’t know you’d hit on married women too, Dimarco,” matabang na sagot ni Nick sa lalaki. Bahagyang natilihan si Diana sa itinawag ni Nick sa lalaki. Kusang naalala ng isip na kaya pala pamilyar sa kanya ang estranghero dahil ito si Ardian Dimarco ang half-Italian half-Filipino na isa sa mga kilalang investor sa iba’t-ibang negosyo sa buong mundo. Nakita niya sa mga lumang dokumento sa opisina ng Daddy niya na sinubukan ng namayapang ama na kunin itong investor sa kanilang kumpanya subalit tumanggi ito. Kung sana'y pumayag lang ito noon na mag-invest sa Saavedra Electronics, siguradong wala siya sa sitwasyong kanyang kinakaharap ngayon.Alanganing pinaglipat-lipat ni Diana ang tingin sa dalawang lalaki. Matalas ang tinginan ng dalawa. Kahit na hindi niya tanungin, ramdam niya ang pagkakaroon ng tensiyon sa pagitan ng mga ito. Dahil ba iyon sa kanya? Imposible! Ngayon lang sila nagkita
"Ginabi ka yata, Diana," ani Yaya Beth sa dalaga, nang pagbuksan niya ito ng pinto sa mansiyon ng mga Saavedra. Tinanaw pa nito ang papalayong taxi sa labas ng mansiyon, kunot-noong sinundan ng tingin ang alaga, sa dibdib ay ang matinding pag-aalala. Na hindi naman nito maiwasang maramdaman dahil dati itong yaya ni Diana at ngayon nga ay ang kaisa-isang katulong na naiwan sa mansiyon nang mapilitang magbawas ng tauhan ang dalaga dahil sa malaking pinansiyal na suliraning kinakaharap nito. "May pinuntahan lang po kami ni Ella, Yaya," sagot ni Diana, nagdire-diretso sa pagpanhik sa hagdan. "Nag-taxi ka ba, anak? Sana ay tinawagan mo lang ako na magpapasundo ka. Maari ko namang gisingin si Alonzo at--" Nabitin sa ere ang sana'y sasabihin ng matanda nang pumihit paharap dito si Diana at bahagyang ngumiti. "Don't worry, Yaya. Maayos naman po akong nakauwi," anito akmang muling aakyatng hagdan. "Sandali, kumain ka na ba? Teka iinit ko 'yong pagkain kanina at--" "H'wag na po, Yaya. Kuma
“Echo, ano sa tingin mo kung lumipat tayo ng bahay? ‘Yong mas maliit at ‘yong kasya lang tayong apat nina Yaya Beth at Alonzo. Pero may kwarto ka pa rin. ‘Yong toy collection mo, dadalhin din natin. Tapos pipiliin nating bagong bahay, ‘yong may access pa rin sa pool at malapit din sa school mo at saka sa work ko. Ano sa tingin mo?” alanganing tanong ni Diana sa kapatid habang kumakain sila ng hapunan. Silang dalawa lang ulit sa mahabang dining table. Natigilan si Enrico, marahang tumingin sa nakatatandang kapatid. “A-Ate, ibebenta na talaga natin itong bahay?” malungkot na tanong nito, unti-unti binitiwan ang mga kubyertos na hawak. Bumigat naman ang dibdib ni Diana. Nakukunsensya siya. Alam niyang nangako siya sa kapatid na hindi sila aalis sa bahay na iyon kung saan sila lumaki at namulat. Ang bahay na saksi sa masasayang araw ng kanilang pamilya. Subalit, nagdesisyon na siya. Mas mabuti pa na ang mansiyon na lamang na ibenta niya ang mansiyon kaysa tuluyang matali kay Nick at sa
Nangingig si Diana habang nakaupo siya sa likod ng ambulansiya na kasama ng mga bumbero na rumesponde sa sunog sa kanilang bahay. Nang dumating ang ambulansiya at bumbero ay agad siyang tinignan ng mga medic. May kaunting siyang galos sa braso. Subalit maliban doon, maayos siya sampu ng mga kasama niya sa bahay na maayos nasa maayos ding kalagayan. Mabuti na lamang at nakalabas sila ng bahay bago pa man tuluyang lumaki ang apoy. Maingay ang paligid dahil sa pagpaparoo't parito ng mga tao na tumutulong sa pag-apula ng apoy, panay rin ang mahinang pagsigok ni Enrico sa kanyang tabi, sabay-sabay rin ang pag-uusap ng mga tao sa paligid. Subalit tila walang naririnig si Diana habang pinagmamasdan ang apoy na sige pa rin sa pagtupok sa kanilang bahay. Ang bahay na siyang solusyon sana sa kanyang mga problema sa kanilang kumpanya. Ang bahay na maaring magbigay ng panibagong buhay sa kanilang dalawang magkapatid. Ang tanging solusyon na kanyang naiisip upang matakasan ang patuloy na kalupita