CHAPTER 4: Mga Lihim
“Honey, are you listening to me?” ani Bianca kay Nick nang mapansing tahimik ito. Nasa tapat na siya ng kanyang apartment subalit hindi pa rin siya bumababa sa sasakyan ng lalaki dahil napansin niyang tila tulala ito habang nasa manibela. Marahan niyang hinaplos ang braso nito nang hindi pa rin ito sumagot. “Nick, are you okay?”
Kumurap si Nick, bumaling kay Bianca. “Y-you’re saying?” Hindi alam ng lalaki kung bakit tila siya nabibigla sa sinabi ni Diana kanina sa kanya. He had always thought that she’s after the money—his money. At hindi nito makukuha iyon kung makikipaghiwalay ito sa kanya unless magkusa siyang magbigay ng pera dito.
‘Well, she has her monthly allowance that you never fail to give. Baka sapat na iyon sa kanya,’ naisip niya. Subalit hindi niya pa rin maintindihan, she wanted annulment even with the provision from his grandfather’ will.
Gumaganti ba ito sa kanya?
Damn!
Lalong umigting ang kanyang panga.
“Oh my poor honey, I know how you loved your Lolo so much. That’s why I’m here, I want to join you in your grieving and comfort you too. Don’t worry, magiging maayos din ang lahat,” si Bianca, sinubukan pa siyang halikan sa labi subalit umiwas siya na siyang nagpangyari upang malukot ang magandang mukhang dalaga.
“You’re hurting me, Nick. Hindi ka naman dating ganito. My presence used to cheer you. Dahil ba nasa malapit lang ang asawa mo?” diretsong tanong nito. “I wonder what you two were talking about na kailangan niyo pang magsarilinan sa kitchen.”
Humigpit na ang kapit ni Nick sa manibela. Masyado siyang maraming iniisip ngayon at ayaw niyang patulan ang pagta-tantrums ni Bianca.
“You’ve said it yourself, I’m grieving, Bianca. I don’t have time for other things,” malamig na tugon ng binata.
“But Nick, it’s me. I’m not other things,” sabi ni Bianca, hindi makapaniwala sa ibinigay na rason ni Nick. Sa isip niya’y gustong tuklasin kung bakit biglang nagbabago si Nick sa pakikitungo sa kanya matapos nitong kausapin si Diana.
Kumuyom ang mga kamay ng dalaga. Si Diana talaga ang panira sa kanyang mga plano kapag hindi niya naagapan. At hindi niya hahayaan iyong mangyari! Nagtagumpay na siyang alisin si Nick sa buhay ni Diana sa loob ng tatlong taon. Hindi niya papayagang magkalapit ang dalawa, ngayon pa na wala na si Don Arturo.
“Alright, we’re both tired. Ako sa biyahe ko mula sa Singapore at ikaw naman dahil sa burol ng lolo mo. I will expect your call tomorrow then. Goodnight, Nick,” ani Biana bago tuluyang bumaba sa sasakyan at pumasok sa apartment nito.
Naiwan si Nick na nasa malalim na pag-iisip. Maya-maya pa, tinawagan nito si Vincent. “I want you to check on someone.”
“Sir? Check? Did you mean background investigation?” sagot ng assistant sa kabilang linya.
“Yes.”
“Of course, Sir. Sino ang—“
“Diana. Diana Saavedra.”
---
Pagod na umupo sa swivel chair si Diana. Kakatapos lang niyang kausapin ang manager ng Prestige Bank. Sinusubukan niya kasing umutang para maisalba sa Saavedra Electronics kaya lang, gaya rin ng iba pang bangko na kinausap niya, hindi na raw siya maaring umutang dahil sa estado ng kanilang kumpaya na malapit nang ma-bankrupt.
Napabuga ng hininga si Diana at tuluyang ibinigay ang buong bigat sa upuan. Ilang linggo na rin niya iyong ginagawa, naghahabol at nakikiusap sa mga directors at managers ng bangko para sa kinakaharap niyang problemang pinansiyal subalit lahat ng mga ito ay tumatanggi. At ngayon nga, hindi niya alam kung ano na ang gagawin, idagdag pa na wala naman talaga siyang alam sa pagpapatakbo ng negosyo. Isa siyang fine arts major, for crying out loud! Anong alam niya sa management strategies?
Subalit naroon na siya. At bilang panganay na anak ni Armando, responsibilidad niyang alagaan at proteksiyonan ang kanilang kumpanya sa lahat ng maisip niyang paraan.
Isa pa, inaalala niya ang kapatid. Napakabata pa nito at gaya niya ay nagdadalamhati rin. Kapag hindi niya nagawan ng paraan ang tungkol sa kanilang kumpanya, saan sila dalawang pupulutin?
‘Simple lang. Bumalik ka na lang ulit sa pagpipinta’, anang isang bahagi ng isip niya. Bahagya siyang natawa. May bibili naman kaya sa mga obra niya gayong taon na rin ang biniling nang huli siyang magpinta?
Ang pagtunog ng intercom ang nagpabalik ng kanyang huwisyo sa kasalukuyan. “Ma’am, nasa line po si Mr. Gutierrez, kakausapin niyo po ba?” tanong ni Ms. Jhema, ang sekretarya ng kanyang yumaong ama.
Nahigit ni Diana ang kanyang hininga. Mahigit isang linggo na rin mula nang huli silang magkita ni Nick sa libing ni Don Arturo. Subalit wala naman itong sinabi kung anuman sa kanya noon. Kaya hindi niya maintindihan kung bakit panay ang tawag nito sa kanya nitong nakalipas na mga araw.
“Paki-decline na lang, Ms. Jhema. Pakisabi na lang na nasa meeting ako ngayon,” sabi niya sa sekretarya.
She’s too stressed out these days. Hindi muna niya gustong marinig ang kung anong sasabihin ni Nick. Dahil may ideya na siya kung bakit panay ang pagtawag-tawag nito. Tungkol iyon sa invitation niya to discuss their annulment na ipinadaan niya mismo sa kanyang abogado. Ipinaayos niya iyon agad kay Atty. Fonacier matapos ang libing ni Don Arturo. Malinaw sa sulat na pinadala ni Atty. Fonacier na sa abogado niya gustong ipadaan ang lahat ng proseso ng kanilang paghihiwalay. Kaya siya nagtataka kung bakit panay pa rin ang tawag nito sa kanya sa nakalipas na mga araw.
Muli siyang nagpakawala ng malalim na hininga bago kinuha ang maliit na blue stuffed toy sa kanyang drawer. Unang kita pa lang niya roon nang mapadaan siya sa mall ay naisip na niya agad ang pagbibigyan. Mabilis niya iyong inilagay sa kanyang bag at tuluyang umalis ng opisina.
Nag-drive siya sa lugar na kanyang pinupuntahan minsan sa isang linggo nitong nakalipas na mga taon, saksi sa isang lihim na siya lang ang nakakaalam. Ni sina Armando at Eileen, hindi alam ang lihim niyang iyon.
Pumasok siya sa pribadong columbarium at tumigil sa tapat ng marmol na urn na napapalibutan ng iba’t-ibang laruan na kulay blue. Sa harap niyon ay may picture ng sonogram. Maingat na inilagay ni Diana ang dala niyang stuffed toy sa tabi ng urn at wala sa sariling hinaplos ang nakaukit na pangalan sa urn—Niccolo Alessandro Saavedra-Gutierrez Jr.
Nang humagulgol si Diana, tuluyan na siyang dinala ng kanyang mga alaala sa nakaraan kung saan nag-umpisa ang lahat. Ang lahat-lahat.
---
“Columbarium? Anong ginagawa niya d’yan? Visiting her parents?” inis na tanong ni Nick nang itawag sa kanya ni Vincent na lumabas ng opisina nito si Diana at dumiretso sa isang pribadong columbarium. Pinasundan na siya sa assistant ang asawa dahil hindi nito sinasagot ang tawag niya.
“Hindi ko sigurado, Sir. Sa musoleo ng mga Saavedra nakalibing ang mga magulang ni Ma’am Diana pati na rin ang stepmother niya.”
Napabuntong-hininga si Nick, napapisil sa pagitan ng mga mata. Masyado siyang maraming iniisip ngayon dumagdag pa ang pagmamatigas ni Diana na kausapin siya. If not only for that added provision, hindi siya maghahabol ng gano’n kay Diana.
“Umalis ka na d’yan, Vincent. Try to call her personal number for me. I need to talk to her ASAP.”
“Ate, kapag wala na ‘tong bahay, saan tayo titira?” inosenteng tanong ni Enrico kay Diana habang kumakain silang dalawa sa malawak na dining table.Natigilan ang dalaga sa tanong ng kapatid. “Saan mo nakuha ang balitang ‘yan?”Sinusubukan niyang ilihim sa kapatid ang lahat ng pinagdaraanan ng kanilang kumpanya at ang tunay estado ng kanilang kaperahan. Bata pa ito at walang muwang. Para kay Diana, tama nang ang pagdadalamhati kay Armando at Eileen ang isipin ng kapatid at hindi ang ano pa mang bagay.Kumurap si Enrico, maingat na binitiwan ang mga kubyertos at nahihiyang tumingin sa kapatid. “N-narinig ko sa mga k-katulong sa kabilang bahay, Ate. Sabi nila malapit mo na raw ibenta itong bahay kasi mahirap na tayo. Sa school, may nagtanong din sa akin kung mahirap na raw tayo kasi ‘yon daw ang sabi ng Mama at Papa nila. Totoo ba ‘yon, Ate? Mahirap na ba tayo?”Agad na humapdi ang dibdib ni Diana sa tanong ng kapatid. Wala sa sariling inabot ang kamay ni Enrico. “M-May mga problema lang
“W-what?” halos pabulong na sabi ni Diana, nanlalaki ang mga mata, hindi maintindihan ang sinasabi ni Nick. Sanay ang dalaga na laging nakasinghal si Nick sa kanya. Ilang beses niyang ipinagdasal noon na kahit man lang sana maging maayos ang pakikitungo nito sa kanya kahit hindi na siya nito mahalin dahil alam niyang imposible iyong mangyari. Subalit ngayon, na masyado itong pormal at seryoso sa pakikipag-usap, bakit tila hindi pa rin niya maintindihan ang asawa.“I know you heard me, Diana,” ani Nick, namulsa at humakbang palapit sa naguguluhan pa ring asawa.Lihim na ipinilig ni Diana ang kanyang ulo, mabilis na inayos ang huwisyo. “Hindi kita maintidihan, Nick. N-noong huling pag-uusap natin ay sinabi ko sa ‘yo ang gusto kong mangyari. I want an annulment. I still want it. Alam kong ‘yon din ang gusto mo. Pero bakit ngayon—“ Hindi na niya naituloy pa ang gustong sabihin, napasapo na lang siya sa kanyang ulo na bahagyang nanakit.Nagsasalimbayan ang iba’t-ibang uri ng emosyon sa
“Ano? Pakiulit nga!” malakas ang boses na sabi ni Ella Apostol, ang dating kaklase at matalik na kaibigan ni Diana. Binisita ng huli ang kaibigan dahil naguguluhan na siya sa sitwasyong kanyang kinakaharap. Kasasabi lang niya rito ang tungkol sa usapan nila ni Nick nang magpunta ito sa opisina niya kanina.“Ella…”Rumolyo ang mga mata ni Ella. “Don’t Ella me this time, Diana. Sa tono mo parang kinokonsidera mo ang offer ni Nick. Matapos ka niyang iwan at saktan, naniniwala ka pa ba sa lalaking ‘yon? Sa dinami-rami ng mga ginawa niya sa ‘yo, dapat lang na magdusa rin siya!”Napabuntong-hininga si Diana, nahihiyang ibinaling sa iba ang tingin. Ramdam na ramdam niya ang galit sa tinig ng kaibigan. Bakit hindi, alam nito ang lahat ng paghihirap niya sa nakalipas na tatlong taon habang kasal siya kay Nick. Well, most of it. May isang lihim pa siyang hindi nasasabi rito. At sigurado siya, kapag nalaman nito ‘yon, hihilahin siya nito at itatago kung saan, h’wag lang siyang makisama ulit kay N
“Gutierrez?” anang estranghero kay Nick. “I didn’t know we’d meet here,” dugtong pa nito. “And I didn’t know you’d hit on married women too, Dimarco,” matabang na sagot ni Nick sa lalaki. Bahagyang natilihan si Diana sa itinawag ni Nick sa lalaki. Kusang naalala ng isip na kaya pala pamilyar sa kanya ang estranghero dahil ito si Ardian Dimarco ang half-Italian half-Filipino na isa sa mga kilalang investor sa iba’t-ibang negosyo sa buong mundo. Nakita niya sa mga lumang dokumento sa opisina ng Daddy niya na sinubukan ng namayapang ama na kunin itong investor sa kanilang kumpanya subalit tumanggi ito. Kung sana'y pumayag lang ito noon na mag-invest sa Saavedra Electronics, siguradong wala siya sa sitwasyong kanyang kinakaharap ngayon.Alanganing pinaglipat-lipat ni Diana ang tingin sa dalawang lalaki. Matalas ang tinginan ng dalawa. Kahit na hindi niya tanungin, ramdam niya ang pagkakaroon ng tensiyon sa pagitan ng mga ito. Dahil ba iyon sa kanya? Imposible! Ngayon lang sila nagkita
"Ginabi ka yata, Diana," ani Yaya Beth sa dalaga, nang pagbuksan niya ito ng pinto sa mansiyon ng mga Saavedra. Tinanaw pa nito ang papalayong taxi sa labas ng mansiyon, kunot-noong sinundan ng tingin ang alaga, sa dibdib ay ang matinding pag-aalala. Na hindi naman nito maiwasang maramdaman dahil dati itong yaya ni Diana at ngayon nga ay ang kaisa-isang katulong na naiwan sa mansiyon nang mapilitang magbawas ng tauhan ang dalaga dahil sa malaking pinansiyal na suliraning kinakaharap nito. "May pinuntahan lang po kami ni Ella, Yaya," sagot ni Diana, nagdire-diretso sa pagpanhik sa hagdan. "Nag-taxi ka ba, anak? Sana ay tinawagan mo lang ako na magpapasundo ka. Maari ko namang gisingin si Alonzo at--" Nabitin sa ere ang sana'y sasabihin ng matanda nang pumihit paharap dito si Diana at bahagyang ngumiti. "Don't worry, Yaya. Maayos naman po akong nakauwi," anito akmang muling aakyatng hagdan. "Sandali, kumain ka na ba? Teka iinit ko 'yong pagkain kanina at--" "H'wag na po, Yaya. Kuma
“Echo, ano sa tingin mo kung lumipat tayo ng bahay? ‘Yong mas maliit at ‘yong kasya lang tayong apat nina Yaya Beth at Alonzo. Pero may kwarto ka pa rin. ‘Yong toy collection mo, dadalhin din natin. Tapos pipiliin nating bagong bahay, ‘yong may access pa rin sa pool at malapit din sa school mo at saka sa work ko. Ano sa tingin mo?” alanganing tanong ni Diana sa kapatid habang kumakain sila ng hapunan. Silang dalawa lang ulit sa mahabang dining table. Natigilan si Enrico, marahang tumingin sa nakatatandang kapatid. “A-Ate, ibebenta na talaga natin itong bahay?” malungkot na tanong nito, unti-unti binitiwan ang mga kubyertos na hawak. Bumigat naman ang dibdib ni Diana. Nakukunsensya siya. Alam niyang nangako siya sa kapatid na hindi sila aalis sa bahay na iyon kung saan sila lumaki at namulat. Ang bahay na saksi sa masasayang araw ng kanilang pamilya. Subalit, nagdesisyon na siya. Mas mabuti pa na ang mansiyon na lamang na ibenta niya ang mansiyon kaysa tuluyang matali kay Nick at sa
Nangingig si Diana habang nakaupo siya sa likod ng ambulansiya na kasama ng mga bumbero na rumesponde sa sunog sa kanilang bahay. Nang dumating ang ambulansiya at bumbero ay agad siyang tinignan ng mga medic. May kaunting siyang galos sa braso. Subalit maliban doon, maayos siya sampu ng mga kasama niya sa bahay na maayos nasa maayos ding kalagayan. Mabuti na lamang at nakalabas sila ng bahay bago pa man tuluyang lumaki ang apoy. Maingay ang paligid dahil sa pagpaparoo't parito ng mga tao na tumutulong sa pag-apula ng apoy, panay rin ang mahinang pagsigok ni Enrico sa kanyang tabi, sabay-sabay rin ang pag-uusap ng mga tao sa paligid. Subalit tila walang naririnig si Diana habang pinagmamasdan ang apoy na sige pa rin sa pagtupok sa kanilang bahay. Ang bahay na siyang solusyon sana sa kanyang mga problema sa kanilang kumpanya. Ang bahay na maaring magbigay ng panibagong buhay sa kanilang dalawang magkapatid. Ang tanging solusyon na kanyang naiisip upang matakasan ang patuloy na kalupita
"Hello, Vincent. May resulta na ba ang initial investigation ng mga bumbero tungkol sa naganap na sunog?" tanong ni Nick sa assistant, humugot ng malalim na hininga bago tinanaw sa may veranda ang bukang-liwayway. Pasado alas singko na ng madaling-araw subalit mula nang makauwi sila sa mansiyon kasama sina Diana ilang oras na ang nakararaan ay hindi na siya muling nakatulog pa. It's the adrenaline, naisip niya."Sir, kanina pa po nag-declare ng fire out ang mga bumbero. Nasa loob pa sila ngayon ng mansiyon ng mga Saavedra at nag-iimbestiga," sagot ni Vincent.Napapisil sa pagitan ng kanyang mga mata si Nick. "Sige, balitaan mo 'ko kaagad kapag may resulta na. Also, h'wag ka nang pumasok sa opisina ngayon. Ako na lang bahala sa sarili ko," sabi niya bago tuluyan pinutol ang tawag.At dahil hindi lang din siya makatulog, pinasya na lamang niyang magtungo sa gym room. His father was a heath buff. Ito ang nagpalagay ng gym sa mansiyon. At sa murang edad, tinuruan na siya nito ng kahalagah