SophiaKasalukuyan kaming nandito sa La Union para kumain ng tanghalian sa isang restaurant bago kami umahon ng Baguio. Hendrix is happy at nakikita ko naman iyon sa mga mata niya. And I’m happy too dahil sa wakas naalala na niya ang nakaraan namin and we are ready to face the future.Nagkekwentuhan kami habang nagpapahinga when his phone rang and he said that it was Marcus. Ayaw nga sana niyang sagutin pero dahil pinilit ko siya wala siyang nagawa.Hanggang ngayon natatawa talaga ako sa kalokohan ni Marcus. But I am thankful to him dahil isa talaga siyang mabuting kaibigan and he really wants us to get back together.“What is it?!” tanong niya dito kaya naman pinandilatan ko siya ng mata pero hindi niya ako pinansin“May pupuntahan kami ni Sophia. Bakit ba?” ayan na naman siya sa pagiging iritado niya“What? Are you serious?” tanong niya kaya naman nag alala ako dahil baka may problema na naman“D**n you!” sabi pa niya saka binaba ang teleponoNahilot pa nito ang sendtido niya so I
SophiaHindi ko mapigilang mapahanga sa ganda ng bahay na inabutan namin dito sa Baguio. Actually I was expecting na sa hotel kami tutuloy dahil hindi naman sinabi ni Hendrix sa akin na may property siya dito.“You like it?” tanong ni Hendrix habang naglalakad kami papasok ng bahay.It was a two storey house na ang flooring ay gawa sa matibay na klase ng kahoy. It was beautiful inside out at kumpleto din ito sa gamit. May fireplace din sa gawing dulo and the displays are all antique, I guess.“It’s beautiful, Love.”“Ang Mommy ang bumili nito. We used to stay here during summer noong mga bata pa kami.” Kwento niya sa akin“It is well maintained. May nakatira ba dito?” tanong ko pa dahil talagang malinis ang lugar pati na ang labas ng bakuran“May caretaker kami dito mi amor.” Just as I thought.“Tara sa kwarto natin!” Aya niya sa akin habang kasunod naman namin ang mga kaibigan niya na namimili na din ng kwarto“No! I will stay in another room! Ano ka sineswerte?” inis na naman si
SophiaOur stay in Baguio is memorable for all of us. Masaya ang lahat at hindi naalis ang asaran at biruan while we are sitting near the fireplace. Kahit walang partner si Marcus ay game naman ito na nakikipagbiruan sa amin kahit pa minsan nakikita ko na malalim ang iniisip niya.We went to some tourist spots here in Baguio like the Mansion, Mines View Park, Lourdes Grotto, and Igorot stone Garden. Panay ang selfie naming mga girls at ang mga boys naman ay medyo kj sa part na yun kaya hinayaan na lang namin.We also did horseback riding in Wright park and sumakay din kami sa boat sa Burnham Park.Hindi din namin pinalagpas ang pagpunta sa strawberry farm sa La Trinidad Benguet para ma experience ang strawberry picking. We enjoyed it habang ang mga boys ay panay ang kuha ng pictures sa amin. Sa condo ni Hendrix ako tumuloy pagdating namin galing biyahe dahil sabay na kaming papasok bukas sa office.Nagfile na ng complaint si Yelena at bukas ay pupuntahan na ng mga pulis ang Dream pa
SophiaPagpasok namin ni Hendrix sa office kinabukasan ay malakas na ang bulong bulungan tungkol sa Dream Fashion and Style.Kalat na sa social media at sa mga press ang tungkol sa demanda ni Yelena sa Dream. Nagkakagulo na doon lalo pa at nagpunta na ang mga abogado ni Yelena at ang mga pulis.Dumiretso ako sa opisina ng Senior designers and they were all surprised kaya nagpulasan ito dahil nasa isang mesa sila at nagkukumpulan.“Good morning Ms. Conti. May kailangan po ba kayo?” tanong ni Laura na halatang ninenerbiyos“Wala naman. Gusto ko lang kayong icongratulate for a job well done noong araw ng launch.” I faked a smile on her and she smiled back“Thank you po Ma’am!” they answered in unison habang si Laura ay hindi makatingin sa akin“You seem tensed Ms. Gatchalian? May problema ka ba? Are you not feeling well?” I acted concerned pero alam ko naman kung bakit siya ganito“I’m okay po Ms. Conti. Baka sa pagod lang po ito noong mga nagdaang araw.” “Do you need a vacation?” tano
SophiaMatiyaga akong naghintay sa visiting area ng kulungan kung saan nakapiit si Douglas.Hinihintay pa niya ang arraignment ng kaso kaya naman pansamantala siyang makukulong at hindi makakapag pyansa.Ilang saglit pa ay pumasok na rin di Hendrix at naupo sa tabi ko. Pinauna niya muna ako at kinausap ang mga pulis na may hawak ng kaso ni Douglas.Hindi naman nagtagal ay dumating na ang hinihintay namin. Nakaposas ito at blangko lang ang tingin sa aming dalawa.“Anong ginagawa niyo dito?” malumanay naman ang paraan ng pananalita niya at hindi gaya ng inaasahan ko na magwawala ito sa galit sa amin.“What have you done with your life, Douglas?” Hendrix asked kaya naman napailing ito“It’s none of your concern, Hendrix. Isa pa, napakulong niyo na ako! Bakit kailangan niyo pa akong dalawin dito?” “Bakit mo nagawa yun Douglas? Namatay ang anak ko sa sinapupunan ko ng dahil sa ginawa mo.” sumbat ko dito“Hindi ko alam na buntis ka! Wala akong alam! Gusto ni Laura na mawala ka sa landas n
SophiaPapa’s birthday came and everyone was excited lalo at lahat ng empleyado ng Bella Dolcezza ay naimbitahan sa celebration. One week na kaming hindi nagkakasama ni Hendrix at sobrang miss na miss ko na siya. I miss waking up in the morning beside him. I miss waking up na wala siya sa tabi ko pero pag hinanap ko siya, nasa kusina siya preparing for breakfast.I miss our lovemakings kaya naman one time hindi na kami nakapagpigil. We did it in his office.Sobrang kabado ako noon pero lahat yun nawala when we are doing it. Ni hindi ko na inisip kung may tao sa labas o baka may kumatok. I didn’t care because all I want is to feel him. To feel his love.Iginala ko ang paningin ko pero wala pa rin si Hendrix at ang mga kaibigan niya. But he already texted na on the way na siya kaya naman napahinga ako ng malalim. Marami ng tao sa loob kaya naman nagpasya muna akong lumabas para medyo makahinga. Nagpunta muna ako sa terrace ng event’s place para makalanghap ng sariwang hangin.“What
SophiaIt was early in the morning and I feel devastated dahil sa nangyari kagabi. Hindi ko matawagan si Hendrix para makapag paliwanag dahil natatakot ako para sa buhay ni Hans.Gusto kong sampalin si Nick ng dahil sa kawalanghiyaan niya but my hands are tied. Takot na takot ako and I don’t know kung kanino ako lalapit lalo at palaging naka monitor sa akin si Nick.Pero I need to do something! Hindi pwedeng ganito. Sa ngayon sasakyan ko ang gusto ni Nick habang nagiisip ako ng paraan kung paano ko maililigtas si Hans.Naligo ako agad at saka ako bumaba sa dining area kung saan ko nadatnan si Nick na nagkakape.“Good morning!” bati nito sa akin. He was about to kiss me pero agad akong umiwas kaya sa pisngi ko tumama ang halik niya“Where is everybody?” tanong ko dito. Gusto ko sanang kumain ng agahan since yun ang palaging bilin sa akin ni Hendrix pero nawalan ako ng gana pagkakita ko ng pagmumukha ni Nick“I think they are still asleep. You woke up early? Going somewhere?” iniwas ko
HendrixI stared at the empty bottle of liquor in front of me na para bang nandun ang kasagutan sa mga bagay na gumugulo sa isipan ko.I can’t accept the fact that Sophia did this to me. Hindi ako makapaniwala na nagawa niya akong saktan at paikutin sa mga kamay niya.I was so damn hurt! Umalis ako because I can’t stand the pain. I don’t want to come to the point that I will hurt myself again. I promise not to do that again even though it hurts so bad.I removed the tracker that Marcus’ set up on my phone bago ko ito patayin. Sa ngayon gusto ko munang mapag isa. I want to be alone, for now.Alam ko naman na hindi pababayaan ng mga kaibigan ko ang negosyo. Before I left, I texted Marcus at sinabi ko sa kanya na lalayo muna ako. I assured him that I wont hurt myself anymore gaya ng kinakatakutan niya. “Are you alone?” tanong ng isang babae sa akin kaya napalingon ako dito.She was so damn hot with her red skimpy dress that shows off her b***s and curves.“Yes!” I asked the waiter fo