43

Weeks had passed but we're still at Aklan. Hindi ako nalabas ng hotel dahil ayokong may makakakita sa akin. My phone is shut down because I know that Damian would call. Gamit ko ang panibagong cellphone na binili ni mommy sa akin noong nakaraan para may magamit pa rin ako. Tinatawagan ko ang numero ni Ria nang paulit ulit dahil gusto kong mag karoon kami ng pormal na pag-uusap. I won't leave Philippines if we wouldn't.

Sa loob ng tatlong linggo ay wala akong ginawa kung hindi ang umiyak. Mommy thinks that I'm depressed because of the situation but I know that I'm not. I'm not suicidal or feel sick. Hindi rin ako iritable sa kahit anong bagay. I still have an interest to live, nalulungkot lang talaga ako dahil sa nangyayari ngayon.

Kinuha ko ang cellphone sa side table at muling idinial ang numero ni Ria. Walang oras na hindi ako tumawag sa kanya. Halos tadtadin ko siya ng texts araw-araw para lang kausapin n