Chapter Ninety-two

Her Point of View.

There are so many people staring at me right now. I feel like I am going to explode anytime soon. Kanina paulit ulit lang sa utak ko ang mga sasabihin ko pero ngayong nandito na ako sa harapan ng maraming tao, tila ba nakalimutan ko na ang sasabihin ko. Nilibot ko ang tingin ko sa buong function hall at nahagip ng mata ko ang mga magulang ko. Kita ko sa kanilang mata ang pag-aalala pero nandoon ang suporta nila sa kung anuman ang sasabihin ko ngayong gabi. Napalunok ako at isang buntong hininga ang aking pinakawalan. Ngumiti ako. Isang pilit na ngiti. Ito ay para sa aking kakambal at para samin.

"Good evening. Tonight is a special night of my life. Nine years ago, The worst nightmare of my life happened. My.. twin sister was gone.. forever, I thought. My birthday wasn't that special to me anymore, so what's the use of celebrating it, anyway? But tonight, as I celebrate my birthday, I am welcoming a new hope.. A happy start. A worth living start.."

Napasinghap ako tr