Chapter 28

Umakyat na si Rozzean nang hindi na ako muling tiningnan. What the hell is happening? he run when he saw me. He hugged me and whispered unexpected words.

"I thought something bad happened to you."

Ang bilis rin ng paghinga niya. Ang gulat at pag-aalala sa mukha niya nang makita ako kanina na pumasok ng bahay ay hindi maalis sa isip ko.

"T-Tali? may problema ba, anak? bakit nakahawak ka sa dibdib mo?"

Napatingin ako kay manang.

I wanted to say to manang that my heart beat was so fast, and that I can't breathe because of the feeling that Rozzean left in me but I just said that I am okay.

"O-Okay lang po ako, manang."

Nakabawi ako at kaagad na tumingin sa kaniya, hinawakan ko sa mga kamay si manang at nginitian. She cried because she was so worried about me. Hindi ko inakala na ang dahilan pala ng mga pulis sa labas ay dahil sa pag-aalala nila sa akin.

"Pasensiya na po kayo, manang, hindi ko po alam na mananakaw sa akin iyong cellphone. Sa likod ng bulsa ko po kasi inilagay. Abala po