Anong ginagawa niya rito?
Yumuko ako upang umiwas at pumasok sa loob ng isang silid na walang tao. Napangiwi ako sa sobrang dilim ng paligid. Maliit lang ang silid at hindi ako sigurado kung anong silid itong napasukan ko.
Humugot ako ng malalim na hininga at natampal ang aking noo. Bakit ba ako pumasok dito sa halip na dumiretso sa station? Dahil ba ayaw kong makita niya ako? At isa pa, anong ginagawa niya rito? Wala namang pasyenteng nagngangalang Ferrell—
Bigla akong natigilan sa sarili iniisip. Tama nga naman. He's married. Baka kamag-anak ng asawa niya ang kaniyang pinunta rito. Or maybe some important matters. Whatever it is, I don't care. Kailangan ko nang bumalik ng station.
Akmang pipihit na ako paharap ng pinto nang may humawak sa 'king braso. Napasinghap ako't nanlalak
Nag-inat ako ng katawan at lihim nagpasalamat nang mag-break time kami. Agad akong nagtungo sa cafeteria para bumili ng pagkain. Gutom na gutom ako. Hindi ako nag-agahan kanina dahil naglaba ako ng mga damit namin ng mga bata. I don't have maids, and I don't want to bother my brother who is now studying just to wash our clothes. “Pabiling sandwich,” saad ko at nag-abot ng buong bayad. Marami-raming taong ngayon dito sa cafeteria. Madalas ay mga watcher ng mga pasyenteng hindi siguro kumain sa kanilang bahay o 'di kaya'y bumibili para sa mga pasyente nila. “Ang blooming mo today, Nurse Bria!” the woman in the counter exclaimed. Awkward akong ngumiti rito at bahagyang umiling. “Anong blooming? E, haggard na haggard na nga ako. Nambobola ka pa.”
Tatlong araw matapos nang naging usapan namin ni Hector. Tatlong araw na rin akong nag-iisip at pinag-iisipan ang dapat kong gawin. Kung dapat ba akong pumayag sa suhistiyon ni Hector. Inayos ko ang pagkaka-adjust ng drops ng IV fluid ng pasyente. I've been spacing out lately, and it's not good. Baka mapansin ako ng mga nakakataas. “Nurse, makakalabas na po ba kami?” tanong ng isang babae. Her patient was undergone into a brain aneurysm operation and it's been a week since that operation. Umiling ako. “Hindi pa po as long as hindi pa advisable ng doktor niyo. Don't worry, we'll keep monitoring the patient for faster and earlier recovery.” “Ang bait niyo po, Nurse. 'Yung ibang nurse kasi kapag tinatanong namin, parang naiirita pa kung sumagot. Maraming salamat po,” she said.&nbs
My hand remained on his arm. Natatakot akong bumitiw dahil baka ay matapilok ako. I'm not used wearing heels anymore. Nurses don't use heels when working. Kung dati ay halos kaya kong tumakbo suot ang heels, ngayon ay parang natatakot na ako humakbang.“Mr. Ferrell!” Binati ng Mayor si Cameron sa pamamagitan ng pakikipagkamay. “I'm glad to see you in such events.”“Likewise,” tipid na sagot ni Cameron.Habang kinakausap niya ang mayor ay naglibot ako ng paningin. Hindi ko kilala ang lahat. Bukod sa nakamaskara kami, hindi rin naman ako nakikipagsosyo sa mga mayayaman.Women around us are wearing their extravagant dresses. Kung may nabago man sa aking pag-uugali sa apat na taong lumipas, 'yon ay ang pagkakaroon ng kompyansa sa sarili. I already know h
Hello, TBP readers! Kindly refresh the story tomorrow night [12/13/21]. Nagdagdag po ako ng mga scenes sa chapter 46 at 47. Maraming salamat po sa mainit ninyong suporta. I'm really happy po kasi binasa niyo ang aking akda. Sa mga nagbabasa po ngayon, kindly drop a comment po para mapasalamatan ko po kayo hehe. Help me improve the ratings of my story by rating it 5stars! Maraming salamat po talaga sa masugid na pagsubaybay sa kwentong hindi ko alam na aabot nang ganito kahaba. I hope you enjoyed my story. I love you all and advance Merry Christmas and a Happy New year! <3
Nakatitig ako sa mukha nito. He's peacefully sleeping while his head is resting on my right arm. After removing the bullet, he asked me to lay on the bed and now we're cuddling. As far as I remember, Cameron doesn't like cuddles.Anong nabago? Baka sinanay siya ng kaniyang asawa sa ganitong paraan matulog. And that thought itself made my heart tightened. So I'm really and officially the billionaire's concubine.I know having a child with him doesn't justify being his mistress. Pero anong magagawa ko? Kahit pala apat na taon na ang nagdaan ay tanga pa rin ako sa mga utos ni Cameron.My hand caressed his face. Hindi ko maipaliwanag ang takot at kabang naramdaman ko kanina. Seeing him vomiting blood and catching the bullet for me is still vivid in my mind. Takot ako. Hindi para sa 'king sarili ngunit para sa aking
“Hi, Nurse Chloe!” pagbati sa 'kin ni Angel kahit hindi pa ako nakakapasok ng ospital.Napapantastikuhan ko itong tinignan. “Good morning. Ang hyper mo yata?”Sabay kaming pumasok sa ospital. Wala na siyang dalang bag, ibig sabihin ay kanina pa siya nandito. Ano bang meron sa babaeng 'to e umagang-umaga pa para maglakwatsa.“Wala. Pero nga pala, nakita mo ba ang balita kagabi?” she asked.I looked at her in confusion. Huminto kami sa mismong silid kung saan kami magpapa-biometric attendance.“About sa barilan kagabi. Maraming buhay na nawala dahil doon. Dito isinugod ang iba. 'Yung iilan naman dead on arrival. Sinasabing pag-atake umano 'yun ng mga terorista. May terorista ba rito sa Puerto Prins
Kinabukasan, kagaya ng sinabi ko, inasikaso ko kaagad ang aking pagpapalipat sa ibang branch ng Monte Hospital. Nagtataka ang iba kong mga kasamahan dahil hindi ako nakauniporme nang pumasok. “Sure na 'yan, Chloe?” tanong sa akin ni Nurse Angel. Tumambay muna ako saglit dito sa Nurse Station para magpahinga. Sumakit ang aking binti kakalakad-lakad para lang matapos ko ngayong araw ang mga dokumentong ipiprisinta ko sa Monte Hospital sa Manila branch. Tumango ako. “Oo, e.” I heaved a deep breath. Biglang pumasok sa aking isipan si Dr. Juarez kaya't agad kong nilingon si Nurse Angel. “Nga pala, si Jin Suarez? Maayos na ba mood niya?” Ngumiwi si Angel at umiling. “Hindi ko alam. Hindi lumalabas ng opisina niya, e. Nagpapautos lang sa mga nurse kung may ipapabili. Puntahan mo kaya?
Brie laughed heartily while splashing water towards her siblings. Aliw na aliw ako sa panonood sa kanila habang naglalaro sa dagat. Pasadong alas singko na. Tapos na kaming lahat sa pag-a-island hopping. I'm very much happy to see them laugh and enjoy this day with me. “Oh, tama na 'yan. Hali na kayo!” wika ko. Gusto ko nang maligo dahil nanlalagkit na ako. I'm still wearing my two piece bikini while siting on the sand. Pansin ko ang mga tingin mula sa iilang turista sa aking deriksyon. And I would lie if I say I'm not comfortable under their gazes. Ngunit pinipilit ko itong ignorahin. “Come on, Mama! Join us!” pagtitili ni Brie nang tinapunan niya ng tubig ni Cole. Collin was busy swimming. Tumayo ako at naglakad palapit sa tubig. Maalam na sila lumangoy ngunit hindi ko maiwasang ma