Monday came, maaga akong nagpahatid sa school. Good thing nasa ibang campus na si Ariella kaya hindi na kami magkasabay ngayon sa iisang sasakyan. Dati kasi nung nasa isang campus pa kami, maaga palang bad trip na ako sa kanya. Ewan ko ba kahit na anong pilit ko sa sariling magpakabait sa kanya siya talaga yung nang-dedemonyo sa akin.
Even if I'm just quiet inside the car, siya talaga yung gumagawa ng paraan para maasar ako sa kanya. At kapag wala naman akong reaksyon lalo itong naiinis sa akin. Kaya nga nung nagcollege na siya para akong nabunutan ng tinik. Pero mas matatahimik siguro ang buhay ko kung matutuloy si Ariella sa ibang bansa.
Narinig kong nagsasaya ang mga kasambahay kagabi dahil aalis daw si Ariella pagkatapos nitong semester. May modelling offer ata ito sa ibang bansa. Whatever! Wala akong pakialam kung anong pagkakabalahan niya sa buhay basta wag niya din akong pakialaman sa buhay ko.
"Good morning, Addy. How's your sleep?"
Napairap ako sa kawalan ng bumati ang driver/yaya/ tutor/ bodyguard ko sa akin. Bakit ba bumalik na naman ang lalaking 'to? Akala ko nasa military na to, masaya na nga ako at ilang taon siyang nawala pero ngayon bumalik na naman?
Ang akala ko pa binibisita niya lang ang 'bestfriend' niya nung nakaraan pero heto na naman siya.
My life is peaceful nung wala siya at mas mabuti pang wala siya. I won't trust him again dahil ang sabi niya sa akin noon hindi niya ako iiwan. Sinabi niya aalagaan niya ako pero anong ginawa niya, bigla na lang siyang nawala ni wala man lang abiso. Tapos ngayon ano susulpot na lang siya ulit?
"How's your sleep baby? Are you still having nightmares?"
"As if." umirap ako sa kanya. "Don't act like we're close. Hindi na ako ang batang Adrianna na alagain mo. I'm grown up now and stop calling me baby, hindi mo ako anak."
Baka nakalimutan mong ilang taon ka ding nawala at pagbalik mo si Ariellana pala ang bestfriend mo. Hindi man lang ako na-informed. Gusto ko sanang idagdag pero pinili kong wag na lang baka magtutunog ampalaya lang ako.
"May bagong recipe si Kuya Zach mo, pinapasabi niya na ililibre ka daw niya. Gusto mo punta tayo mamaya after your class?"
I didn't talk, I just rolled my eyes at him before I look away. Sa labas ng bintana ako nakatingin. Pupunta ako sa resto ni Kuya Zach pero hindi ako magsasabi sa kanya. I will eat there alone, nagawa ko naman yun nung walang gustong sumama sa akin.
Narinig ko ang malakas niyang buntong hininga pero hindi ko ito pinansin. Ayoko siyang pansinin. Ayoko ng magtiwala ulit kahit kanino. Dahil alam ko namang darating talaga ang araw na walang akong aasahan kundi ang sarili ko.
"I miss you, Addy."
"Stop!" mabilis kong putol sa kanya. "I don't want to hear anything from you. I don't need your explanation. Keep whatever reason you have to yourself. Tsaka bakit ba bumalik ka pa? Can't you find another job other than this? Yung mas malaki ang sahod at hindi pasaway na katulad ko?"
Tumingin ako sa salamin nagpang-abot ang mga mata namin doon, malungkot siyang ngumiti sa akin. "It's not about the money I'm earning, baby. It's about you. I want to make up for the lost time. Can you give me again another chance." mahinahon niyang sabi pero umiling ako.
"Babawi ako sayo, namiss kita. Na-miss ko yung pagsusuklay at pagtatali ko sa buhok mo, yung paglalagay ko ng nail polish sa kuko mo, yung make-up2 session nating dalawa, yung swimming lesson natin tsaka yung martial arts class mo. Lahat yun na-miss ko. Ang dami kong na-miss sa yo, Addy. Na-miss kita..."
"Shut up!" malakas kong sigaw sa kanya. "You don't miss anything! Sinasabi mo lang yan para maniwala ako ulit sayo. Pwes sinasabi ko, kailanman hindi na ako maniniwala sayo. Parehas lang naman kayong lahat, sa una lang kayo mabait sa akin. Kalaunan mare-realize niyo rin na ayaw niyo sa akin, ayaw niyo akong maging kasama. Kaya nga umalis ka ng hindi nagpapaalam diba?"
"No Addy, it's not like that." mahinahon niyang sabi sa akin. "There are things I need to do that time but I can't explain to you. You're too young to absorb my problems that's why I spared you."
"Stop this bullshit Mr. Montenegro, I'm not that stupid Adrianna anymore. Hindi na ako ang Adrianna na pabigat sayo. I'm seventeen now, I can do things on my own."
Pagkahinto ng sasakyan sa campus, mabilis akong bumaba. Pabalibag kong sinara ang pintuan at wala akong pakialam kong masira ito. I'm so annoyed, first day of the week pa lang sira na ang mood ko.
Umupo muna ako sa isa sa mga bench para pakalmahin ang aking sarili. Ayokong baka sa iba ko maibunton ang init ng ulo ko. I need to calm down, I need to relax myself. Nang kumalma na ako saka pa ako tumayo at naglakad papunta sa classroom ko.
"Good morning AA."
Kahit hindi ko man lingunin kung sino ang tumawag sa akin nun kilala ko na ito. Ang walang kasawa-sawang nagpapapansin sa akin. Si Lewis Alden Serrano, kaklase ko. LA ang tawag ko sa kanya dahil nahahabaan ako sa pangalan niya.
Maaga palang maaliwalas na ang mukha nito. Pero in fairness naman dito kay LA laging ganito ang aura niya, magaan at palakaibigan. Kaya nga maraming nagkakagusto sa kanya na naging dahilan naman kung bakit madaming inis sa akin.
Palagi ko nga itong pinapalayo sa akin pero sunod-parin ng sunod. I don't want to be accused as boyfriend stealer. Sure I'm rude and mean but being called a bitch and a boyfriend grabber is not my thing. Anong akala nila sa akin takot maubusan ng lalaki? Like hello, I'm still young for that, kaka-seventeen ko nga lang e.
Ewan ko ba dito kay LA, aware naman siya na maraming nagkakagusto sa kanya pero panay pa rin ang lapit niya sa akin. Parehas lang sila ni Donna kahit tinataboy ko na pinagsisiksikan pa rin ang sarili nila. Hindi naman ako mabait sa kanila, mas lamang pa nga ang mga araw na tinarayan ko silang dalawa. And speaking of Donna-the annoying miss orange, maaga pa lang ay may nakabaon na itong ngiti para sa akin.
Ngiting nakakairita.
"Averleigh, my beautiful friend, magandang morning. Anong spelling ng orange?" nang-aasar niyang tanong sa akin. Maybe he heard someone laughing when he called me that time.
"Ugh! Shut up!"
Imbes na ngumiti, simangot ang naging sagot ko sa kanila. Nilagpasan ko sila saka dumiritso na ako sa room namin. Nilagay ko ang bag sa upuan ko tsaka yumukyok ako. Naramdaman ko ang paglagay ni Donna ng bag niya sa kanan ko at ganun din si LA sa kaliwang side ko.
"Averleigh balita ko may bago tayong teacher ngayon. Pero temporary lang naman daw isang linggo lang ata." maaga pa lang nagdadaldal na naman si Donna. Saan niya naman kaya nakalap ang balitang ito?
"Ang sabi nang grupo nina Tricia, gwapo daw ang temporary teacher natin. Nakita daw nila sa faculty room kaninang umaga." dagdag niya pa.
Hindi ako sumagot kinuha ko ang notes ko last week para magbasa at baka biglang mag-quiz ang bagong teacher. Ganun pa naman ang pauso ng mga yun, nagpapa-quiz agad kahit hindi pa nakapag-lecture. Tsaka wala akong pakialam kung gwapo o hindi, dahil hindi yun ang ipinunta ko dito. Gusto kong magtapos para makahanap ako ng trabaho at makaalis na ako sa bahay ng mga Martinez.
"Wala kang comment Leigh? Gwapo daw si Sir."
"Mas gwapo pa sa akin?" si LA ang sumagot.
Umangat ang isang kilay ko tsaka nilingon si LA. Ang aga palang mukhang may bagyo ng paparating sa lakas ng hangin ni LA. Nakangiti pa ang kumag sa akin, nagpapa-cute pero inirapan ko siya at muling binalik ang tingin sa mga notes ko.
"Gwapo ka Lewis pero iba din daw ang kagwapuha ni Sir. Tingnan lang natin mamaya kung sinong lalamang sa inyo." Humagikhik pa si Donna, kinikilig. Naiinis ako at nagdadaldalan pa silang dalawa kahit nasa gitna nila ako. Paano ako makapag-concentrate kung parang armalite ang bunganga ni Donna sa kadaldalan niya?
"Alam mo parang nakita ko na yun si Sir dati. Naalala mo ba yung sinasabi kong lalaking may dalang milktea?" dinig kong abi nung isang kaklase ko na nasa aking likuran.
"Yung sinasabi mong kuya janitor doon sa arki building?" sagot naman nung isa.
"Lewis, naalala mo yung naging coach niyo sa basketball dati?" hindi pa ito nakuntento at kinalabit pa talaga si LA para humarap sa kanya. "Siya daw ang bagong temporary teacher natin, one week siyang reliever ni Ma'am Castro. "
Natigil ako sa pagbabasa saglit dahil hinihintay ko ang sagot ni LA.
"Ah, si coach G? Teacher din pala siya? Magaling yun tsaka matalino medyo striktong lang sa training namin pero mabait." sagot ni LA sa kaklase namin.
Anong klaseng teacher ba itong papalit kay Ma'am Castro? Ang daming raket ah, from milktea boy, kuyang janitor, basketball coach and now teacher real quick? Ilang pamilya ba ang binubuhay ni Sir at mukhang ang dami niyang sidejobs?
'Ge magchismisan muna kayo dyan, labas muna ako, ang iingay parang ngayon lang nagkaroon ng reliever na guro? Excited lang?
Sa kabilang door ako dumaan. Pupunta muna ako saglit sa cafeteria, o di kaya sa washroom. Makalabas lang at ng mapahinga naman tong tenga ko sa ingay sa loob ng klase. Hindi na ako nagpaalam kay LA at Donna at tiyak sasama na naman ang mga 'to pero hindi pa nga ako nakalayo tinawag na ako ni LA.
"AA, saan ka? Sama ako my loves." habol niya sa akin pero hanggang pintuan lang ito ng tinaas ko ang middle finger ko sa kanya.
" Ano ka anak ko? " bulung-bulung ko pa sa nanlalaking mata ni LA. May tinuturo ito sa likod ko pero inirapan ko lang siya. "Gago! My loves your face. Ulol mo!
"What's that Miss Martinez?" a baritone voice stopped me. Naiwan ang kamay kong nakataas sa ere dahil pakiramadam ko sobrang lapit ng boses nung lalaki na nasa aking likuran.
"Lower your hand." utos niya sa akin. Hindi ako makalingon dahil pakiramdam ko nanigas ako sa aking kinatatayuan. May mga studyante na ring nakasilip sa may bintana, nagbubulung-bulungan na ang mga 'to.
"I said lower it, do you want me to report you to the principal?" ulit niya ng hindi ako gumalaw. Pagtingin ko kay LA wala na ito sa kinatatayuan niya kanina. Mabilis kong binaba ang kamay ko pero hindi pa rin ako nakatingin kung sino man ang nagsasalita sa likuran ko.
"Why are you raising your middle finger to him?" he asked, this time mas malapit na siya sa akin. Pamilyar yung amoy at boses niya, parang amoy ni gorilla. Pero hindi ako makalingon sa gawi ng lalaking nagsasalita dahil pakiramdam ko sobrang lapit niya sa akin.
"Don't do it again or else I'll be the one to punish you." bulong niya sa akin.
Kailangang ibulong talaga?
Pagkatapos niyang sabihin yun ay basta niya na lang ako nilagpasan. Mabilis akong napayuko at hindi ko na tiningnan kung sino ang lalaking yun. Pag-angat ko ng tingin nakita kong nakaangat ang kilay nung mga babae sa ibang section. Nagtataray na naman ang mga pangit sa akin."Ano? Ngayon lang kayo nakakita ng artista? Ang aarte kala mo naman ang gaganda, may pa taas-taas pa ng kilay, bunutin ko yan isa-isa e. Mga ulol!" sabi ko sabay irap sa kanila. Nakataas ang kilay kong tumalikod sa kanila. Mga maldita, mga pinaglihi sa sama ng loob. Seriously, I really don't know what's wrong with these girls? Wala naman akong ginawang masama sa kanila. Kung inggit sila sa akin dahil kay LA, kahit isaksak pa nila ang lalaking yun sa bituka nila wala akong pake. Hindi ba nila nakikita na ayaw ko ngang dumidikit ang lalaking yun sa akin? Tapos jojowain ko pa? Ang liliit talaga ng mga brains nila, palibhasa mga kulang sa pansin.Imbes na pupunta pa akong washroom pinili ko na lang ang bumalik sa l
"Bwesit na X na yan. Bakit ba hanggang ngayon hindi pa rin yan nahahanap? Pati tuloy si Sir Montenegro pinapahanap sa atin."Nakakarindi na ang kadaldalan ni Donna. I don't know if she's joking or what. Natapos na lang ang next subject namin hindi pa rin ito matahimik. Kanina pa ito nagrereklamo dahil hindi niya nasagot ang quiz namin kay gurang na nagpabida. Bida-bida talaga wala pa namang naituro. Ito namang si Donna, muntanga din ang simple lang naman nung question, hindi pa nasagot. Finding X. Walang katapusang paghahanap kay X. Ilang beses na itong ni-review ni Miss Castro sa amin, hindi lang siguro nakikinig ang babaeng 'to. Bakit pa ba kasi hahanapin yang si X? Kung ayaw magpakita e di wag."Stop finding x, Donna kung ayaw magpahanap and don't ask me why! Lintek lang! Kung ayaw magpahanap, wag ng hanapin.""Huh?" naguguluhan niyang tanong sa akin. "Hakdog!" pang-aasar ni LA."Wala!" Sabi ko saka umupo sa bench sa tambayan namin na malapit sa cafeteria. Umupo din si Donna at
Pagkatapos akong halikan ng matandang gorilla lumipat kami sa isa sa mga VIP room sa resto ni Kuya. Ayoko sana pero wala akong nagawa. Hindi ko alam na may ganito pa palang room dito sa resto. Kapag kasi kumakain ako dito doon lang ako sa labas, sa malapit sa may bintana kung saan kita ko ang magandang tanawin sa labas. Sakto lang ang laki ng room, malinis at maganda ang interior tsaka maganda ang lightings. Di na ako magtataka kung bakit maganda, alam ko kasing architect si Kuya Zach, siguradong siya ang nagdesign nito. Nagtataka lang ako kung paano nalaman ni Gors ang room na 'to. Pero sabagay friends naman sila ni Kuya Zach, siguro madalas siya dito, hindi ko lang alam."Stop looking at me." maldita kong saway sa kanya. Kanina pa ito nakatitig sa akin. Muntanga!Hanggang ngayon hindi pa rin humuhupa ang inis ko sa matandang gorilla na to. Ang kapal pa ng mukha niya, sukat ba namang buhatin ako sa gitna ng karamihan. Hindi man lang nahiya! Paano na lang kung may mga kaklase akong
"River, baby, mommy's here..."As soon as my pet dog heard my voice, he ran to welcome me and move around my feet. I named my dog River since I found him near the river, abandoned and almost drown. He's my white pomeranian dog, my sweet and clingy baby dog."How's my handsome baby? Mommy missed you so much." he barked cutely kaya napangiti ako. "Come here, I have a pasalubong for you, bigay ni daddy pangit mo." Pinakita ko sa kanya ang bagong damit na binigay ni Gors para sa aso ko, na naging aso na namin. " Kumawag ang buntot ni River at tumalon talon pa ito, excited ang aso sa pasalubong ng daddy pangit niya.Binuhat ko si River at hinaplos ang ulo saka hinalikan. "I miss you, baby, miss mo ba si Mommy?"malambing kong tanong sa kanya, tumahol ito kaya napangiti ako at muling humalik sa ulo niya."Good boy, kaya love ni mommy ang River na yan eh. Tara doon tayo sa room natin baby.""Weirdo! Pati aso kinakausap." I stopped on my track when I heard someone talking behind me. Hindi na
At dahil sa kapilyahang ginawa ko kagabi, wala akong mukhang maihaharap kay Gors ngayong umaga. Lintek naman kasi itong malanding utak ko, kung ano-ano ang pumapasok. Pwede ko naman sanang patayin na lang yung tawag niya pero nagpadala pa talaga ako sa kapilyahan nitong utak ko. Yan tuloy hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon.What the hell Adrianna? Nakakahiya ka! Ikinahihiya kita. Gusto kong kutusan ang sarili ko. Daig ko pa ang lasing na wala sa tamang pag-iisip sa ginawa ko kagabi. Talagang inakit ko pa si Gors. Ano nalang kaya ang iisipan ng gurang na yun sa akin ngayon? This is so frustrating. Hindi naman ako ganito pero bakit ngayong bumalik siya bigla na lang ding lumabas yung malanding side ko at tinatalo nito ang kainosentihan ko. Omg! I can't! It's so embarrassing. Hindi ko mai-imagine na nagawa ko yun! Ano yun? Live show? I just hope na hindi siya ang maghahatid sa akin sa school ngayon kundi napaka-akward sa aming dalawa.Ugh! I hate you Adrianna. Next time magtand
Warning: abuse_______________________________________________"Did you try loving me?" "No! You're not my type, Adrianna." In my life I never knew I could experience so much pain as much as I do now. Akala ko hindi ko na mararanasan ang ganitong uri ng sakit. Akala ko lahat ng sakit naranasan ko na. The moment I closed the door I break out. I was shaking in pain. I felt my whole world crashed right through my eyes. The world I built around him vanished in just an instant. Pakiramdam ko muli na naman akong mag-isa. Habang buhay na lang ba akong mag-isa? Meron bang mali sa akin? Ano bang kasalanan ko at kailangan kong maranasan ang lahat ng 'to? Pati ang kaisa-isang tao na inaasahan kong sasamahan ako sa hirap at ginahawa ay iniwan na rin ako. Akala ko totoo ang lahat ng mga pangako niya sa akin, but turns out that promises are meant to be broken. Kinuha niya lang ang loob ko saka ako iniwan. Kung hindi niya pala kayang panindigan ang pangako niya sana noon pa lang iniwan niya na
"Lalay hugasan mo muna itong mga gulay bago mo gayatin ha. Itabi mo ang mga bulok na tapos yung may pwede pang pinakinabangan gayatin mo. Walang dapat masayang Lalay, alam mo na kailangan nating makabawi."Tango lang ang sagot ko kay Ate Norma. Sa kanya ako nagtatrabaho simula nung mapadpad ako dito sa lugar nila. Sa isang buwan ko pamamasukan dito sa gulayan niya alam ko na ang mga dapat at di dapat gawin. Simple lang ang trabho ko, maggayat lang ng gulay na pwedeng gawing pinakbet at chopsuey, mga gulay na naisalba sa mga gulay na konti na lang ay mabubulok na.At first nagkasugat sugat pa ako. Seems like I'm not used to this kind of job. Pero wala akong magawa. Wala akong maalala, ni pangalan ko hindi ko maalala. Wala akong ibang choice, mas mabuti na ang ganito kesa mahanap ako ng mga taong humahabol sa akin sa panaginip ko sakaling totoo man ang mga 'yon."May binili akong pancit doon sa karenderia, kumain ka mamaya. Magtira ka para sa pananghalian mo dahil may pupuntuhan ako nga
"I know you.""S-sir?" nag-aalangan kong tanong sa kanya. Naramdam ko ang malakas na pagkabog ng dibdib pero andun ang kagustuhan kong malaman kung totoong kilala nya ako. "Kilala niyo po ako?He didn't say anything but I noticed him heaved a deep sigh. Pinagkatitigan ko ang mukha niya, baka sakaling maalala ko kung dati nagkakilala na ba kami pero wala akong matandaan, wala akong maalala. But there is something in him, by the way he looked at me seems like he really knew me." I want to talk to you and Nana Minda. I want to know what happened." he said in a stern voice.Yun lang ang sinabi niya saka nauna na itong lumabas ng sasakyan. Natulala ako saglit dahil sa sinabi niya kaya hindi ako nakagalaw agad. Huli na nung marealize kung naiwan na pala ako sa loob dahil pinagbukas niya pa ako ng pintuan."Salamat po Sir, pasensya na po..." tango lang ang sagot niya sa akin. Sinalubong ako ni Lola Minda. Umiiyak akong yumakap sa kanya. Ang takot na kanina ko pa pinipigilan ay ngayon ko