KABANATA 92

Hindi ako nagsalita at niyakap agad si Diego nang mahigpit. Nagulat pa siya sa ginawa ko, ngunit kalaunan ay niyakap rin niya ako pabalik nang mapansin niyang umiiyak na ako. Mas hinigpitan ko ang pagyakap sa kanya nang pumasok na naman sa isipan ko ang katotohanang wala na si Sebastian. I just couldn't accept it. Why does it have to happen now? Sa araw na napakaimportante para dito? Sa araw pa ng anak nito?

"He won't make it." I decided to talk habang hindi pa rin inaalis ang yakap kay Diego.

"Why not? Is he busy? Uh no, he can't be busy. I gave him a day off. Maybe he's—"

"He just died." Ipinikit ko nang mariin ang aking mga mata habang sinasabi iyon. Hindi madaling sabihin ang bagay na iyon. I almost lost consciousness, and I felt my knees weakened. Ang tamlay-tamlay ko, I don't have any energy. Wala ako sa tamang sitwasyon para diyan.

"Is this a prank? Kayo talaga, Rora. Hindi niyo man lang sinabi sa akin ang plano ninyo. Ano ba ang next na liny