[21]
Pag-iwas***
Pero bakit? Bakit kailangan niya akong layuan? Bakit kailangan niyang umiwas sa akin sa tuwing nagtatagpo ang landas naming dalawa? Ano ba ang problema niya? Galit ba siya sa akin? Galit ba siya sa ginawa ni Marjorie sa akin? Ang daming tumatakbong mga katanungan sa utak ko at siya lang mismo ang mak
[22]Hurts by Love***Lumipas ang dalawang linggo na hindi pa rin ako pinapansin ni Apple.Ako naman ay gulong-gulo na sa aking nararamdaman. Hindi ko alam kong ano ang aking gagawin. Feeling ko anytime pwede akong sumabog na parang bomba dahil sa dami ng iniisip.Hindi ito maaari. Kailangan kong ayusin ang lahat. Habang pinapatagal ko pa ay mas lalo akong nahihirapan. Tama si Apple, nagiging selfish ako dahil sa pagkulong ko ng aking sarili mula sa nakaraan.Two days before ang alis ni Marjorie papuntang USA ay nakipagkita ako sa kanya. Sa isang coffee shop malapit sa kamuning. Nakipagkita ako hindi upang balikan siya kundi ang tuluyan nang palayain ang isa
[23]Covering Mistakes***Ang sakit ng ulo ko nang imulat ko ang aking mga mata kinabukasab. Hindi na ako nakauwi kagabi kaya dito na ako nakatulog sa sofa. Mabuti na lang at binigyan ako ni Apple ng kumot at unan para naman komportable ang pagtulog ko.Sa totoo lang, ang sakit ng likod ko. Magdamag kasi akong nakayoko dahil 'di hamak na mas mahaba pa ako sa sofa na tinulugan ko. Hindi ko na lang ininda iyon dahil kasalanan ko naman kung bakit nandito ako.Narinig ko siyang nasa kitchen. Nagluluto ito base aa naririnug kong pagtunog ng ilang kasangkapan sa kusina. Nagutom tuloy ako nang makaamoy ng masarap n
[24]Hangang Kailan***Dahil sa mga ginagawa ko ay parang niloloko ko na rin si Apple. Hanggang kailan ko ito gagawin sa kanya? Hanggang kailan ako magtatakip ng kasinungalingan alam ko ikakasakit ng damdamin niya?Masakit para sa akin ito. Hanggang kailan ko ito dadalhin? Sobra na akong nahihirapan. Lumipas ang dalawang linggo, patuloy pa rin akong umaasa kay Apple. Talagang despirado na ako. Pinupuntahan ko pa rin siya sa trabaho niya. Dinadalaw ko pa rin siya sa unit niya. Sinisiguro ko namang hindi malalaman ni Kuya ang lahat ng ginagawa ko kay Apple.
[25]Huli ka!***Nakasunod lang ako kay Apple habang papunta sa office ni Kuya Brett. Tahimik lang ako, gano'n din siya. Walang imikan at walang pansinan dahil sa nangyari kanina. Gustuhin ko man ngunit wala akong magagawa. Iyon lang ang naisip kong paraan upang hindi niya makita sina Kuya at Diane.Pagdating namin sa loob ay tahimik lang akong umupo sa harap ng desk ni kuya samantalang si Apple ay nanatiling nakatayo at inikot ng tingin ang buong office. Ni hindi man lang ako tinapunan ng tingin.I decided to stand up upang lumipat sa office ko nang bumukas ang pinto. Iniluwa ang nagugulat na mukha ni kuya."Babe! What a surprise!" Hindi maitago ang pagkagu
[26]Kapahamakan***Halos paliparin ko na ang aking kotse sa bilis ng takbo nito. Ang nais ko lang ay makarating agad sa kinaroroonan ni Apple. Halos nabibingi na rin ako sa tunog ng dibdib ko na animo'y isang tambol na pinapalo ng malakas.Wala na akong oras pa upang mag-isip ng maayos sa kung ano ang dapat kong gawin. Kaya't pagkaparada ko ng aking sasakyan sa parking area ng St. Joseph Hospital ay agad akong bumaba at patakbong tingungo ang emergency room.Hindi ko lubos maisip na mangyayari ang lahat ng 'to. Bakit ko ba siya hinayaang umalis? Bakit ko ba siya hinayaang makalayo? Kung pinigilan ko lang sana siya ay hindi ito mangyayari sa kanya. It's was heart breaking.Sabi kanina sa babaeng naka-usap ko, naa
[27]Tears for Her***"Doc, kumusta na po siya? Okay lang po ba siya?" Agad kong tanong sa doctor as quickly as I can. Hoping that she's okay. Hoping that she made it. I don't understand myself, naroon ang pag-aalala at kaba sa aking dibdib sa aasahang sagot ng doctor. Hindi ko magawang pakalmahin ang aking sarili gayong nasa bingit ng kamatayan ang sitwasyon ni Apple. I can't forgive myself kapag may nangyaring masama sa kanya. But still I'm hoping that she's fine.Tumitig sa mga mata ko ang doctor. I tried to read his mind pero hindi ko makuha kung ano ang iniisip niya. "She's okay, but she's still unconscious."Halos mabunutan ako ng tinik sa magandang i
[28]She Forgot***Wala akong pakialam kung napapabayaan ko na ang aking trabaho. Ang importante sa ngayon ay mabantayan at maalagaan ko si Apple.Gusto ko kasing sa paggising niya ay nasa tabi niya ako. Gusto ko na ako ang unang makikita niya pagmulat ng mga mata niya. Gusto kong maayos ang lahat kapag nagising na siya. Iyon ang gusto ko kaya ayokong mawala sa tabi niya.Patuloy pa rin akong umasa na sana magising na siya. Na sana makasama ko na siya. Halos dalawang linggo na rin ang lumipas simula no'ng na-aksidente siya pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising.Ka
[29]The Santillan Bastard***Hapon na nang umuwi ako galing sa hospital. Pabagsak akong umupo sa sofa dahil sa matinding pagod. Marahan kong ipinikit ang aking mga mata hanggang sa 'di ko na namalayang nakatulog na pala ako."Son, bakit d'yan ka natutulog?" Boses ni mommy ang narinig ko kaya napamulat ako ng mata. Napabalikwas na lang ako ng bangon nang mapansing gabi na pala dahil madilim na sa labas ng bahay. Tumayo ako at humalik sa pisngi niya."Hi, Ma. Sorry nakatulog ako," wika ko sa kanya."Let's eat!" Aya niya."Hindi na, Ma. Aakyat na ako para makapagpahinga na ako," sabi ko at hu