Chapter 11 (5) Disappointed
(Sayruz POV)
Ito ang inabot ng pitong million na utang ni Angie? Ahahahaha. Natawa na lang ako. Siguro walang mabait na tao talagang umaangat sa lipunan dahil halata na nilang iniisahan na sila, wala paring ginagawa. Prinsipyo ata talaga ng mga mababait na tao yung… Kung binato ka ng bato, batuhin mo ng tinapay.
Katangahan ang tawag doon. F*ck! F*ck! Tsk. Sumasakit talaga Angie ang ulo ko sayo. At dahil dito sa nangyayari, parang kaagad kong nakalimutan ang tungkol sa pagtalikod ni Sasa ulit sa akin. Hindi ko na nga pinakingan ang voice message nito na iniwan niya. Tsk.
Ang kailangan ko harapin, itong katotohanan na kinakawawa ng husto ang asawa ko.
Maliit na higaan. Maliit na kusina, isang personal mini-ref, at ang pintong yun banyo. Pakiramdam ko talaga ang nakatira dito, maliit na tao.
Binuksan ko ang mini-ref, at ano ang aasahan ko? May pagkain dito? Wal
Chapter 11 (6) Disappointed(Angie POV)“Alam mo ba kung ano nang oras?” Nasa harapan ako ng admin na hinihingan sana ng allowance. Di ko kasi aakalain na makakatulog ako, at lumipas nga yung oras. Namalayan ko na lang talaga madilim na ang paligid. “Ipagbukas mo na lang ang paglabas mo. May curfew sa lugar na ito. So far wala ka pang mga papelis na ibinigay sa amin, kaya hindi namin sigurado ang pagkatao mo. Ipa-bukas mo na lang yan Miss.”At napahikab ito sa harapan ko at tuluyan na akong tinalikuran. Tatawagin ko pa sana para nga sabihin talaga ang pagkatao ko dito ngunit inunahan na naman ako ng kaba at hiya.Bumalik akong bigo sa silid na ibinigay sa akin, at sa may pintuan naroroon si Mayvic. “Gigisingin sana kita, kaya lang ang himbing ng tulog mo.”“Naka-uwi ka na sa inyo?” Tumango ito.“Wala ka bang pamalit? Papahiramin kita, wait lang.&
Chapter 11 (7) Disappointed(Sayruz POV)Sino nga ba ang makakatulog sa situation ko? Angie, ikaw ba nakatulog na ng maayos? Masaya ka ba sa ginagawa mo ngayon sa akin. Sa tingin ko pinagtatawanan mo na kami ngayon.Alam mo ba na marami akong kailangan na gagawin sa kompanya? Alam mo ba na simula nang dumating ka sa buhay ko, biglang hindi ko na maibalik sa tamang agos ang kompanya. Ang dami nang pending dahil sa ginagawa mo, o siguro mas lalong dumami ang kailangan kong asikasuhin. Tapos daragdag ka pa.Alam mo Angie hindi sayo bagay maging kontrabida. Pagtatawanan lang talaga kita. Ikaw? Magiging kontra-bida? Nagpapatawa ka ba Angie? Ahahaha. Tignan mo nga ang sarili mo…. sakit ka sa ulo. Tsk.“Sayruz… Hangang ngayon hindi parin mahanap ang asawa mo ng tauhan ko.” Bigong bumalik si Grandma sa may sala, at ako, simula ng naupo sa kinaka-upuan ko, hindi ako umalis dito. &
Chapter 12 You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)“Master Sayruz snapped his finger! Moved!” Ngunit napalingon lang ang ilang chef sa nagsalita. Hindi pa naluluto ang ginagawa nila, habang ako ginagarnishan na yung pinili kong pagkain na lutuin. Chicken Onion porridge. Simple lang at madali lutuin, para ito sa mga taong walang pahinga, walang tulog at sobrang nag-aalala. In short maari ito para sa mga kapamilya ng mga may sakit at lalo na sa mga mangagawa sa loob ng hospital.Hindi man nagustuhan ni Chef Nathan ang hinahanda ko, pero wala nang nagawa ng yun ang bukod tanging maihaharap nila ngayong agahan. Nai-hilamos ni Chef Nathan ang kanyang kamay sa mukha, at talagang dismayado siya.“Angelica, hindi lang hindi mo makukuha ang trabaho dito, pati yung career ko nilagay mo sa alanganin.”“Pasensya na Chef Nathan. Maari naman na hindi na lang talaga yun ang iha—.&r
Chapter 12 (2) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Nagpahinga na si Grandma perong itong nasa harapan ko, binabantayan talaga niya ako hangang maubos ko yung hinandang agahan para sa akin. Napapahikab na ito pero hindi parin talaga siya susuko. Minamadali ko naman ang pagkain ko para magpahinga na nga siya pero…“Hinay-hinay lang Angie.”Saka andito kami sa hardin. Para daw sa appetite ko. Hangang sa matapos ko na nga ang pagkain. Napa-burp, at pinipigilan magsuka. Ang gusto ko kasi talaga magpahinga na siya.Nang may nakita akong gumagalaw. At sinusundan ito ng isang katulong. Para bang bata na may binabantayan. Ngunit nagulat ako kung ano nga yun… Yung pusa. Pamiliar sa akin ang pusa, patakbo ito sa amin, at nanlaki ang mga mata ko na… si Bruce Lee yun!“Bruce Lee?” Hindi ako nagkakamali. Kilala ko ang buo niyang katawan.“Bru
Chapter 12 (3) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Bumalik ako sa kusina para ng maipagluto si Mr. Choi at pagkatapos walang sawa akong bumabalik sa pinto ng silid. Napapatitig sa orasan at isang oras pa lang nga siya natutulog simula ng lumabas ako sa silid. Nag-aalala ako ng sobra para sa kanya.“Sana all.” Mula sa hagdan bumaba si Sharmaine at parang aalis nito. Kahit hindi sila magkapatid ni Mr. Choi, napakaganda nito. Saka bakas sa kanyang physical na anyo na isa talaga itong napaka-successful na doktora. Ngumiti na lang ako sa kanya at bahagyang napa-bow sa direction nito.Nang makababa siya, ibinigay nito ang bag niya sa naghihintay na tauhan. “Dumagdag na naman ang nag-aalala kay Sayruz. Pero alam mo sister-in-law, siya yung taong walang concern sa mga nagmamahal sa kanya. Kapag nagkakasakit yan, normal lang sa kanya na magkulong sa silid. At base sa katotohanan, wag ka masyadong
Chapter 12 (4) You’re my wife! Mrs. Choi (Sayruz POV) Sobrang sakit ng ulo ko, at kailangan ko magpatingin sa personal doctor ko na ito lang talaga ang tumitingin sa napaka-confidential na sakit ng aking pamilya. Tss. Kaya nag-iisa na lang akong Choi na puro at bukod tangi lang talagang tagapamana. Nilalagnat ako, at sa tingin ko normal lang ito dahil halos wala akong maayos na pahinga simula ng dumating si Angie sa buhay ko. Pati si Grandma nadadamay pa sa nangyayari. “Set an appointment with Dr. Garrison.” Utos ko sa personal assistant ko. Tuluyan ko na ngang nahigpitan ang necktie ko at kinuha sa drawer ang relong gagamitin ko. Kung pormahan lang naman, walang tatalo sa akin. Napatitig sa salamin, at wala ngang nagawa ang lagnat ko para pigilan ako sa pag-aayos ng aking sarili. Paglabas ko sa aking silid, agad sana akong lalabas ng bahay ngunit… May kung ano na namang humihila sa aki
Chapter 12 (4) You’re my wife! Mrs. Choi(Sayruz POV)Sobrang sakit ng ulo ko, at kailangan ko magpatingin sa personal doctor ko na ito lang talaga ang tumitingin sa napaka-confidential na sakit ng aking pamilya. Tss. Kaya nag-iisa na lang akong Choi na puro at bukod tangi lang talagang tagapamana. Nilalagnat ako, at sa tingin ko normal lang ito dahil halos wala akong maayos na pahinga simula ng dumating si Angie sa buhay ko. Pati si Grandma nadadamay pa sa nangyayari.“Set an appointment with Dr. Garrison.” Utos ko sa personal assistant ko.Tuluyan ko na ngang nahigpitan ang necktie ko at kinuha sa drawer ang relong gagamitin ko. Kung pormahan lang naman, walang tatalo sa akin. Napatitig sa salamin, at wala ngang nagawa ang lagnat ko para pigilan ako sa pag-aayos ng aking sarili.Paglabas ko sa aking silid, agad sana akong lalabas ng bahay ngunit… May kung ano na nam
Chapter 12 (5) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Alas tres ng hapon, di ko inaasahan na makaka-idlip ako sa mesa habang ginagawa ko nga ang pag-aarange ng bulaklak. Nagising ako dahil sa tunog ng telephono na nasa kitchen counter. Wala akong makitang utusan at di ko alam kung sino ang tatawagin ko. Kaya naman bumangon na lang ako sa aking kinaka-upuan at kusang sinagot ito.Napasinghap ako sa naririnig ko sa kabilang linya.“Ipaalam mo ng lihim sa bagong Madam Choi na kailangan niya lumabas para mailigtas ang buhay ng kanyang asawa. At kapag nalaman ko kung sino ka man na nakakarinig ng sinasabi ko, papatayin ko ng tuluyan kapag naalarma si Chairwoman Choi, at mga tauhan niya. Hahanapin din kita at tutuklasin ko ang pagkatao mo para ipapatay ang buo mong pamilya.”“Anong kailangan ninyo? At bakit…”“Presensya lang ng bagong Madam Choi.”&ld