Third person povPagkalabas sa dining room ng magkaibigan ay sabay na nagtungo ang mga ito sa opisina na pagmamay-ari ni Aurora."Muntik na tayo don!" Bulalas ni Aurora at pabagsak na naupo sa malambot na sofa, pakiramdam ni Aurora ay napagod siya kahit wala naman siyang madaming ginawa.Pinanood ni Aurora ang bawat kilos ng kaibigan kaya naman nagtaka ito ng makita ang kaibigan na nagpunta malapit sa bintana at tahimik na tumanaw sa ibaba kung saan makikita ang malawak na hardin."Nagseselos ako Au," puno ng lungkot ang maririnig sa boses ni Vivien habang tahimik na tinatanaw sa hardin ang anak at asawa nito.Tumayo si Aurora at naglakad palapit sa kaibigan bago malungkot na yumakap dito mula sa likuran. "Hindi ka dapat mag-selos Vivien dahil ikaw pa rin ang Mommy ni Sabina, hindi magbabago ang bagay na iyon." Malambing na sagot ni Aurora sa kaibigan."Hindi mo alam kung gaano ang nararamdaman kong inggit sa t'wing tatawagin ka niyang mommy, tapos sa'kin ay Ms. Virginia." humigpi
Sabina povOne month has passed at nakabalik na kami ng manila ni Blake after having a one month luxurious vacation in cavite. Supposedly one week lang dapat kami pero na-extend ito into a month.Ngayon nga ay papunta ako ng SM North kasama si kuya Randall, dahil may kailangan akong bilhin at gusto ko din kumain ng shawarma. This past few weeks ay hindi ko maintindihan ang sarili ko, like I was having a bad time and after five minutes okay na ulit ako. "Wife!" Singhal ni Blake, napasimangot ako dito pero kalaunan ay napangiti din dahil ngayon ko lang naalala na may kausap pala ako sa phone."Husband, you were saying?" Malambing na tanong ko dito.Nagbuntong hininga si Blake, "tinatanong kita kung nakarating na ba kayo sa SM?" Tanong nito na parang naiinis ang tono.Nakaramdam ako ng inis dahil sa tono ng pananalita nito, "galit ka ba!?" Inis na tanong ko dito pabalik. "Wife, what is wrong with you? Last month ka pang ganyan after we came back from cavite?" Frustrated na tanong ni Bl
Blake point of view"Shit! Baby wake up!" Naluluhang sigaw ko dito at tinapik-tapik ko ang pisngi nito pero walang nangyari nanatili itong walang malay."Shit!" Mura ko at mabilis na pinangko ito at patakbong bumaba ako sa first floor."Manang!" Sigaw ko kay manang ng makarating ako sa sala.Mula naman sa kusina ay lumabas si Manang at natutop nito ang bibig pagkakita kay Sabina."Anong nangyari sa kanya!?" Nag-aalalang tanong nito at kaagad na dumalo sa'kin."Manang mamaya nalang ako tatawag, pakitawagan nalang din po sila Mommy, dadalhin ko po muna siya sa hospital." Tumango si Manang Corazon at sinamahan ako hanggang sa labas ng unit ko. Kaagad na nagsitayuan ang mga body guard ko ng makita akong pangko si Sabina."Randall, pwede mo ba kaming ihatid sa hospital," nakita ko ang pagkagulat nito pero hindi ito kumibo, tumango lang ito at mabilis na naglakad pasakay sa elevator. Sumunod naman ako dito at sabay kaming tahimik na naghintay.Panay ang tulo ng pawis ko habang tinitignan
Blake point of viewManila General Hospital 8:00 in the morning"Wife, here eat this," utos ko dito at inilapit ko ang strawberry pero umiling ito at madiin na itinikom ang bibig."Wife, the doctor said you need to eat more fruits for the baby's health," hopeless na ani ko dito at mas inilapit ang hawak kong strawberry pero mariin itong umiling at tinalikuran ako.Nagbuntong hininga ako at ibinaba ang strawberry sa plato, bago umupo ako sa silya at inalala ang mga nangyari kagabi.Flashback..."Ihhh! Magiging lola na tayo!!" excited na sigaw ni Mommy at nagtatalon sila ni Ms. Virginia sa sobrang kasiyahan."Tayo!?" Maagkasabay na bulalas namin ni Sabina. Napahinto ang dalawa sa ginagawang pagsasaya at napatulala bago hilaw na napangiti, "para ko na kayong anak na dalawa kaya apo ko na din 'yan." sagot ni Ms. Virginia na siyang unang nakabawi.Tumango-tango kaming dalawang mag-asawa at in-enjoy nalang namin ang panoorin ang dalawa na muli na namang tumalon.Noong gabi din na iyon ay
Third person point of viewPagbukas ng pinto ng condo ay kaagad na binalot ng kadiliman ang paningin ni Elena."Carina, where are you!?" Sigaw ni Elena na dahan-dahan naglalakad papasok sa madilim na pad ng kaibigan. Ngunit walang sumagot sa ginawa niyang pagtawag kaya naman dire-diretso nalang siyang pumasok para hanapin ito sa buong kabahayan.Kanina ay tinawagan siya nito para papuntahin ndito pero ito naman ang wala ngayon."Carina, where the hell are you!?" naiinis ng sigaw muli nito, at ng walang sumagot ay naisipan ni Elena na lisanin nalang ang lugar ng mapatigil siya at mapatakbo papunta sa silid nito dahil nakarinig ng magkasunod na pagkabasag.BLAG!BLAG!"Carina!" sigaw ni Elena pagkatapos padabog na buksan ang pinto ng kwarto ng kaibigan. Nanigas sa kinatatayuan si Elena pagkakita sa kaibigan na nakasalampak sa sahig at nakasandal sa kama habang hawak ang isang bote ng alak at hilam ng luha. Sa paligid nito ay puno ng bubog mula sa bote ng alak na hindi niya alam kung nat
Sabina point of viewThree days have passed since Elena passed away, nandito kami ngayon sa chapel near sa condominium ni Carina para tumulong sa pag-aasikaso ng burol nito, since walang kamag-anak si Elena dag-decide kami na sa chapel nalang siya iburol. Carina is also present but mentally absent nakaupo lang siya sa pinaka-unang row at nakatingin lang sa coffin ng kaibigan."Hey, kumain ka na ba?" tanong ko ng umupo ako sa tabi nito. Pansamantala itong tumingin sa'kin pero bumaling din ulit sa kabaong ng kaibigan. "Wala akong gana," sagot nito na hindi kakikitaan ng kahit anong emosyon.Alam ko na hindi kami close pero I still wrapped my arm around her shoulder at giniya ko ang ulo nito pahiga sa balikat ko, hindi naman ito nag-reklamo, "we maybe started in a wrong foot but I am not a bad person letting you starved." bulong ko dito at sakto naman na dumaan ang isang lalaki na may dalang sandwich. The guy is I think ay part ito ng catering team na kinuha ni Blake to serve and help
Sabina point of view Isang linggo na ang nakakalipas after mailibing ni Elena, and it was a painful experience to let someone go. Napaisip tuloy ako kung ganoon din kaya ang naramdaman ni Daddy nung namatay yung biological mom ko? Hindi ko kasi alam ang pakiramdam because when Dad died I was with him but when it was time na kailangan na niyang ilibing, I wasn't there because I was still unconscious in the hospital. "Blake, naiinip na ako, isang linggo na tayong nakatambay lang dito sa condo." nagrereklamong ani ko dahil malapit na akong lumutin dito sa kwarto. Blake hug me and nuzzle into my neck pero hindi ito nagsalita. After kasi ng libing ni Elena ay nagpahinga muna kami dahil araw-araw kaming puyat nung burol dahil sa pagdagsa ng mga kamag-anak ni Elena na hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa'kin dahil ang sabi ni Carina ay wala na itong kamag-anak. "May balita na ba kay Carina?" out of nowhere ay tanong ko kay Blake, dahil hindi na namin nakausap si Carina ulit dahil na-mi
Sabina point of view Pagkalabas ko ng condo ni Blake ay dinala ako ng mga paa ko sa lugar kung saan tahimik at malaya akong magpakita ng kahinaan. "Mom, why do people lie?" I know talking to a grave is not a good sign, kasi hindi naman sasagot ito sa mga katanungan ko, pero gusto ko lang talaga ng makakausap. Yumuko ako at pinaglaruan ang isang piraso ng bato na nasagi ng paa ko. "Mom, bakit kung kailan o-okay na ang lahat?" hindi ko napigilan ang pag-piyok ng boses ko kasabay ng muling pagtulo ng luha ko na hindi ko alam na pansamantala palang tumigil, pero ngayon ay bumuhos na naman silang muli na parang dam. "W-Wife..." napahikbi ako ng madinig ko ang nagsusumamong tinig ni Blake. Papalingon palang sana ako para tignan ito ay naramdaman ko na ang mainit nitong yakap at masuyong halik. I stiffened Naramdaman nito ang paninigas ko kaya humiwalay ito sa'kin. Sinamantala ko ang ginawa nitong paglayo para harapin ito at tanungin. "Why Blake, why did you lie to me?" tanong ko na