Kabanata 14

Naghintay ang lahat na makitang maging berde ang light scanner sa makina, hudyat na binayaran nga ni Darius ang mga damit. Gayunpaman, hindi iyon ang nangyari. Naging pula ang ilaw ng makina, na isa lang ang ibig sabihin.

'Ang kanyang transaksyon ay tinanggihan.'

Napahagalpak ng tawa sina Sarah at David nang marinig nila ang tunog ng beep matapos na maging pula ang makina. Tama pala sila. Nagpanggap lang si Darius bilang isang mayaman kung tutuusin. Pumunta lang siya dito para sayangin ang oras nila. Tama sila. Hindi kailanman kayang bumili ni Darius ng mga damit na nagkakahalaga ng $610,000. Talagang delusional sila na maniwala sa isang hating sandali na kayang-kaya niya ito.

Si Dana, ang sales lady na tumulong kay Darius na pumili ng mga damit ay labis na nalungkot at nabigo. Naisip niya na may kumpiyansa na ipinakita ni Darius nang mag-alok siya na magbayad para sa mga damit na talagang mayroon siyang paraan upang bayaran. Parang kasinungalingan lang ang lahat.

Ang ilang mga tao na nagtipon upang panoorin ang paglalahad ng drama ay nagsimulang magtsismisan nang malakas.

“Wow maniniwala ka dyan? Pinili niya talaga ang ilang mga damit na nagkakahalaga ng $610,000 nang hindi niya ito mabayaran.”

“Tama? Hindi pa ako nakakita ng taong napakawalanghiya sa buhay ko."

“Wala ba siyang nararamdamang pagsisisi? Literal na nandito siya para paglaruan ang mga staff dito."

“Bakit noong una pa lang ay pinayagan siyang pumasok dito? Hindi ba nakita ng security ang suot niya? Dapat mas tumutok sila sa mga bagay na ganito."

Tuwang-tuwa sina Sarah at David nang marinig nila ang mapang-asar na pananalita na itinuro kay Darius. Hindi maipaliwanag na natuwa si Sarah sa dramang naganap sa kanyang harapan. Tuwang-tuwa siya nang makita si Darius na patuloy na sinisiraan ng iba't ibang tao.

Samantala, si Darius ay nabigla sa kanyang buhay. Malinaw niyang alam na mayroong 10 bilyong dolyar sa card na iyon, dahil hinding-hindi magsisinungaling sa kanya ang kanyang lolo, kaya bakit hindi niya nabayaran ang mga damit?

Luminga-linga si Darius sa paligid at napansin niyang ang mga tao ay gumagawa ng mapang-abusong mga pahayag tungkol sa kanya. Siya ay napabuntong hininga. Naisipan niyang bayaran ang mga damit sa pamamagitan ng paglilipat ng pera gamit ang kanyang telepono, ngunit nagpasyang hindi ito. Sa nakikita niya, ang mga tao rito ay determinadong siraan siya. Hindi sila naniniwala na may kakayahan siyang magbayad para sa damit.

Si Sarah, na natatawa na sa sitwasyon ni Darius ay muling nagsalita. This time may malaking ngiti sa mukha niya.

“Nakita mo? Sinabi ko sa iyo na siya ay napakahirap. Siya ay walang iba kundi isang nagpapanggap. Magbayad para sa mga damit na nagkakahalaga ng $610,000? As if naman! Nandito lang siya para paglaruan ka. Ito ay sa iyong pinakamahusay na interes na ipadala siya ngayon; kung hindi, ang ilan sa mga damit na iyon ay maaaring mawala talaga."

Nagbago na ang tingin ng sales lady kay Darius. Akala niya ay tunay na kostumer ito, ngunit narito lang pala ito para mag-aksaya ng kanilang oras. Bilang isang tao na umakay sa kanya sa paligid ng tindahan, natural na naramdaman niya ang galit kay Darius.

“Sir, makabubuti sa iyo na umalis. Hindi mo kayang bayaran ang mga damit na ito kaya ibabalik ko ang mga ito." sabi ni Dana.

Ayaw tanggapin ito ni Darius. Naiintindihan niya kung saan nanggagaling si Dana. Sino ang hindi magagalit kung may pumunta sa kanilang tindahan at pumili ng maraming paninda ngunit hindi nabayaran ang mga ito? At least alam ni Darius na magagalit siya kung siya si Dana.

“Maghintay ka. I-scan muli ang card. Sinasabi ko sa iyo na kaya kong bayaran ito." pagmamakaawa ni Darius. Ayaw niyang ma-misinterpret ni Dana ang kanyang intensyon.

“Oh please. Malinaw na iyon ay isang pekeng card na walang kahit isang sentimo sa loob nito. Huwag mo na siyang hayaang mag-aksaya ng oras mo." Tumikhim si Sarah, labis na ninanamnam ang sandaling ito.

Hindi pinansin ni Darius si Sarah at kinausap si Dana para i-scan ulit ang card. Gayunpaman, wala si Dana.

"Sir, umalis na po kayo sa tindahan. Kung patuloy mong abalahin ang oras ng aming negosyo, wala akong magagawa kundi tawagan ang mga security personnel.” Mariing sabi ni Dana. Nagsisimula na siyang mainis sa antas ng kawalanghiyaan ni Darius.

Sasagot na sana si Darius nang umalingawngaw ang isang malakas na boses sa tindahan at lumitaw ang isang matangkad na lalaki.

“Anong nangyayari dito?” Tanong ng lalaki sa maawtoridad na tono.

Agad namang napalingon ang lahat sa lalaki. Ang lalaki ay maayos na nakasuot ng isa sa Louis Vuitton rare suit na nagkakahalaga ng mahigit $70,000 na nagpapakitang ang lalaki ay hindi ordinaryong tao. Mukhang nasa late thirties na siya at medyo maganda. Muli siyang naglakad ng mabagal hanggang sa makarating siya sa pinagkukumpulan ng mga tao bago muling nagsalita.

“tanong ko. Anong nangyayari dito?” Inulit ng lalaki ang kanyang tanong, sinulyapan ang staff na naroroon.

"Manager Gary!" Sigaw ni Dana at ng ibang staff na naroroon habang nakayuko ng malalim.

Ang taong naroroon ay walang iba kundi ang manager ng Louis Vuitton store. Bihira siyang magpakita, maliban na lang kung may mga importanteng tauhan na naroroon, kaya ang presensya niya rito ay nakakagulat sa lahat ng naroroon. Gayunpaman, narinig niya ang kaguluhan mula sa kanyang opisina at nagpasya siyang bumaba upang tingnan ang problema.

“Magandang araw Mr. Gary. Ako si David Lesley, anak ni Jack Lesley." Sabi ni David, pagpapakilala sa manager. Alam niya na ang manager ng store na ito ay isang big shot din, dahil hindi lang ito ang tindahan na pinamamahalaan niya, kaya gusto niyang makuha ang kanyang mabuting panig.

Bahagyang tumugon ang manager sa pagbati ni David at saka muling nagsalita.

“Di ba lahat kayo may bibig? Tinanong ko kung anong nangyayari dito?!" Sigaw ng manager.

"Walang anuman Mr. Gary." Nagsimula si David. “Pumasok dito ang magsasaka dito na nagsasabing bumili siya ng mga damit na nagkakahalaga ng $610,000. Samantala, hindi niya kayang bayaran ang isang pagkain na $100.”

Kumunot ang noo ni Gary nang marinig ang pagsasalaysay ni David. Mayroon bang isang tao na talagang sapat na matapang upang hilahin ang gayong pagkabansot sa tindahang ito kapag siya ay nasa paligid?

Inilipat niya ang tingin kay Darius at tinitigan siya ng nakakatakot.

"Totoo ba ito, binata?" nangingibabaw na tanong niya. Kung talagang pumunta dito ang binatang ito at maghugot ng ganoong pagkabansot ay sisiguraduhin niyang hindi na siya lalabas ng maayos sa tindahang ito.

Gayunpaman, hindi nabigla si Darius nang makita niya ang nakakatakot na titig ng manager. Iniabot na lang niya ang black card na binigay ng lolo niya at sinabing.

"Sa tingin ko may mali sa makina mo." Matapang na sabi ni Darius. Habang nagsusumamo siya kay Dana, hindi niya hahayaang tingnan siya ng isang tagalabas, kahit sino pa ang taong iyon.

“Oh?” Ang manager ay ungol. Nakakunot ang noo niya. Gayunpaman, nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat matapos niyang kunin ang itim na card mula kay Darius at masusing suriin ito.