Chapter 30

“Oh, so you know him? What a good start then hahaha!”

Tumayo ito at saka ko siy atiningnan ng masama. “You better be not pranking me right now, because I can really kill you,” banta ko sakaniya.

Lumapit siya sakin na nakangisi, “I hope I was but I’m not,” saad niya at saka niya na ako iniwan doon sa kama.

Unti-untong bumuhos ang luha ko habang inaalala ang mga pagkakataong magkasama kami ni Vann. Kaya pala, kaya pala ang gaan ng pakiramdam ko sakaniya.

Kaya niya ba ako tinutulungan dahil sa kapatid niya ako?

Naikuyom ko ang mga kamao ko at hindi ko na napigilang umiyak ng malakas sa loob ng kwarto na iyon. Hindi ko alam kung saan nanggagaling yung sakit.

All this time alam niya pala kung sino ako but he choose to shut his mouth. I feel so betrayed for some reason. Pakiramdam ko din ay alam na ni Seniorito ang totoo but why didn&rsq