MAE'S POVPababa nang hagdan si Mae at diretso kaagad na tumunggo sa kusina para maka-inom ng malamig na tubig. Alas otso na nang umaga ngunit inaantok pa rin siya. Hindi siya maka-tulog ilang araw na dulot nang bumabagabag sakanya. Nangangamba siya na sa tuwing pinipikit niya ang mata, naalala niya ang nakaka-takot na itsura ni Ivonne, na parating nag papakita sakanya sa panaginip.Maitim na ang ilalim ng mata ni Mae at ang katawan niya tuyo't na walang sapat na tulog. Nawala na ang magandang energy sa katawan niya ngayon napalitan ng pag kabagot at pag katamlay. Maraming naiwan na trabaho si Mae sa kompaniya, wala siyang plano na pumasok ngayon. Susubukan niya sa sarili na ibalik ang sarili na maka tulog ng mahimbing kahit alam niya naman sa sarili na hindi naman siya makaka-tulog kaagad.Kinuha ni Mae sa bulsa nag gamot at kumuha ng dalawang sleeping pills, at sabay iyon na ininom. Kinakailangan niya ng gamot para maka-tulong lang sakanya na maka-tulog."Good morning Mam," bati na
Kanina pa tulala si Mae na pinag mamasdan anag anak na naka-himlay sa kama at hindi pa rin ito nag kakamalay. Hindi na alintana para sakanya ang pag hahapdi ng mata sa walang humpay na pag-iiyak simula kanina."Mia," mapait na bigkas ni Mae at hinawakan ang kamay nang anak. Nag darasal na sana mag kamalay na ito at maging maayos na ang kalagayan nito. "Mae," humawak si Mark sa balikat ko at naka-tayo ito sa likuran ko. Simula kanina pa sila dito na umaga sa Hospital, nilipat na ng mga doktor si Mia sa private room at hindi pa sila tapos mag sagawa ng test kong ano ba talaga ang tunay na kalagayn ng kanyang anak.. "Mag pahingga kana muna, ako na muna ang mag babantay kay Mia," paanyaya nito."N-no, hindi ko ata kayang ipikit ang mga mata ko, na hanggang ngayon wala pa ring malay si Mia," basag na tinig ni Mae at mamasa-masa na naman ang mata niya sa tuwing iniiisip ang anak. Tumitig ako sa mata ni Mark na may lungkot na rin. "Bakit ganun, Hon? Bakit hanggang ngayon wala pa ring sagot
Kagagaling lang ni Mark sa kompaniya at wala pa siyang sapat na tulog. Naisipan niyang daanan sa Hospital ang kanyang anak bago umuwi sa bahay. Pag pasok ni Mark sa silid naabutan niya si Manang na mag-isang nag babantay ngayon kay Mia sa silid.Kina-tayo naman ni Manang na makita ako at bumati. "Magandang umaga po, Sir." Dire-diretso lamang ako nag lakad at nilapag ni Mark sa lamesa ang ilang mga pinamili kanina. Luminga-linga rin siya sa paligid para hanapin si Mae, ngunit hindi niya ito nakita."Asan si Mae?""Hindi ko po alam Sir," anito. "Nag paalam si Mam sa akin kagabi na aalis ngunit hanggang ngayon hindi pa rin siya dumadating." Labis naman pinag tataka ni Mark na hindi madatnan si Mae ngayon na bago ako umalis kahapon; hindi nito maiwan-iwan ang anak.Hindi na nag isip pa nang kong ano si Mark. Inisip niya na lang na kina-ilangan nito sa kompaniya ngayon lalo't ilang araw na ito hindi pumapasok."Okay, gumising na ba si Mia?""Kanina po Sir, pero naka-tulog na naman po si
"Putangina! Hanggang kaylan mo itatago sa akin, na hindi ko anak si Mia huh? Sagutin mo ako!" Dumaongdong ang malakas na sigaw ni Mark na mag panikip ng aking dibdib."I don't know, w-what are you talking about!" Pilit ko pa rin tinatanggi sakanya ang totoo.Hinigit pa lalo ako ni Mark sa aking pulsuhan at napa-singhap ko."Putangina! Huwag mo akong gawing tanga Mae!" Asik nito. Nilabas ni Mark sa bulsa ang kapirasong papel at kahit hindi ko iyon tignan, alam ko na rin sa sarili ko ang laman no'n kundi ang result mula sa Hospital. "Nag sagawa ako ng test at lumabas na result hindi kami mag ka match ni Mia! Inulit ko pa ang result pero ganun ang lumabas, na hindi ko magagamot ang aking anak dahil hindi ko naman siya totoong anak!" Nang hina na ako sa aking mga narinig, hindi ko inaasahan na malalaman niya ito.Nanikip ang aking dibdib at nag simula na mamasa-masa ang mata ko na ang mata ngayon ni Mark kay dilim na at puno ng galit.Hindi ako sanay ng ganito.Hindi ako handa para dito.
Kanina pa ni Mark pinapanuod ang cellphone na kanina pa walang humpay na tumatawag si Mae ngunit hindi niya magawang sagutin o kaya naman replyan. Kusa na lang namatay ang tawag at naka-lagay ang 162missed call at sangkatutak na mga text nito simula no'ng umalis siya sa bahay nila.Dalawang araw na ang nakaka-lipas; tuluyan na si Mark umalis sa bahay ni Mae at piniling umuwi sa dati nilang tini-tirahan nila ni Lea.Iniiwasan na ni Mark na makita si Mae at gusto niya nang putulin na ang anumang ugnayan nilang dalawa.Mahirap man tanggapin; gustong itama ni Mark ang lahat at bumawi ngayon sa kanyang mag-ina.Matagal niyang pinag-isipan ito.Matagal niya nang gustong gawin na bumalik sa kanyang ngunit gusto kong maka-sigurado na hindi ko na muli sila masasaktan.Tanggap naman ni Mark na hindi na siya matatanggap ni Lea kahit na rin ang kanyang anak. Kailangan niyang bumalik muli sa simula at bumawi sa kanyang mag-ina kahit alam niya sa sarili niyang huli na para mag bago.Huli na para it
"Good afternoon Mam," sinalubong ng bati ng katulong si Mrs. Chavez na pag dating pa lang sa Mansyon. Balisa na ang mata ng Ginang at pakiramdam na nanuyo ng laway ang lalamunan matapos niyang bisitahin ang anak na si Mae. "May gusto po ba kayong kainin, Mam?" Patuloy lang nag lalakad si Mrs. Chavez, hindi pumapasok sa isipan ang sinasabi ng katulong dahil naging okupado at hindi makapaniwala sa mga nangyari.Nanginig na ang kamay ng Ginang at ang mata nito balisa na rin. "Mam?" Nabalik sa katinuan ang Ginang sa rami ng kanyang iniisip; hindi niya na narinig ang sinasabi nito."Ano iyon Manang?" "Ang sinabi ko ho, may gusto ho kayong kainin," dugtong ng katulong."Hindi ako nagugutom. Kailangan ko lang mag pahingga," tumango na lang ang katulong at nilampasan na ni Mrs. Chavez para umakyat sa ikalawang palapag.Hini-hinggal na sinarhan ni Mrs. Chavez ang pintuan ng kanilang silid na asawa at nilock pa iyon para masiguro lamang na hindi makaka-pasok si Mae; kahit alam naman sa sarili
MAE'S POVIlang araw na akong walang sapat na tulog sa sunod-sunod na pangyayari na hindi ko inaasahan na dumating at ngayon nadagdagan na naman ang problema ko dahil sa pag sira ko sa dinner namin kasama si Lea.Sinapo ko ang mukha ko gamit ang aking palad at maraming pumapasok sa isipan ko.Shit.Kailangan kong ayusin ito.Una nawala sa akin si Mark.Pangalawa, nag kasakit ang anak ko.At ngayon naman galit sa akin si Daddy.Sunod-sunod na ang kamalasan na nangyayari sa akin at kailangan ko na itong ayusin sa lalong madaling panahon.Anong gagawin ko?Tumunog ang cellphone ko sa bulsa, sinagot ko kaagad ng makita ko kong sino iyon. "Hello, Louie?" [Hello, Mae.] ang tinig ni Louie ang mag pakalma sa akin. [Nagawa ko na ang pinag-uutos mo sa akin. Naka-kuha na ako ng dugo kay Jeric, at maari ng mag sagawa ng blood transfusions kay Mia.] ang salita ni Louie ang mag paalis ng tinik sa aking dibdib.Magiging maayos na rin ang kalagayan ng anak ko.Naasahan ko talaga si Louie sa mga baga
Kanina pa pinapanuod ni Mark ang mga batang nag sisilabasan sa skwelahan. Aliw na aliw siyang pinapanuod ang mga batang nag hahabulan at ang iba naman sinusundo ng kanilang mga magulang.Ngumisi na lang si Mark at hinakbang ang paa papasok ng private school."Good morning Mr. Montecillo," bati ng guard at tinanguan na lang niya iyon. Kilala na si Mark ng mga guard at ilang din guro sa paaralan at hindi na siya pinag babawalan na pumasok sa nasabing skwelahan kapag ginusto niya.Luminga-linga si Mark sa paligid at pinapasadahan ng tingin ang mga batang nag silabasan sa kanilang klase. Ilang kwarto ang nag silabasan sa kanilang silid na subalit, hindi niya mahanap ang kanyang anak.Nag patuloy lamang si Mark sa pag lalakad at una na niyang pinuntahan ang silid ni Steven, subalit wala nang tao na siya'y mabutan doon kaya't pinili niya na lang mag lakad sa labas.Nadismaya siya na hindi naabutan si Steven; gusto niya sanang ipasyal ang anak subalit mukhang wala na ito doon."Huli na naman