Lakad-takbo ang ginawa niya sa pasilyo papunta sa operating room. And as she is running, her tears were endless. Hindi niya alam kung ano talaga ang tunay na nangyari, o sa paanong paraan naaksidente si Leandro. The moment she heard Mang Nestor earlier, parang wala sa sarili na siyang napatakbo sa garahe. Her mind was blank on their way to the hospital.She is trembling. So much that she thought she'll faint. Pero ang pag-aalala sa asawa ang nagbigay sa kanya ng lakas para hindi tuluyang bumigay. "Ma'am Cielo.." anang matandang lalake na nadatnan niyang nasa labas ng operating room. Bukod dito, may kasama pa itong dalawang lalake doon na mas bata rito.Namumukhaan niya ang matanda, trabahador ito sa palm plantation. Pero ang dalawang kasama nito ay hindi niya kilala. Perhaps they are also Leandro's employee.Mariin siyang napalunok at halos matumba siya ng makita ang damit ng matanda na puno ng dugo. One thing for sure, hindi nito iyon dugo, kundi dugo ng asawa.Yaya Sela immediatel
Pigil na pigil niya ang luha habang marahan na inihahakbang ang mga paa papunta sa kamang kinahihigaan ni Leandro.He is laying there flatly with all those tube attached to his body. In his right arm is the dextrose. Sa ilong naman nito ay may nakakabit na oxygen. She also saw a tube in his chest that connect to the vital machine on his side, showing his heartbeat.Mariin siyang napakagat-labi saka agad na inabot ang kamay nito sa gilid ng makalapit."L-Leandro.." she whisper. "Naririnig mo ako hindi ba? Please, don't this to me. Alam mong hindi ko kakayanin kapag may nangyari sayo. Kaya gumising ka na." Hinigpitan niya pa lalo ang pagkakahawak sa kamay nito. Ngunit wala man lang siyang naramdaman ni katiting na pagtugon mula rito. "Open your eyes. Kailangan kita, kailangan ka ni Briel at ng magiging anak natin.." Pumiyok na ang kanyang boses. Hindi na niya kayang pigilan pa at sunod-sunod ng naglandas ang luha sa kanyang pisngi."You heard that? Yes, Leandro. I'm pregnant. Magkaka
"L-Leandro..." Iyon na lamang ang tanging nasambit ng kanyang mga labi.Isang marahan na ngiti ang namutawi sa labi nito."H-Hi sweetheart.." paos nitong sabi.She swallow hard. Parang may kung anong humaplos sa kanyang puso na makitang gising na ito. Nagsimulang mamuo ang kanyang luha, at bago iyon tuluyang naglandas sa kanyang pisngi ay walang inhibisyon na siyang bumaling saka yumuko. Isang mahigpit na yakap ang ginawa niya rito at kasabay niyon ang malakas niyang hagulgol."A-Ang sama mo.. ang sama-sama mo para takutin ako ng ganito!" Sumbat niya, bagama't napakahigpit naman ng kanyang yakap."S-Sweetheart, nadadaganan mo ang s-sugat ko." He chuckled.Nang marinig iyon, agad siyang bumitiw. Bumahid ang pag-aalala sa kanyang mukha. She immediately darted her eyes on his stomach, partikular sa sugat nitong nababalutan ng bandage."I-I'm sorry..." Kagat-labing sabi niya. "I-I will call the Doctor, para--" Ngunit pinigilan nito ang tangka niyang pagtayo. "Mamaya na. Dito ka muna.
Dumating din si Marrius ng gabing iyon, at ganoon nalang din ang pasasalamat nito nang malamang nasa mabuting kalagayan na si Leandro."I'm glad that you're okey now. Sobra akong nag-alala nang tawagan ako ni Yaya Sela kagabi at ibinalita ang nangyari.""Kaya nag book ka ng flight agad-agad?" Leandro raised his brows. "May meeting ka pa bukas kay Mr. Tanagawa. What will you do about it?" "Tinawagan ko na ang secretary niya, pinosponed ko na muna ang meeting. I asked to set another date again.""Paano kung hindi pumayag si Mr. Tanagawa? Marrius, you lost a possible investor for the Cebu plantantion, alam mo ba iyon?" "Then maghahanap ako ng ibang investors."Dinig na dinig niya iyon sa labas ng pinto. Lumabas lang siya sandali at ito ang maririnig niya. Arguing over business. She rolled her eyesballs. Pati ba naman dito?"Do you think that it was that--""Woah..woah.. woah!" Palatak niya ng buksan ang pinto. Kapwa dumako ang tingin ng dalawa sa kanya. "Why are you arguing over bus
"I-postpone kaya muna natin ang kasal natin, at sa katapusan nalang ng June itutuloy, ano sa tingin mo, sweetheart?"Tanong niya sa asawa habang pinapalitan ang bandage ng sugat nito. Tatlong araw pa lang ang nakakaraan buhat ng umuwi sila galing sa ospital. Ramdam niya ang pagkakatigil ito kaya umangat ang kanyang mga mata sa mukha nito, only to see his furrow brows."At ano ang dahilan na ipo-postpone natin?" Naglapat siya ng kanyang labi."Hindi ka pa masyadong magaling. Hintayin nalang natin na tuluyan kang gumaling bago natin ituloy." "Ang tiyan ko ang may sugat, Ciel. Hindi ang paa at kamay. I can walk you to the altar with no hussle. Maisusuot ko rin sa kamay mo ng maayos ang wedding ring natin. So why do we need to postpone it?" "Eh, kasi nga--""Enough of that thoughts." Agad na putol nito. "Sa pagkakataong ito, hindi ako papayag sa suhestyon mong iyan. Our wedding was already long overdue, and I can't wait another month to marry you."Nagtaas siya ng kilay. She wanted t
"Pwede bang ako naman ang makipagsayaw sa napakagandang bride, Tito Leandro?" Kapwa sila napabaling ni Leandro kay Marrius. "Kanina pa kasi ako naghihintay, pero parang wala ka yatang balak na paupuin siya. Kung hindi ninyo napapansin nakadalawang salang na kayo ng kanta." Natatawa nitong dugtong."When you're this inlove with your wife, hindi mo mapapansin ang oras, Marrius." Nagtaas ito ng kilay. "Yeah, hindi mo na kailangan ipangalandakan sa mukha ko, dahil halata naman. Now, pwede ko na ba siyang hiramin para maisayaw?"Leandro look at her with raised brow. Tila sa kanya nagpapaalam.Isang ngisi ang ibinigay niya rito. "Asikasuhin mo muna iyong mga ibang bisita. Pagbibigyan ko muna ang Marrius na 'to." She said chuckling.Bumitiw siya rito at tinanggap ang nakalahad na kamay ni Marrius."Isang kanta lang Mauricius. Pagod na si Ciel." "No problemo Tito Leandro." Kindat pa nito sa Tiyo."Anyway may ipakikilala nga pala ako sayo mamaya, anak siya ng isang kaibigan. Dapat kahapon
--Marrius--Mula sa pagkakasadsad sa manibela ay nanlalaking ini-angat ni Marrius ang kanyang mukha. Gimbal sa nangyari."Fuck!" Mura niya ng may maramdamang likido na umagos mula sa itaas na bahagi ng kanyang ulo.Nang tingnan niya ang mukha sa front mirror ng kanyang pick up, doon niya nakita ang sugat sa kanyang noo. Nakuha niya marahil iyon ng masadsad ang kanyang ulo sa manibela dahil sa impact ng kanyang pagpreno.He gritted his teeth. His inside is like magma ready to erupt. Sino ba ang tangang babaeng iyon na bigla nalang tumakbo sa direksyon ng humaharurot niyang sasakyan? He darted his eyes infront, there's no sign of her. Nabangga niya ba ito? O basta nalang itong umalis matapos ang ginawang katangahan?He was annoyed thinking about her foolishness, and thinking about her running away. Magkagayon man bumangon pa rin kahit paano sa kanyang dib-dib ang pag-aalala ng maisip na baka nga nabundol niya talaga ito.Nang maisip iyon, dali-dali niyang hinawakan ang seradura ng pin
Hindi niya mailarawan ang saya sa mukha ng asawa habang nakatingin ito sa monitor ng ultrasound.His eyes are twinkling from gladness. At the same time from unshed tears. Sobrang higpit rin ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay. Limang buwan na ang kanyang ipinagbubuntis. At bumalik sila ngayon sa kanilang OB para malaman ang gender ng kanilang pangalawang baby. He accompany her everytime. He was with her since her first ultrasound, na kahit anong busy nito, naghahanap talaga ito ng oras para lamang samahan siya."I want to always be with you in this journey with our second baby. Gusto kong maramdaman niya na nasa tabi niya lang ako. His or her heartbeat, gusto ko, ako ang unang makakarinig. I want everything about him or her in details, mga bagay na hindi ko nagawa kay Briel. Sa pagkakataon ito, babawi ako Ciel. Pangako." Naalala niyang sabi nito sa kanya when she was on her second month. He said that with all the gentleness in his eyes while caressing her still flat belly. Tulad