“Nasisiraan ka na ba ng ulo?!” Mabilis na tinabig ko ang kaniyang kamay at agad na tinalikuran siya upang hindi niya mapansin ang pamumula ng aking pisngi dahil sa hiya.
Wala na ba siya sa kaniyang katinuan?! Mas maiintindihan ko pa ang suhestiyon niya kanina na pakikipag-isang dibdib sa kaniya kahit alam naman niya na bawal, pero ang pagdadala ng magiging tagapagmana niya? Ang pagkakaroon ng anak sa kaniya? Siguro ay tumama nga ang kaniyang ulo nang malakas sa isang bato kung kaya’t tuluyang nasira!
“Nakaguhit sa iyong kapalaran na darating ang panahon na dadalhin mo ang anak nat—”
“Mas lalo ka ngang kilabutan sa iyong sinasabi! Hindi naaangkop sa sitwasyon ngayon ang iyong suhestiyon at hindi pa ito ang panahon na iyon! Sigurado akong may maiisip pa akong ibang paraan para sa suliranin na ito at hindi ang agarang pagluluwal ng magiging tagapagmana,” pagputol ko sa muli niyang pagbanggit sa naisip niyang
“Pakasalan mo ako.”“Hindi maaari.”“Marry me.”“No.”“Then at least, bear my child—”“Heinrich!” Inis na isinigaw ko ang kanyang pangalan dahil sa kanyang walang tigil na pangungulit sa akin. Pinanlakihan ko siya nang mata at sinigurado kong naging pula iyon nang panandalian upang siya ay masindak.Papunta ako ngayon sa bundok na naging himlayan ng mga yumaong hari at reyna ng aming mundo, kabilang ng aking ama, nang bigla na lamang siyang nagpakita sa aking silid at sumunod nang umalis ako.Hindi ko alam kung bakit nandito ulit siya sa aming mundo. Malalim na ang gabi nang umuwi siya kagabi, ngunit heto at ala-sais pa lamang ng umaga ay bumalik na siya upang muli akong guluhin. Hindi ko rin alam kung tunay bang bumalik siya sa kanilang mundo, o baka’y nagpalipas lamang ng gabi sa kagubatan.“Nagsusuhstiyon lamang ako—”
Tinitigan ko ang aking repleksyon sa salamin at nagpatuloy sa paglalagay ng kolorete sa aking mukha. Lumapit sa akin si Danie at ipinutong ang korona sa aking ulo bago nagpunta sa aking likuran at tinitigan ako mula sa salamin. Malungkot na ngumiti siya sa akin. “Sigurado ka na ba talaga sa iyong desisyon?” tanong niyang muli. Hindi ko alam kung pang ilang ulit na ba niya iyong itinanong mula nang sabihin ko sa kanya ang aking desisyon. Isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinakalawan bago kinuha sa akin ang panglagay ng koloreto at siya na ang tumapos sa aking ginagawa. Nakatitig lamang siya sa akin at nangungusap ang mga mata. Pinipigilan ang luha mula sa pagtulo. Nang matapos siya ay isang buntong hininga muli ang kanyang pinakawalan bago umalis sa aking harap. Sinundan ko siya ng tingin at nakitang lumapit siya sa kanyang anak na si Dan, na nakatitig lamang sa akin. “Nang malaman ng iyong itinakdang kabiyak ang iyong plano, pumayag ba siya
Nang tawagin ako ng mga tagapagsilbi bilang indikasyon na nagsisimula na ang kasiyahan ay hindi kami nagdalawang isip na lumabas ng aking silid. Magkakasabay kaming naglakad papunta sa bulwagan kung saan ginaganap ang selebrasyon. Magkatabi sina Danie at Dan sa aking likuran at nasa magkabilang gilid ko naman sina Dyke at Heinrich. Lahat ng madaanan naming tagapagsilbi at mga kawal ay napapatingin sa amin. Alam kong ang presensya at awra namin ay ramdam kahit sa malayo lalo na at kami ang mga pinuno mula iba’t-ibang lahi ang magkakasama. Si Danie na Head Enchantress ng kanilang lahi; si Dan na kanyang anak; si Dyke na Alpha ng mga werewolf; si Heinrich na Hari ng mg Demons na kahit tago ang presensya ay kapansin-pansin pa rin; at ako na kanilang reyna.Sa gabing ito, hindi lang basta selebrasyon sa nalalapit na kasal ang gaganapin, bagkus ay isa rin itong kasiyahan para sa muling pagbangon ng aming mundo at ang paglabas ni Heinrich mula sa dilim. Ipapakilala ko si Heinr
“Pagkabigo at k-kamatayan… Iyon ang nakikita kong kakalabasan ng lahat ng iyong pagsasakripisyo at paghihirap…” Napahakbang ako paatras kasabay ng mahina kong pagtawa dahil sa kanyang sinabi. Hindi ako makapaniwala. Ngayon pa lamang magsisimula ang tunay na laban dahil mas pinili kong ilapit sa akin ang mga kalaban upang mas maobserbahan, tapos ngayon ay malalaman kong wala naman palang kakahantungang mabuti at maganda ang labang ito at dadalin pa ako sa sarili kong hukay. Napailing na lamang ako at humakbang papalapit kay Helena. “Sigurado akong nagkakamali ka sa iyong nakita. Ang kamatayan ay ilang beses ko ng nalabanan simula ng isilang ako sa mundong ito, at lubos ko ng kilala ang kalaban na nasa aking tabi kaya nakakasigurado akong pagkapanalo ang aking makakamit,” saad ko, taliwas sa kanyang nakita. Alam kong siyam sa sampu niyang mga nakita sa hinaharap ay nagkakatotoo, ngunit ang isa sa sa sampu na iyon ay hindi,
“Mahal na reyna, narito ang mga regalong ipinadala para sa iyo mula sa mga pinuno ng ibang lahi, ng mga konseho at mula na rin sa mga mamamayan,” wika ni Danie kasabay ng pagkatok niya sa pintuan ng aking aklatan. Napatigil ako sa pagbabasa at tumingin kay Dan na nasa tabi ko. Tumango naman siya sa akin at naglakad papunta sa pinto kung kaya’t ibinaba ko ang aking libro at agad ring sumunod.Pagkabukas ng pinto ay ngumiti sa akin si Danie at itinuro ang mga regalong dala ng mga tagapagsilbi at ng mga kawal na nasa kanyang likruran. Ang iba ay nakalagay pa sa malalaking kahon at ang iba, katulad ng mga tela ay hindi na nakabalot. Isa-isa ko iyong nilapitan at tinignan. Ang karamihan ay mga alahas, mamahaling damit na gawa sa mga telang matatagpuan lang sa mundo ng kung sino ang nagbigay, mamahalahing mga perlas at ibang pang mga bato, mga bagong pangkolorete sa mukha, at ang iba ay mamahaling mga gamit katulad ng mga porselana, pigurin at paso na sigurado ako
Isang katok sa pinto ang nakapagpabitiw sa akin kay Heinrich. Inayos ko ang aking tindig at humarap sa gawi no’n. Nang bumukas ‘yon ay magkasunod na pumasok sina Danie at Dan na pareho ng naka-ayos. Lumapit sila sa aking dalawa at bahagyang yumuko. “Mahal na reyna, oras na,” saad ni Danie. Napatingin ako kay Heinrich at bahagyang ngumiti. Tumango ako sa kanya at hinarap si Danie. Nauna sila ni Dan na lumabas ng aking silid kung kaya’t sumunod naman kami ni Heinrich sa kanila. Kagaya ng inaasahan at ipinag-utos ko kanina ay wala na ang mga tagapagsilbi at kawal sa buong palapag. Mabagal ang paglakad na ginawa namin. Sa palagay ko ay sampung minuto ang aming inabot bago ko natanaw ang mga kawal at tagapagsilbi na nakahilera sa may tapat ng pintuan ng bulwagan, hinihintay ang aking pagdating. Nang makalapit kami sa kanila, lahat sila ay yumuko bilang pagbibigay galang bago humilera sa gilid. Nang bumukas ang pinto ng bulwagan ay sumalubong agad sa akin ang liwan
Katulad kung paano ang nakagawiang pagkokorona sa sino man na magiging hari o reyna ay gano’n din ang naging proseso kay Adam. Dahil ako ang reyna ay ako ang nagputong ng korona sa kanya at ibinigay ang isang kasulatan na may aking selyo na nagpapatunay at nagpapatibay na simula sa araw na ito ay siya na ang hari ng aming mundo at magiging katuwang ko at ng konseho sa pagsasaayos at magpapanatili ng kapayapaan sa aming lugar… na sana ay tumatak sa kanyang isipan na tungo sa kapayapaan at hindi kaguluhan.Kanina ay gusto kong masamid sa mga pangakong binibigkas niya habang nakaharap sa akin, sa mga konseho, at sa iba pang may posisyon sa aming mundo. Nakapaloob sa pangakong iyon ang pagiging patas, hindi gahaman, hindi mayabang, at hindi paggamit ng pwesto at kapangyarihan para sa pansariling interes, na sana ay kanya ring maintindihan at magbigay linaw sa kanyang isipan at sa mga iba pang kaalyansa niya.Mabuti na nga lang din at hindi bumula ang kanyang b
Hindi ako nakapagpahinga ng maayos. Buong gabi akong nagpupuyos at pagpipigil sa galit dahil sa kagaspangan ng ugaling ipinakita ni Adam. Hindi ako makapaniwalang sa gabi pa lang ng koronasyon niya ay ipapakita na niya ang itinatagong sama ng ugali. Hindi nga ako nagkamali na sinusubukan niya lang mapalapit sa akin dahil inaakala niyang mapapaikot niya ako sa kanyang kamay, ngunit kailangan niyang umisip ng mas epektibo at konkretong plano dahil kahit kailan ay hindi ako mahuhulog sa gano’ng estilo. Kailangan niya ring pagbutihan ang pagtitimpi at pagtatago ng gano’ng ugali niya kung gusto niyang magtagal sa posisyon na ipinilit mapunta sa kanya.Nang sumapit ang ala-sais ng umaga ay hindi ko na hinintay pa si Danie at nag-ayos ng aking sarili kahit sa palagay ko ay apat na oras lamang ang naging pahinga ko. Hindi na ako nag-abala pa na maglagay ng kolorete sa aking mukha at sinuklay na lang din ang mahaba at kulay ginto kong buhok. Nang sumapit ang ika-dalawampu&