“Work with your chemistry mga anak, okay? Good job, Ren. You walk like you’re in a real fashion show runaway, I love that. I hope you can teach Cindy how it’s done, hmm? You may now take a break. Be back at 1 PM.”Hindi ko alam na ganito pala ka matrabaho ang pagsali sa pageant. Akala ko naman no’ng sinabing magiging representative ako ng curriculum namin ay ire-represent ko lang talaga ang Grade 11 Curriculum, maglalakad lang sa stage at sasagot ng tanong ng judges. But yeah, it’s too late to back out now. Good thing, may experience na ‘tong partner ko and I think there’s still at least thirty-eight percent of chance na maipanalo namin ang pageant. Hindi na ako magugulat kung after the pageant madaming maghabol sa kaniyang mga scouts or modelling agencies.Naglalakad na kami ngayon pabalik sa mga classroom namin. Ren is a HUMSS student, magkatabi lang ang classroom namin since taga-HUMSS 1-A siya but it’s funny na hindi siya pamilyar sa akin. Either mahina ang social skills ko or tala
Hindi man nakapaglaro, mukhang nag-eenjoy naman si Kheena sa pang-aasar kay Rico. Kanina pa ito nagsisisigaw, chine-cheer ang kaibigang kanina pa nakaupo sa bench sa gilid ng court. Nasa bandang kanan kami ng bleachers at mula sa puwesto namin ay kitang-kita namin si Rico na halatang sabik nang humampas ng bola. Saklap naman no’n, todo praktis pa tapos sa huli bangko lang naman pala.“Go, Enrico! Sit properly, bogo!” sigaw pa ni Kheena sabay halakhak ng malakas. Kahit ‘yong mga katabi namin ay natatawa na rin sa paulit-ulit nitong isinisigaw. Napapatakip na lang ng mukha si Rico sa kahihiyan.Actually, wala sana ako ngayon dito dahil may practice kami para sa pageant. Kaso, kasali rin pala si Ren sa badminton players kaya after lunch na lang raw. ‘Buti naman ‘no, sa araw-araw ba naman na pagp-practice ng ngiti ay nangalay na ang panga ko. Ilang band-aids na rin ang dumaan sa sakong ko dahil kinailangan kong magtakong kahit practice pa lang upang tumibay ang tindig ko at hindi madaling
I hope Aven’s words distract me from being pathetically nervous but they didn’t. Ren and I are both on the opposite side of the stage wings. We’re supposed to meet halfway and then walk together for our introduction but after I had a glimpse of the crowd and heard the chaotic cheering of our curriculum, I feel like I won’t be able to walk properly. Am I shy? No. Do I have stage fright? I don’t know. It’s just… I don’t want to be laughed at.“Let’s welcome, the Grade 11 Curriculum!”When Ren took a step, I did too. Sinusubukan kong huwag tumigil sa kalagitnaan ng paglalakad dahil nga pinapanood na kami ng madla, parang ang hirap ihakbang ng mga paa ko ngunit pinipilit kong maglakad ng maayos. Oh please, I don’t want to embarrass myself in front of these people! Kung puwede ko lang kaltukan ang sarili ko ay baka kanina ko pa nagawa. F*cking stop panicking, Cinderella! D*mmit!Tuluyan nang bumigat ang aking kaliwang paa at no’ng mga sandaling ‘yon, akala ko talaga ay mapapahiya na ako ngu
A week later, just like what he said, he did come back on pestering me but his antics got worse—more silly and crazier! He transformed from being an unbothered piece of sh*t into his usual mischievous self again. And this time, walang araw na hindi ako umuuwing gusot ang mukha. ‘Yong kulit niya sa isang araw? Jusko, halos pang-dalawang linggo! Ewan ko ba, balak ‘ata ako nitong patayin sa sama ng loob. Hindi ko na nakakayanang manahimik na lang kapag naiinis ako sa kaniya kasi kapag ginawa ko ‘yon, posibleng ‘yong inis ko ay mauwi sa luha. Walang-wala talaga ang pagiging pikunin ko sa pagiging magulo niya.Minsan napapakurap na lang ako kapag bigla niya akong kikindatan habang nakikipag-harutan sa mga kaibigan niya at medyo ipinagpapasalamat ko naman na pasimple niya itong ginagawa. Kasi kapag nagkataon na may makapansin, lalo na si Rico? Paniduradong uulanin na naman kami ng pang-aasar dahil sa kalokohan niyang h*******k siya.“Prinsesa,” tawag sa akin ni Lynette, kaklase naming nakaup
It’s Saturday today, maaga akong nagising kahit na wala naman akong importanteng gagawin. Tutal, wala naman akong gagawin ay naisipan kong bumili ng ibibigay ko kay Aven kapalit do’n sa Calculus handout. Nakaligo na ako at handa na ring umalis, ang problema ay wala naman akong alam kung anong magandang ibigay sa kaniya kaya tinawagan ko si Kheena. Nabulabog ko pa nga dahil maga-alas onse na ng tanghali ay tulog pa rin siya, opo. Hula ko’y napuyat dahil inumaga na sila ni Rico sa kalalaro ng Valorant.“Ha?! For a guy? Tama ba ang narinig ko, may reregaluhan kang lalaki? Sino?! Bakit hindi ko alam ‘yan, ha? Teka… Si Ren ba? Bakit? Birthday niya ba? Kailan? Inimbita ka sa handahan? ‘Sama kami ni Rico!”Napairap ako sa sunod-sunod na tanong ni Kheena sa kabilang linya. This is why I don’t want to ask her about this. Napakaraming tanong! Ayoko namang magtanong kay Rico dahil baka may alam rin siya tungkol do’n sa Calculus handout at magkaroon siya ng kutob na ‘yong kaibigan niya nga ang pag
Gano’n nga siguro talaga kapag nag-eenjoy ka, pakiramdam mo bumibilis ang takbo ng oras. Two months feels like three days. Masyado akong naaliw sa summer break kaya hindi ko namalayang ilang buwan na rin pala ang lumipas at heto na naman ang enrollment. But, at least, hindi na ‘to gaanong hassle ngayon. I did it online so, I don’t have to go to school. I mean, there’s nothing wrong with the traditional method. I just thought that it would be nice if I won’t see Aven before the classes starts. Hopefully, that would bring good luck.I got extremely upset and I’m still upset about the gift ending up in the trashbin. He’s the most inconsiderate person I have ever known. Puwede naman niyang iuwi na lang sa bahay nila at do’n itapon o kung ano mang gusto niyang gawin sa binigay ko. Huwag lang niyang ipakita sa akin na hindi niya nagustuhan kasi nagmumukha akong tanga, e. I spent hours deciding what should I give, only for my efforts to go to waste? That’s definitely bullsh*t. Sino ba siya sa
Wala naman gaanong bago. Everything feels like deja vu, we have to make adjustments again for our subjects. I expected our specialized subjects, 'yong mga activities lang na agad-agaran na binigay ang hindi. Even the due dates are already set! May ibang teachers na rin na nagpa-quiz after mag-lecture. Jusko, dito na ba ako magsisisi na STEM ang strand na kinuha ko?"S***a, bakit gano'n?! Parang hindi naman yata tama na kami lang ang may immersion. Kailangan niyo rin naman ng training, ah? Ang duga!"As usual, here we are at the canteen eating lunch as we listen to Kheena’s rants. Ritwal niya na ‘ata ‘to tuwing unang araw ng eskuwela. Kung hindi tungkol sa mga kaklase niya o sa mga teachers nila, tungkol naman sa mga subjects or anything related to it. I want to say that the HUMSS strand suits her well since I can picture her being a lawyer but just by listening to her choice of words? Hindi malabong siya pa ang hatulan ng pagkakakulong."Kheena, for the love of God, it's our first day
Unlike last year, sitting next to Aven isn’t that bothersome anymore. Dumalang na ang mga pagkakataon na magkatabi kami at hindi niya na ako inaasar anumang oras niya gustuhin sa kadahilanang marami na siyang ginagawang mas importante pa kaysa sa pang-aasar.Bukod sa more on specialized subjects na kami, Vice President rin kasi siya ng Student Council. Mas maaasahan siya kaysa sa mismong SC President kaya halos araw-araw siyang pinapatawag sa office nila. Unti-unti na rin akong nasasanay na mag-isa o kung sino-sino na lang sa mga kaklase namin ang nakakatabi ko sa upuan kapag wala siya. Hay, how nice to not have him around often. Such a relief.I was just chilling in my seat when Rico rushed to me.“Cindz, puwede makisuyo? Nagpapahatid kasi si Aven ng snacks tsaka lunch meal sa SC Office. Baka puwedeng ikaw na lang muna maghatid? Bigla kasing dinatnan si Kheena kaya ihahatid ko na muna pauwi. Hindi ko alam kung anong oras pa ako makakabalik, e,” aligaga nitong saad habang nagkakalkal n