Louelle's POV Pakiramdam ko lumilipad ako. Parang umiikot ang mundo ko nang magmulat ako mg aking mga mata. I felt quite disoriented by this feeling. Medyo malabo pa ang paningin ko, tanging napansin ko lang ay ang liwanag at puti. D*mn! Langit na ba ito? In the middle of my disoriented facade, I heard a familiar voice. "Almost 3hours na ah. Bakit hindi pa siya gumigising," I heard the voice of Dale. Or am I just dreaming. "Sir, huwag po kayong magpanic," narinig kong turan ng isang di pamilyar na boses ng babae. "Maswerte po na pumutok ang blood clot sa ulo ni Ms. Magbanua dahil kung hindi po ay baka magkaroon siya ng internal bleeding," paliwanag ng sa tingin ko ay doktor kay Dale. "How about her scans?" Tanong ni Dale, medyo focus na ako kaya kita kong magkatabi ang dalawa at nakafocus sa kung ano. "Her scans are okay, wala namang bleeding sa utak niya. All we have to do is wait, Mr. Soriano," mahinahong wika ng doktor. "But---," Dale wanted to say but I cutted it off by
Gabe's POV Madilim ang awra ni Anghel habang naglalakad kami sa lobby ng ospital. We learned that Ms. Nerd is here. Hindi ko alam kung bakit nga kami nagpunta dito samantalang magkaaway naman ang dalawa. Magkakasunod kaming lima na naglalakad. Mukha namang alam ni Anghel kung saan pupunta. Tapos na naman ang mga klase namin kaya pwede na kami magpunta kahit na saan. Sumakay kami sa elevator para makarating sa 3rd floor kung saan pinindot ni Anghel. Siguro nandun yung kwarto ni Louelle a.k.a. Ms. Nerd. "Anghel, why are we here?" Hindi na napigilang tanong ni Simon na tumabi na sa akin. Lalong dumilim ang hitsura niya. "I just want no complications. Baka isisi pa niya sa akin ang pagiging stupid niya," sabi nito bago tumigil sa isang kwarto. Tahimik lang doon parang walang tao. Kumatok si Elliot pero walang sumagot. Unti-unti ni Anghel buksan ang pinto. Hindi namin tuloy alam kung tulog ba o gising ang tao dito. Pero direcho lang ang pasok ni Anghel na para bang kwarto niya iyon.
Louelle's POV Hindi ako pinapansin ni Dale. Nung gabi nagdala lang siya ng pagkain tapos umalis na din. Ni hindi nga kami nag-usap eh. Tsk. Tapos ngayong umaga nandito naman si Nana Celia na alalang-alala sa akin. Tumawag daw si Dale na nandito ako sa ospital. Mukhang magtatagal pa ang inis sa akin ni Dale kung ganun. Hayst. "Nana, wag ka na po mag-alala. Ayos lang ako. Di naman malala itong injury ko. Pwede na akong lumabas ng ospital," sabi ko sa kanya dahil hindi ako mapakali dito. Ni hindi nga ako nakatulog eh. "Louelle, hija, hindi pa pwede. Mahigpit na bilin ni Master Dale na magpapagaling ka," malumanay na sabi sa akin ni Nana. "Pero, Nana, ayaw ko na dito," ungot ko. Hindi ako sanay na nakahiga lang. "Hija," tawag niya sa akin. Nasasanay na din siguro ito sa akin. "Please po. Promise magbabait ako sa bahay," sabi ko nagpuppy eyes pa. Ayaw ko man magpacute pero kailangan. Gusto ko ng lumabas ng ospital. Sa totoo lang hindi ako fond na nagpupunta sa ospital, it's just a
Elliot's POV Kanina pa sumasakit ang ulo ko. Hindi ko alam kung saan nagpunta si Anghel. Just leaving us a message that he won't be home but please entertain Ms. Patricio. At iyon na nga ang kinasasakit ng ulo ko. Kanina pa niya tinatanong kung nasaan si Archangel. That's what she calls him. F*ck! "Kelan ba dadating si Archangel?" Tanong ni Ms. Patricio na parang inip na inip na. "Uh. May inaasikaso lang siya pero siguro padating na lang," sabi ni Gabe na hawak-hawak ang sentido niya. Maging ito ay sumasakit na ang ulo. Hindi lang dahil kay Ms. Patricio kundi dahil sa dalawang alipores nito na mga mukhang clown sa sobrang kapal ng mukha --- este make-up pala. Ang hirap na kasi i-compare sa totoo nilang mga mukha eh. Pfft. Gusto ko na lang matawa dahil todo ang pagflirt ng dalawa kina Elrick at Simon. Parang diring-diri naman ang dalawa dahil ayaw na ayaw talaga ng dalawa sa mga babaeng makakapal ang make-up. They have better preferences than that. "Will he be here later?" She ask
Anghel's POV Nang makalabas kami ng ospital nandoon na ang driver na si Mang Ben. Siguro ay inutusan din ito ni Dale na sunduin sina Louelle. Huh. Ganun ba talaga pahalagahan ni Dale ang nobody na ito? Mukhang nagulat naman si Mang Ben ng makita ako. "Master!" Bati nito at nagbow sa akin. "Pinasundo po sa akin ni Sir Dale sina Nana Celia," paliwanag nito. Tumango naman ako. "Kunin mo na ang mga gamit nila. Sa akin na sasabay sina Nana Celia," sabi ko. "Bakit pa? Nandito naman si Mang Ben," pabalang na wika ni Louelle. "Louelle!" Saway ni Nana Celia na nanlalaki ang mata. Hmp. Buti nga sa kanya. Sumimangot naman ito. Nakaupo pa ito sa wheelchair kaya para itong batang di napagbigyan. "Kunin ko lang ang kotse ko," sabi ko at di pinansin ang pagmamaktol ni Louelle. Mabilis ko lang naman na nakuha ang sasakyan ko. Mukhang nauna na umalis si Mang Ben at naiwan na lang doon sina Nana at Louelle. Nakasimangot naman si Louelle mukhang napagalitan ni Nana Celia. Buti nga sa kanya.
Third Person's POV Tanging ihip ng aircon at pag-ikot ng orasan ang maririnig sa loob ng kwarto. Walang may gustong magsalita. Tila mga takot na takot sa taong walang emosyon sa harapan nila. Ang boss nila. Seryosong nakatitg sa dalawang lalaking nakatayo. Ang mga pawis nila'y nag-uumpisang tumulo dahil sa nerbyos. "Nyūsu wa arimasu ka?" Sa wakas ay tanong ng Boss nila. (*Have you got news?*) " Watashitachi no hitobito wa, wakai aijin ga kuni o satta to hōkoku shimashita. Kanojo ga saigo ni kūkō de mi rareru yō ni," kabadong sagot ng isa sa mga lalaki. (*Our people reported that young mistress have left the country. As she is last seen at the airport.*) Lalong kinabahan ang dalawa nang makita ang kakaibang ngiti ng kanilang boss. That smile means trouble for them. At hindi nila maintindihan kung tama ba ang ginawa nilang pagrereport. "Imaya tte iru koto de jūbunda to omoimasu ka?" He asked his eyes turning cold. (*Do you think what you're doing now is enough?*) Kinakabahang lumuh
Louelle's POV So ayun. What Marius and I have is quite okay. Naging kami but not the type of romatic relationship that other couples have. Actually, it's more of a business relationship. Anyway, maayos na natapos ang relasyon namin kahit na bata pa ako nun. Pareho din naman na nag-gain ang dalawang pamilya at hanggang ngayon maganda pa din ang relasyon. Doing businesses as usual. Napabuntong-hininga na lang ako. It's not even worth it, mentioning or reminiscing the past. It's all done and I might say I don't regret any of it. Rather it's an experience that I put in my mind. "Anong ginagawa mo dito?" Narinig kong tanong ng boses ng lalaki mula sa likod ko. Kunot noo akong tumingin sa pinangggalingan ng boses. It's Gabe, one of Anghel's friend. "Nakaupo," sabi ko na lang tapos di na ulit siya pinansin. He scoffed. "I mean, anong ginagawa mo dito sa garden mag-isa?" Pagtatama nito. I rolled my eyes at him. "Nakaupo nga di mo pa nakita?" Papilosopo ko ng sagot. Pero totoo naman s
Louelle's POV Nakakainis talaga ang Gabe na yun. Hmmmp. Bahala siya sa buhay niya doon. Sa garden na nga lang ako medyo nagkapeace of mind may damuho pang umepal at nagpakita doon. Anyway, since mukha namang busy si Nana Celia at bored na ako dito. Lalabas na lang ako, bahala na mamaya kung mapagalitan niya ako. Nagmadali na akong bumalik sa kwarto ko at nagpalit ng damit. Nang makabihis na ako, maingat akong lumabas ng kwarto at nagmanadaling lumabas ng quarters. Sakto naman na lahat sila ay nasa mansion so wala pa masyadong aberya sa paglabas ko. Yes! Sa wakas, Kalayaan! Paglabas ko naman ng mansion ng mga Soriano naglakad na lang ulit ako. Sanay na naman din ako at lagi ko naman ginagawa yun kahit na ang layo pa talaga nito sa sakayan ng taxi o jeep. Syempre kailangan ko talaga matuto mag-commute para di pahirapan pagpasok sa school. Ilang minuto rin siguro ang nilakad ko makarating lang ako sa paradahan ng jeep. Sumakay agad ako sa sakayan papuntang mall. Buti na lang madami pa