Ngumiti ang sekretarya ng Chief of General Affairs noong nakita niya si Helen. “Ayos lang ‘yun, Ms. Lane. Ako si Aron Lynch, at marami akong narinig na maganda tungkol sayo, Ms. Lane. Karangalan ko ang makilala ka.”Nagulat si Helen, at naiilang siyang ngumiti.Ganyan na ba siya kakilala, na narinig na talaga siya ng sekretarya ng Chief of General Affairs?"Naku, huwag na nating tumayo si Mr. Lynch. Halika sa loob—pwede tayong mag-usap sa loob," sabi ni Cindy noon.Paulit-ulit na tumango si Helen nang natauhan na rin siya. "Oo, tama iyan. Pumasok ka, Mr. Lynch."Umiling si Aron. "That's unnecessary. Nandito lang ako sa ngalan ng Chief of General Affairs.""I see... At ano ang utos ni Mr. Simmons?" maingat na tanong ni Helen.Tumawa si Aron. "Calm down, Miss Lane. Nabalitaan ni Mr. Simmons na birthday ng lolo mo. Dahil araw ito ng pagdiriwang, inayos niya ang premier banquet hall ng Riverton Hotel para magamit mo—lahat ng gastos, siyempre.""Ano?!"Nataranta ang mga Lanes, haba
Habang kampante niyang tinitingnan ang lahat, nagsalita si Helen, “Ano na? Ano pang tinutunganga natin dito? Magpadala na kayo ng mga imbitasyon sa lahat—sabihin niyo na gaganapin ang kaarawan ni Lolo sa Riverton Hotel!”-Idinaos ang kaarawan ni Henry pagkaraan ng ilang araw. Napakasipag ng mga staff salamat sa tulong ni Gerald, na hindi nagdalawang-isip sa paggastos at kinuha ang pinakamahuhusay na tauhan, at sa mga arrangement niya.Nakasuot si Helen ng itim na damit na may hiwa na hindi malinaw na nakikita ang kanyang mga binti, habang nakatayo siya sa pasilyo upang batiin ang mga bisita.Kahit na ang mga karaniwang maligamgam patungo sa Lanes ay sineseryoso na sila ngayon, dahil hindi lang sinuman ang nakapag-book ng bulwagan sa Riverton Hotel.Isang kalbong nasa katanghaliang lalaki ang humakbang patungo kay Helen na may hawak na regalo. "You really play your cards close to the chest, Ms. Lane. Could've told me sooner that you're throwing a real party here.""Salamat, Mr. V
Nautal si Helen, “M…Masaya ako na nakapunta ka.”Gusto niyang bumawi pagkatapos ng naging hindi pagkakaunawaan nila ni Frank noon ngunit hindi niya alam kung saan siya magsisimula.Gayunpaman, hindi siya sinulyapan ni Frank nang dalawang beses, at lumingon siya habang papunta sa loob ng bulwagan.Humalakhak si Zeb sa pasukan noon. "Hoy, anong regalo ang dala mo?"Sinamaan siya ng tingin ni Frank. "Kailangan ko bang sabihin sayo?"Malamig na tawa ni Zeb. "Haha! Nag-aalala lang na wala kang kayang bayaran para sa ika-80 kaarawan ni Mr. Lane. Pahiram ba kita ng pera?"Sinulyapan ni Frank ang kasalukuyang kahon na hawak niya at masasabing isa itong vase sa laki nito.Ngumisi siya. "Ano, bumili ka ng isa pang vase? Mag-ingat ka at huwag mong pagtripan ang sarili mo this time.""Fuck off..." putol ni Zeb, kahit na hinihigpitan niya ang hawak sa regalo niya.Ngumisi si Frank habang papasok sa banquet hall.Si Henry ay nasa host table, nakapikit ang kanyang mga mata upang magpahinga
Agad na hinila ni Gina si Zeb papunta sa tabi niya, “Sa wakas nandito ka na, Mr. Larkin. Tara, maupo ka.”Agad ding inihain nina Cindy at Peter sa kanya ang mga inumin at sigarilyo, isang pribilehiyong hindi kailanman natamo ni Frank.Agad namang napalingon si Gina kay Henry. "Ang lahat ng ito ay dahil kay Mr. Larkin kaya nakapagdiwang tayo ng kaarawan mo dito. Dapat mas pahalagahan mo siya.""At sayo na ‘to," suminghal si Henry. "Hindi ko hiningi ‘to—sa nakikita ko, mas mabuti pa kung hindi ako nagkaroon ng party.""Oh, ititigil mo 'to? Kami ang magmumukhang masama kapag wala kaming ginawa," ang sabi ni Gina.Si Frank naman ay nakasimangot.Alam niya ang isa o dalawang bagay tungkol sa Riverton Hotel, at nag-alinlangan siyang may awtoridad si Zeb na humila ng mga string."Nag-book ba talaga siya nitong hall?" nagdududang tanong niya."Sino pa ba ang magkakaroon, kung hindi siya? Ikaw?" Binaril ni Peter."Dumating sa amin ang secretary ng Chief of General Affairs. Ano, nagsese
”Malaking halaga na ang isang milyon!” Ang sigaw ni Peter. “Pero mukhang barya lang ‘to para sayo.”"Naku, maraming salamat, Mr. Larkin." Ngumiti si Gina bago lumingon kay Henry. "See? Iyan ang regalo ni Mr. Larkin para sa iyo."Kinuha ni Henry ang isang magnifying glass para pag-aralan ang pattern bago nagtanong, "Ilang taon mo ito sinabi?"Ngumiti si Zeb. "Isang siglo. Gusto mo ba, sir?"Tumango si Henry. "Hindi ito masama…"Sa kabila ng hindi pagkagusto kay Zeb, interesado pa rin siya sa mga antigong bagay na may ganoong halaga.Si Frank, gayunpaman, ay nakasimangot. "Isang daang taon na 'yan? Parang hindi naman."Maaaring tumigil ang puso ni Zeb kahit na napalingon siya kay Frank sa gulat. "Anong pinagsasabi mo?"Ang tunay na plorera na binili niya noon ay nauwi sa pira-piraso—sa pagkakataong ito, bumili siya ng isang bootleg item.Gayunpaman, tiniyak sa kanya ng may-ari ng stall na kahit na may advanced na teknolohiya, tanging mga espesyalista lamang ang nakakakita ng pag
”Tingnan natin!”Naging interesado ang lahat dahil nagustuhan ng husto ni Henry ang regalo ni Frank, ngunit nadismaya sila noong nakita nila na isa itong painting.Inilibot ni Gina ang kanyang mga mata. "Ano ang kahanga-hanga tungkol doon?""Eksakto." Kinagat ni Peter ang kanyang mga labi. "Ang ilang mapurol na mga kuwadro ay nagkakahalaga ng mas mababa kaysa sa plorera ng porselana."Kumunot ang noo ni Henry. "Dull painting? It's an Alfie Bronx piece—nakatapos ka na ba ng pag-aaral, hindi mo alam kung sino siya?"Tinuro ni Cindy si Frank. "Ano, dahil lang sa sinabi niya? Pwede niyang sabihin na gawa ito ni King Arthur!""Haha!" Tumawa si Zeb. "Sir, I don't mind telling you but paintings are easiest to fake, lalo na kung luma na. No canvas would be preserved this well—the way I see it, it's fake."Paulit-ulit na tumango si Gina at ang iba. "Exactly. Mr. Larkin is right."Wala silang kaunting ideya tungkol sa antigo o sining, ngunit kung sinabi ito ni Zeb, dapat nga."Itapon mo
Tumawa sila Zeb, Gina, Cindy, at Peter dahil sa sinabi ni Randall.Katatapos lang ni Helen na batiin ang mga bisita noong dumating siya at narinig niya na tumatawa sila. “Anong nangyayari? Bakit tumatawa kayong lahat?”Mabilis na sinabi sa kanya ni Peter, "Nagdala ng regalo si Frank, na nagsasabing gawa ito ni Alfie Bronx... ngunit tinawag ito ni Mr. Young na pekeng hindi man lang kailangan tingnan!"Kumunot ang noo ni Helen. "Bakit?""Dahil ang tanging tunay na pribadong pag-aari na piraso ng Bronx ay nakasabit sa opisina ni Gerald Simmons!" Natawa si Cindy, napahawak sa tiyan at muntik nang matumba.Napatingin si Helen kay Frank at bumuntong-hininga.Naiintindihan niya ito nang husto para sabihin na gusto lang nitong magpakitang-gilas sa harap ng lolo at hindi niya inaasahang malantad."Tama na. Painting lang yan—nadaya din siguro si Frank diba Frank?" tanong niya, sinusubukang piyansahan si Frank mula sa awkwardness.Gayunpaman, hindi naglaro si Frank. "Ni hindi man lang tin
”Oh, walang problema,” siniguro ito ni Gina kay Aron bago siya humarap kay Frank. “Sige na, ilabas mo na ang painting mo.”"Anong ginagawa mo, Nanay?!" Napasimangot si Helen—kung ang totoong Bronx ay ibinitin sa opisina ni Gerald Simmons, tiyak na makikilala ito ni Aron!Kailangan ba talaga niyang pumunta ng ganoon para lang ipahiya si Frank?Napahagikgik naman si Gina. "Don't you dare side with him—siya ang patuloy na nagpipilit na ito ay totoo. Tingnan natin kung ano ang kanyang sasabihin ngayon!""Ano..." Nakagat ni Helen ang kanyang labi, hindi nakaimik.Sa kabilang banda, nanatiling walang kibo si Frank habang ipinasa ang painting kay Aron, na natigilan nang makita ito.Nagmamadaling lumapit sa kanya si Gina, "So? Totoo ba?"Sina Zeb, Cindy at Peter ay magkasunod na nakatingin kay Frank, naghihintay na ipahiya niya ang sarili niya!Huminga ng malalim si Aron at sinabing, "Of course it's real.""See—teka, ano yun?" Natigilan si Gina bago niya simulan ang pagkutya kay Frank