I laugh at that. "Mukhang nagkakamali ka ata ng tingin sakin, Phoenix." I said when I regained my confidence and remove his hands from caging me. Anong pinag-iisip ng lalaking to? "Stay here? Anong pinagsasabi mo?"
He stopped at that. "You called me Phoenix..""Yeah? Why? Yun naman diba ang pangalan mo? Oh bawal kitang tawagin sa pangalan mo?""Nothing." He was avoiding my eyes.Napailing nalang ako. "Anong tinutukoy mo sa stay? Look, I'm staying for the night."Umiling sya. "No. What I mean is ng matagal. For days."I snorted. "at ano, pag mag stay ako dito, ipapaalipin mo ako sayo? Ganun ba?""Paalipin? Well, I was not thinking about that but if you want, you can do it." He winked. I gagged. This guy!"Nagkakamali ka siguro, Mr. Phoenix...I am Sereia Philomena Isolde, maraming lalaki ang nagkakandarapa sakin.""At sino nagsabi sayo na nagkakandarapa ako sayo? Wow assuming." He said. "Ang ganda pa naman sana." I heard him mumbling. I smirked."For your information, mahilig ako sa mga shy type, not to guys like you.""Bakit? Ano bang klaseng lalaki ako?" He caged me on the wall. again. I rolled my eyes. I've had enough with guys like him back in my school."Maingay. Magulo. Sira ulo." Ayan, sinabi ko lahat ng naisip ko tungkol sa kanya. Tama naman ako eh. Judgemental na kung judgemental pero magsisinungaling pa ako? Liars go to hell."For your information, wala akong pakealam. I don't even like you. And if I will, then I'm blind. Nung sinabi ko na stay here, pinagtri-tripan lang kita. Ang assuming naman ng babaeng to."I gawked. No one said that to me. To a beautiful face like me."At kung ganyan ang isip mo tungkol sakin. Maingay, magulo, siraulo. Trust me, sweetheart. Mas marami ka pang magandang katangiang makikita sakin." He leaned in. "Pag tumira ka dito at ipantunayan mong kaya mong agawin sakin ang lupain."Agawin? Eh akin naman yang lupain in the first place! "I need to leave. I have work, hindi lang ang lupang ito ang mundo ko.""Then you can't get it." he said.He smiled. "Damn, woman. Mas lalo tuloy akong naganahan. May ideya na akong naisip. I'll change that heart of yours and make you fall for me.Gusto ba ng lalaking to na ichallenge ako? Puwes. I snorted. "Try me.""I'm Phoenix Mason Hill. Nice to finally officially meet you.""The pleasure is mine.""Ilang days ba kailangan mo para mapatunayan ko ang sarili ko?""No. Mali ang tanong mo. Ilang days ba ikaw mafafall sakin? In one week."***The next day, I called my boss saying I will be absent for one week at buti na lang, pumayag naman sya. Thank god."Hi baby." It was dad. He called me."Hi dad.""Musta ka jan?""Akala ko ba galit ka sakin? Sa pagtrato ko kay lolo?""Well, yes baby. But you know me, I can't get mad at you for so long. But what you did was so disrespectful. Hindi ka namin pinalaki ng ganyan." Dad is now abroad. May negosyo kasi si Tito Samuel doon kaya nagtrabaho na doo si daddy.I sighed. "Alam ko. Mag sosorry nalang ako pagbalik ko.""Pagbalik mo-andyan ka pa sa mansyon?""Opo. I'm gonna negotiate.""Take care. Love you.""Love you."I made another call. "Mom?""Yes anak?""Pupunta ka pa ba rito?""Oo. Mamayang tanghali. Why?""Pwede pakidalhan ako ng damit? Like-clothes enough for one week maybe?""Bakit? Para san-wait...magstay ka jan?""Opo. I have my ways, mom. I'll get it, one way or another.""Oh sige. Bye na." Mom ended the call and just in time, Lola Nanding was standing by the door. "Iha?"I didn't heard her entering the door earlier..."Kanina pa po ba kayo naghihintay, Lola Nanding?"Uniling sya at nginitian ako. "Bago bago lang...Tara apo, kain tayo ng almusal."Tumango ako. "Sige po, lola."Sabay kaming pumunta sa kusina. Nagulat na lang ako ng may umupo sa tabi ko. It was Phoenix. "Hintayin muna natin si Phoenix. Nasa labas lang sya nagdadamo. Pero kung gutom kana, kain kanalang iha." Ani Lola Nanding."Okay lang po, lola.""Maayong buntag, lola." Bati ni Phoenixna bago lang dumating sa hapagkainan at umupo sa tabi ko. Magandang umaga lola."Maayong buntag apo." Aling Nanding greeted back. Magandang umaga apo.Phoenix turned to me, "Goodmorning, Ms. Sereia.""Morning." Tipid kong sagot."Sige kumain na tayo." Aya ni Lola Nanding na mukhang ang saya saya. Nang magsimula na kaming kumain, nagtanong si Lola Nanding."Ilang araw ka dito, Sereia apo?"I quickly swallowed the food in my mouth, drank water and gulped. "Mga isang linggo po siguro Lola. Okay lang po ba sa inyo?"She chuckled. "Syempre naman! Sinabi na rin sakin ni Phoenix."Nang mag tanghali na, dumating si mommy."Lola Nanding!" My mom yelled and hugged Lola Nanding. "Gabriela!" Lola Nanding yelled back. Para silang mag ina na ngayon lang nagkita.We stared at them. I spotted Phoenix looking at them with his eyebrows furrowed, naguguluhan rin tulad ko."Apo, si Tita Gabriela mo. Anak ni Lolo Alfredo." Lolo Alfredo? Kilala na ba ni Phoenixang lolo ko?"Hello po." Bati ni Phoenixsaka nagmano kay mommy. Mom looked at him up and down, shocked. "Ay, ito na ba si Phoenix? Ay pagkagwapong bata!" Yelled mom. I cringed. Gwapo nga, pangit naman ugali."Hindi naman po." Sabi pa ng mokong, nakatitig sakin. He smirked. "Konti lang.""Siguro marami na yan girlfriend no?" Sabi pa ni mommy.Lola Nanding chuckled. "Ay ewan sa batang yan. Pagkatapos makagraduate, trabaho lang inatupag.""Ay tinuod jud. Pareho sila ni Sereia! Puro trabaho rin." Mom agreed. Ay totoo talaga."Siguro sobrang pagod mo sa byahe, gusto mo ng kape? Dali mananghalian na tayo."We went to the dining table. Pinagtabi ulit kami ni Lola Nanding, na syang ikinatuwa ng mokong.Tinignan kami ni mommy at nagtaas sya ng kilay. "Ang cute nyo naman magkatabi!" Ani mommy. I glared at her. Binalewala nya lang ako at tumingin kay Lola Nanding, parang may iniisip at biglang napatawa. "Parang may naiisip ako, Lola Nanding.""Ako rin nga." Napangisi sila. I stared at mom. Really mom? Does he really think we look so good together?We arrived. Thank goodness after an hour...no maybe it's only ten minutes but I can't help but exaggerate."Awww! My yellow dress!" I huffed when I saw a stain of mud on my butt area."Ikaw kasi eh. Alam mo namang pupunta tayo sa sakahan, hindi sa fashion show." Phoenixcommented, tying Brownie on a nearby tree."Pake mo ba? Yun ang gusto ko.""Pake mo ba? Ikaw ang gusto ko.""What?""Wala. Sabi ko bagay ka jan sa dress na yan. Ang tingkad tingnan. Nakakairita."Pagkasabi nyang iyon ay umalis sya at pumunta sa mga magsasaka bago pa man ako makasapak sa kanya. "Mga angkol! Mga anti! Dali, pahinga muna!"Lumapit ang mga magsasaka na naghaharvest sa palayan. Inihanda ni Phoenixang malaking bowl na may laman ng baso at pitsel. Inihanda nya rin ang mga supot na may lamang crackers at bibingka. Uminom at kumain sila roon. "Salamat sir!""Sige, pwede na kayo muuli paghuman ninyo dira." Sige, pwede na kayo umuwi pagkatapos ninyo jan."Sige sir."Pagkatapos ng mabilis na pahinga ay agad agad si
I glance at Phoenix's writwatch. Alas sinko palang pero gabi na ang tawag nila rito. Oo nga pala, buhay probinsya talaga...di tulad sa buhay ko sa lungsod maaga pa ito. I rolled my eyes, standing up also. "I think ikaw talaga yung mangangagat kesa sa aswang." I chuckled then remembered my dress. "Pano ang damit ko? Maglalakad akong putikan?" "Hmmm...may kilala ako. Baka matulungan nila tayo." He walked ahead of me and went to the tree where Brownie was tied. With Brownie's rope on his hand, we walked until we reach a house. "Anong ginagawa natin dito?" Tanong ko. "Hihiram ako ng damit para sayo." He answered. "Aling Nora?" He called out, knocking on the nipa hut's door. Simple lang naman ang bahay, may naririnig pa akong manok at baboy sa kulungan malapit samin. Bumukas ang pinto at may isang babae na kasing edad ni mommy. "Oh? Phoenix" Nang makita si Phoenixay hindi sya nagtaka at parang sanay na. Tiyahin nya ba ito? Mukhang marami talaga syang kilala dito ah... "Manghulam ko s
I sat upright. "What time is it?"He looked at his wristwatch. "1:00""Kanina ka pa nakarating?""Akala ko alas dos ka pa makakarating?""Binilisan ko mag drive. May namiss kasi ako." He said and I ignored his banats. "Ba't di mo ako ginising?""Hindi kasi ako sinisimangutan ng tulog na Sereia. Sobrang inosente pa at peaceful tingnan."I rolled my eyes.He finished peeling off the mangoes and placed it on a plate, preparing a bagoong sauce. "Kumakain ka ba ng bagoong?" He asked."Oo naman. Bakit?""Nothing. Here." He offered it to me but stopped."Nakakain kana ba ng tanghalian?""Wala pa.""Sasakit tyan mo dito. Kain ka muna. Wait here, kukuhaan kita." He stood up before I could answer. Since I don't have the energy to object, I just let him. After a minute, he showed up with a tray on his hand, food on it. Paksiw na galunggong with sinigang na hipon, with matching pineapple juice. He placed it carefully on the table."Thanks." I thanked him silently. He just smiled and silently sat
"Hi Sereia!" Maria waved at me. I forced a smile on my face.Parang nakita ng mokong ang reaksyon ko kaya nagtaas ang kilay nya. "Sige, usap muna kami ni Maria."Umalis sila at lumayo mula sakin. Mukhang ang rami talaga nilang pinag-uusapan.Dahil wala naman akong maisip na gawin, pumunta nalang muna ako palapit sa sakahan.Napansin ako ng isang magsasaka kaya binati nya ako. "Hello maam!" Judging from my view here, I think she's around 30 or so since she don't look that old.I waved and smiled. "Hi."Hindi nya na ako pinansin at nagpatuloy nalang sa pagtatrabaho. I suddenly remembered my plan. Clearing my throat, I asked the farmer. "Pwede po magtanong?"Natigilan sya sa ginagawa. "Syempre naman po.""Kamusta po ba ang trabaho niyo rito?""Ayos naman maam! Alam mo, sobrang bait ng boss namin. Sa isang taon na pag tatrabaho namin, wala nya kami nasigawan. tinatrato nya kami na parang kaibigan lang. Ang hirap maging magsasaka pero dahil sya ang boss namin, napadali lang ito. Marami kas
"Hays. Ang ganda ng phone ko." Bigla nyang sabi habang nakatitig sa phone nya.Ang yabang naman neto. Sobrang proud sa phone nya porket iphone lang."Ganda talaga ng phone ko." He's still looking at it intently.I bit my lip in annoyance and snatched his phone from him. "Ano ba Phoenix?" Anong maganda rito?" Napanganga ako ng iunlock ko ito, andun ang mukha ko. Wala nya ito na send na picture ko, at nakatawa ako rito. "A-ano to Phoenix?"He grinned. "Mukha mo. Ganda diba?"Tumalon ang puso ko. Damn heart!I avoided his eyes and instead, focused on his phone as if my heart is not beating so fast I'm afraid it will burst. "Wala mo to nasend ha?""Ayoko lang." Sagot nya pa.Ayaw nya? Looking at my picture, it was beautiful. I like it. "Send mo sakin."Umiling sya. "Nope."I pouted. "Sige na....""Sige, isend ko. Pero."I sighed. "Anong pero nanaman yan?""Wallpaper mo rin mukha ko."Mabilis akong umiling. "Ayoko nga, papangit ang phone ko." Nope, gagawapo ang phone ko."Alam ko gusto mo
"Maganda rin naman. Pero mas maganda si Ate Sereia." Jay replied. Sad was on Maria's eyes but she quickly hid it. She just smiled at me and walked ahead. "Hali na!" Pupunta pala kami sa mga manggahan at nag-unahan namang umakyat ang mga bata. "Nakaw tayo ng mangga!" Rap-rap shouted. "Dali, ate Sereia!" "Nakaw?" I looked at Maria. She just shrugged. The heck? She just tolerate them? "Kaninong manggahan ito?" "Basta." "At nanakawan nila?" "Oo. Hindi rin naman namin uubusin. Konti lang. Atsaka marami pang puno dyan na may bunga, di rin mahahalata ng may-ari." Oh. May point sya. I sighed. Bahala na nga. ***** Marami kaming nagawa sa buong araw. At para akong bumalik sa bata. Napakasaya. Nakakamiss. Nang matapos kaming kumuha ng mga mangga, nag habulan kami, langit at lupa na imposible dahil wala naman masyadong bato na maapakan, at tagu-taguan. Sa buong araw na paglalaro, naligo ako ng pawis. Mainit pero sobrang nakakaenjoy kaya sinagad ko na ang pagkabata. Minsan lang naman t
"I'm fine. Ayos lang sakin. Dito lang ako." Parang napagod na rin ako, physically and mentally na makita si Maria na kahapon buong araw syang nasa paningin ko. I can't deal with her today. I can't. Pumunta ako sa duyan, sa likod lang ng bahay at doon tumambay. Hindi ko na namalayan na nakatulog ako dito at nagising nalang sa matinding hapdi ng sikat ng araw. Napakainit talaga sa Pinas buti nalang ay mahangin dito sa bukid. I stood up and frown when I saw Phoenixholding Brownie. Parang pinipilit ni Phoenixna ipatayo si Brownie pero hindi ito sumusunod. Phoenixhas this worried expression on his face. "Anong ginagawa mo Phoenix?" He glanced at me and frowned. "Si Brownie kasi, walang gana." "Walang gana? Kailan pa?" "Kanina pa umaga. Akala ko wala lang kasi nakakalakad pa sya kanina umaga pero ngayon, hindi na sya tumatayo. At parang nahihirapang huminga." Phoenixsighed. "Pano na to? May sakit ba sya? Ipupunta ko nalang sya sa veterinarian mamaya baka lumala pa ang sakit nya." He
Wala na si Phoenix paggising ko. Sabi ni Lola Nanding ay may meeting nanaman daw. Nagulat nalang ako ng makita si Maria sa sala pagbaba ko. "Halika na?" "Saan?" "Namiss ka ulit nila Mae-mae, Jay, at Rap-rap." Ngumiti sya. "Pero kain ka muna, hihintayin nalang kita." At umalis na sya. Napabunting hininga nalang ako at nagbihis na. Here we go again. Katulad nung isang araw, pumunta kami sa bahay ng mga bata at naglaro. This time, hindi ako masyadong nagahanan. Magulo pa rin ang isip ko kay Phoenixat sa mga sinabi nya sakin kagabi. Hindi ako mapakali. "Ayos ka lang ba?" Tanong ni Maria ng makita ang ekspresyon ko. Tumango lang ako at iniwasan na sya para hindi sya makatanong pa. Ang tagal ng oras dahil bawat segundo ay mabigat para sakin kaya laking pasalamat ko ng maghapon na at kailangan na naming umuwi. Hinatid na namin ang mga bata at naglakad na kami ni Maria patungo sa bahay. "Sereia?" Maria looked at me cautiously. "Yes?" I forced myself to look at her, still not in the