Kabanata 9
Hindi ako masyadong umimik. Ang tanging sinabi ko lang sa kanya ay ang daan patungo sa amin. Ngunit hindi ko sinabi sa kanya ang bahay. Ayokong malaman niya at mas lalong ayoko na siyang makita pa sa totoo lang.
Ano pa ba ang gusto ng lalaking ito sa akin? Tinanggihan ko na siya at hindi na ako mag-iiba ng desisyon.
“Why are you so silent?”
Bumuntong-hininga ako. “Hindi tayo close para kausapin kita.”
“Gaano ba ka-close ang gusto mo?” He chuckled. “I kissed you. Does it affect you?”
Lumunok ako at saka tumingin sa bintana. “Hindi…”
He sighed. “I’m sorry. I just want to take you home safe. Wala naman akong masamang intensyon sa iyo. Kalimutan mo na ang in-offer ko sa iyo.”
“Bakit ka pa lapit nang lapit? Alam mo namang hindi ako interesado sa iyo.”
“I am interested.”
Nai
Kabanata 10Unknown Number:Can I drive you home?Unknown Number:Please reply.Unknown Number:No load?Bumuntong-hininga ako bago ko d-in-elete ang mga text niya. Binulsa ko sa pants ko at saka binalingan ang anak ko. Suot na niya ang kanyang paboritong damit na binili ko noong nakaraan.“Mommy! Ang ganda ko sa damit ko!” masayang sabi ni Felecity at nagpa-ikot-ikot pa.Napangiti ako. Day off ko ngayon at ngayong araw ko ipapasyal ang anak ko. Hanggang ngayon ay ginugulo pa rin ako ni Yohan. Sa totoo lang, gusto ko na i-off ang phone ko pero hindi puwede dahil baka may ibang tatawag o te-text. Sinubukan ko ring e-block ang number niya pero may bago na naman siyang number. Kaya hinayaan ko na lang basta hindi lang ako magre-reply.Nag-beep ulit ang phone ko. Hindi ko na lang pinansin at saka sinuklayan na lang ang anak ko.“Mommy, kakain tayo friend chicken and
Kabanata 11Pinagmamasdan ko ang anak ko habang masayang kumakain sa kanyang spaghetti at fried chicken. Natawa pa ako nang nakita ko na kumalat ang sauce sa ibang mukha. Nalulungkot ako na ganoon ang sinabi ng anak ko kay Yohan. Bakit ko naman siya ikahihiya? Totoong tinatago ko siya, pero hindi ibig sabihin na ikinahihiya ko siya.Hindi gano’n iyon.Hindi gano’n iyon, Felecity. Hindi ko maiwasan ang magalit sa lalaking iyon. Tatapusin ko na talaga ang lahat. Ayoko na siyang kinukulit ako. Minsan naiiba ang nararamdaman ko dahil sa sobrang intimidating niya, pero nagu-guilty ako sa anak ko. Ayokong ganoon ang isipin niya. Na ikinahihiya ko siya.Pagkatapos namin sa jollibee ay pinasyal ko sa mga larong pambata ang anak ko. Sumakay siya sa train na larong pambata. Ako naman ay todo kuha lamang ng pic. Nagtungo rin kami sa mga arcades at tatlo lang ang napanalunan ko. Binigay ko lahat sa anak ko.“Mommy,
Kabanata 12Kinabukasan ay hindi ako pumasok sa trabaho. Nag-text na lang ako kay Jane na hindi muna ako makakapasok. Masyado kasi akong nagulat kahapon at parang ayoko nang harapin si Sir. Bumuntonghininga ako nang nakita ko ang reply ni Jane.Jane:Okay lang, Carolina. Nandito pala si Sir kaya sinabi ko agad. Take care.Ibinulsa ko ang phone ko at tinulungan ko na si Aling Maria sa pagpapalit ng kurtina dahil papalapit na rin ang pyesta. Ang anak ko naman ay maagang nakaharap sa salamin, inaayusan ang sarili. Napangiti na lamang ako at saka pinagpatuloy ang ginagawa.“Ubusan na pala ng baboy. Mabuti naka-order agad ako ng ilang kilo,” panimula ni Aling Maria sabay tawa. “Kailangan ko rin maging maaga sa chapel dahil ako ang magle-lead. Kaya baka isang linggo kong hindi bubuksan yong karenderya.”Tumango ako. “Kailangan niyo ng tulong? Puwede naman akong lumiban sa trabaho.”
Kabanata 13Dinala niya ako sa isang mamahaling restaurant. Bigla akong napatingin sa suot kong denim short at t-shirt. Hinawakan niya ang palapulushan ko at hindi ko na magawang magprotesta. Nasisiyahan yata siya dahil pinagbibigyan ko siya. Ito na ang una at huli. Hindi ko na pagbibigyan ang lalaking ito.Pinaghila niya ako ng upuan. Gulat ako pero hindi ko pinahalata. His sweet gestures made me uneasy pero hindi ko iyon maamin sa sarili ko dahil imposibleng magustuhan ko ang lalaking ito. Masyado siyang mayabang na makulit na hapon. Kapansin-pansin pa ang pag-iiba ng style ng buhok niya ngayon. Parang pinaghandaan pa yata niya ito.“What do you want? You can have any. I can afford.” He smiled at me.Humalukipkip ako at tinaasan ko siya ng kilay.“Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?” diretsahang kong tanong. “Ayaw ko nang guluhin mo ako pagkatapos nito. Kaya sabihin mo na sa akin kung ano ba talaga
Kabanata 14Nagising na lang ako na buhat-buhat na ni Yohan. Napasinghap ako at halos mataranta kung hindi lang siya tumigil at tumingin sa akin.Nakagat ko ang labi ko at saka nag-iwas ng tingin sa kanya. Ito na ba?“I’m sorry. I carry you because you slept.”Tumango ako at saka niluwagan ang pagkahawak sa kanya. Ayaw kong magsalita. Ayaw ko siyang kausapin. Kinakabahan ako sa totoo lang. First time ulit ko itong gagawin at nakalimutan ko na kung ano ang nararamdaman ko kapag ginawa iyon.Sumakay kami sa elevator at saka niya lang ako binaba. Tumikhim ako at saka inayos ang sarili. I distance myself to him. Alam kong may mangyayari na ngayon at hindi ko alam kung paano ko iyon sisimulan. Nakita ko sa gilid ng mata ko ang ilang beses na pagsulyap-sulyap niya sa akin. Hindi ako umimik at humigpit ang hawak ko sa tote bag ko.Nang bumukas na ang pinto ng elevator ay nauna na siya sa akin. Kinakabah
Kabanata 15Tinotoo nga ang sinabi niya sa akin. Hindi na niya ako ginugulo. Medyo nasaktan ako ng kaunti na kailangan ko pang sabihin ang katotohanan sa akin para lang tumigil siya. Masakit kasi iyon sa ego ng ibang lalaki. Na may anak na ang babaeng nagugustuhan nila. Wala silang magawa kundi ang mag-move on at maghanap ng walang sabit.Ilang araw na ang nakalipas, bumalik na ako sa trabaho. Napapansin ko na rin ang madalas na pagpunta ni Sir Jude sa restaurant niya. Minsan ay tumutulong pa siya na talaga namang ikinagulat naming lahat.“Ano kaya ang mayroon at bakit kay sigla ni Sir Jude?” tanong ni Jane sabay baling sa akin. “May alam ka ba?”Agad akong umiling. “Wala.”Napailing siya. “Gumaan trabaho natin dahil nandito siya. Baka may balak na tayong isisante no?” medyo takot niyang sabi.Huminga ako nang malalim. “Hindi naman siguro. Hindi naman lugi ang
Kabanata 16Tulala ako habang nakatitig sa niluluto ko. Ngayon na ang pyesta at maraming mga kapitbahay ang nagsilapitan upang magboluntaryo sa pagluluto. Walang lechon ngunit maraming handa si Aling Maria. Kaunti lang ang ambag ko. Pero ayos na iyon. Magsisimba rin kami mamaya pagkatapos ng kainan.“Mommy, Tita is here!” excited na sambit ni Felecity.Natauhan ako at nang bumaling ay nakita ko ang malaking ngiti ni Trixie.“Omg!” tili niya at dali-dali siyang lumapit sa akin sabay yakap. “I missed you so much!”Yumakap ako pabalik sa kanya at nginitian ko siya. Pansin ko na may dala siyang mga paper bags at nagbago pa siya ng kulay ng buhok.“Omg! Hi, Fely!” Hinalikan ni Trixie si Felecity sa pisngi bago siya nagmano kay Aling Maria. “Hello po…”“Kaawaan ka ng Diyos, hija!” Humalakhak si Aling Maria sabay baling sa akin. “Ako na muna ri
Kabanata 17Hindi na muli nagtanong si Trixie. Siguro naramdaman niya na hindi ako kumportable na pag-usapan ang gano’ng bagay. Mabuti naman at nirerespeto niya ako. Kahit madaldal ang kaibigan ko ay pinipili niya ang kanyang topic. Iyon ang dahilan kung bakit siya lang ang nagtagal ko na kaibigan.Maraming dumalo sa handaan. May mga kaedaran ko pa na minsan ko nang naririnig ko na bina-backstab ako. Hindi ko na lang sila pinapatulan dahil na rin sa wala akong panahon at walang kabuluhan ang kanilang mga binibintang nila sa akin.“Aling Maria!” si Maricel sabay kagat sa lumpia. “Ang sarap niyo pong magluto. Mukhang dumami pera niyo ngayon. May boyfriend ka bang mayaman, Carolina?” sabay baling niya sa akin.Akmang magsasalita na sana ako nang sumapaw ang kaibigan ko.“Hey, don’t talk to her like that!” mataray na sambit ni Trixie kay Maricel na ngayon ay natigilan. “My friend can b