Chapter 22

Napakalayo ng aming binyahe siguro almost 3 hours din yun. pinakisuyo ko na din si mom sa mama ng kaibigan ko at nagpapasalamat naman ako na inaalagaan siya in my behalf.

"Pre ayan na pinapahanap mo ssakin" turo niya sa isang may edad na lalaki habang ito'y nagtatanim ng mga gulay sa kaniyang bakuran.

Simula pa noon na nawala siya wala akong tigil kakahanap at ppagpapahanap sa kaniya and sa mahigit anim na taon ngayon ko na lamang siya nasilayan.

Lumapit kami ng mga oras na yun at siyang paglingon niya sa kinaroroonan namin. nabitawan pa niya yung hawak nitong pamungkal dahil sa gulat ng makita niya ako.

"S-sir ford?" hindi parin nito makapaniwala sandaling magkaharap kami sa tagal ng panahon na kaniyang pagkawala.

Hindi ko kase noon matanggap na mawala ang aking minamahal na si gwen. na buong akala ko namat*y siya.

Kaya kahit imposible naniwala parin akong buhay pa si mang luigi at siyang bukod tanging makapagsasabi sakin ng buong katotohanan.

"Mang luigi glad to see you well and hea