Chapter 47

Xyrica’s POV:

Hindi muna nila sinagot ang tanong ko at binigay sa akin ang isang wooden bar chair para makaupo kasi wala ng bakante ang sa sofa. Mukhang mahaba-haba nga siguro ang pag-uusapan namin kasi binigyan na nila ako ng mauupuan.

“So… can we continue the topic?” Sabi ko sa kanila pagkaupo ko sa wooden chair.

“It’s way too bad,” sabi ni JL.

“Ano ang ibig ninyong sabihin?” Tanong ko.

“Can you at least tell us how you ended up playing the survival game?” Tanong ni Klent.

“I thought you already knew about this? Uulitin ko na naman ba ang bagay na alam na ninyo?” Tanong ko sa kanila.

I’m running out of patience because I needed to be somewhere but here. Kailangan ko pang mag-prepare sa mga gagamitin namin