Chapter 16

"Thank you for flying with us." nakangiting bati ko sa mga pasaherong palabas ng eroplano.

Sa di kalayuan nakikita ko na ang seryosong mukha ng anak ko kasama ang Papa Gaston niya. Laking pasalamat ko na sa buong byahe ay hindi tinupak si Dalton. Palibhasa kasama niya si Gaston at alam nito paano utuin ang suplado kong anak. It's the first time after ten long years na makakatuntong si Dalton dito sa Pilipinas kaya din siguro tahimik ito.

Sa flight kanina, kung hindi sila nanood ng movie ni Papa Gaston niya ay naglalaro lang ito sa ipad niya. Sabagay, hindi naman talaga pasaway na bata si Dalton. He's a quiet type of kid, he prefer sitting alone and playing by himself kesa sa makipag kaibigan at makipaglaro sa ibang bata.

At his age I can say that his more mature than the other kids. Siguro dahil madalas niyang nakakausap ay mas nakakatanda sa kanya kaya ganun siya.

Kapag may flight ako sila lang ni Gaston ang naiiwan sa bahay kaya kabisadong kabisado na nito ang ugali ni Dalton. Ma