Umaga na but hindi pa rin kami nakatulog. Hinihintay kong tawagan ako ni Steven. Hindi ako mapalagay sa kinalalagyan ko ngayon. Paano ako hihinahon kung ang anak ko ay nalayo sa'kin?
Para akong maiiyak sa kaba. Sina mama, papa, Amanda at mga kaibigan ko ay nasa tabi ko. Lahat sila ay kinakabahan na rin.
Kasalukuyan kong tinatawagan si Vios. Hindi niya sinasagot. Wala akong ibang matawagan kundi siya lang.
Tinawagan ko ulit at sa pagkakataong ito, sinagot niya ang tawag.
"Ria?" Halata sa mukha nito na bagong gising ito.
"Vios,"
"What happened?" Mahihimigan sa boses nito ang pag-aalala. Alam kong alam niya base sa boses ko na may hindi magandang nangyari sa'min dito.
"Help me, Vios. Nasaan ka ngayon? Pwede mo bang puntahan si Steven?"
"Bakit? Ano bang nangyari?"
"Si Stefanny,"
Nababasa ko po lahat ng comment niyo. Salamat po. Ta-try ko po pagsabayin ang dalawang kwento ko araw-araw. If may araw na hindi ako maka update, I guarantee you na pagkabukas ay mag a-update din ako. Salamat po ulit.
Paglapag ng eroplano ay agad kaming sinalubong ng mga sandamakmak na mga tauhan ni kuya Felix. Pinakilala niya ako agad sa lahat ng mga ito. Lahat sila ay armado at seryoso ang mukha habang nakatingin sa’kin. Napansin ko rin na alerto ang iba sa ginagawa nila. Nakita ko kung paano utusan ng general ang mga tauhan niya sa pamamagitan ng kilos sa mata bago siya lumapit sa’min at yumuko. "It's our pleasure to meet you heiress." Sabi niya habang ang isang tuhod ay nakalapat sa lupa. "Thank you. Please lead us the way." "This way ma'am," agad niya kaming inalalayan papunta sa sasakyan naming. Sumakay kami agad sa sasakyan na nakaparada pagkababa ng eroplano. Wala kaming sinayang na oras. Deretso kami agad sa headquarters na sinabi ni kuya Felix kung saan nandoon ang mga taong makakatulong sa'min. Nakasunog ang lahat ng mga armed men sa likuran. May iba
“Sydney, what do you want?” Tanong ko sa kapatid ko habang nakatingin sa menu. We both wearing the thickest coat we have because it’s freezing to death here in Philadelphia. “Anything just fine,” aniya. I just pointed the foods we’re going to take as the waiter nodded before he leaves. We rent this resto named “Lauve” owned by kuya Felix’s friend. So kami lang ang nandito at nasa labas lahat ng bodguardds. Nang makaalis ang waiter ay agad kong tinitigan ang kapatid ko. She’s smiling at me. Longingness is evident in her eyes. Matagal na rin nong huli kaming nagkita. “How are you ate?” Tanong nito sa’kin. Close kami ng kapatid ko noon pa man. Yun nga lang napaka barumbado nito kaya napapagalitan lagi. “Ayos lang naman ako Sydney. What happened to you? Bakit nawala ka nalang bigla?” “Lumayas ako sa’min ate nong pinalayas ka ni mommy at daddy. Hinanap kita but I couldn’t find you.” Nagulat ako sa sinabi niya. Pero bakit siya lumayas?
Hindi agad ako nakapagsalita sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. I don’t know my parents since hindi ko sila kilala. Masakit, masakit na ang taong kinikilala kong ama ay ang dahilan kung bakit ako naging ulila. “Right after malaman nina sir Felix ang totong nangyari kay Albert Loverio, the operation was taken place without the knowledge of the government.” But no, ang mas nasasaktan sa nangyari ay si Sydney. Kahit ano pa mang mangyari, ama pa rin niya si dad. “And my husband was the person who was assigned to take the mission.” After she said those, I remained quite. “But that was years ago so I’m fine, ate.” “I don’t know what to say, Syd. I consider dad as my real dad. He treated me right nang nasa puder pa nila ako. But paano mo nalaman ang lahat ng ito?” “I am entitled to know everything ate since Seb is my husband. I am not part of the organization but I hav
“Bukas ate, haharap ka na sa lahat. Tutulong ako sa lahat ng makakaya ko. Pamilya ko pa rin sila ate but what they did ay hindi na katanggap-tanggap. Lashnia is still my half sister dahil anak siya ni mommy.” “What?” Napatayo ako sa gulat. “Yes ate Ria. Kapatid ko si Lia sa ina. Reason why my mother chose to stay with her dahil sa gusto niyang bumawi. Nabulag na si mommy sa pagmamahal niya kay Lia na kahit hindi na tama ang ginagawa niya ay sinusuportahan niya ito.” Nanghihinang napaupo ako pabalik sa upuan. Sobrang nakakagulat ang nalaman ko sa lahat. Bigla kong naalala ang pagdating ni momy nong panahong naghaharap kami ni Amanda. Kung ganoon ay parte si mommy sa plano ni Lia? “I tried to convinced mom na umalis na kay Lia but lagi nalang niya akong sinasagot ng sorry.” Malungkot na sabi ni Sydney sa’kin. Kahit ako ay wala akong masabi sa sinabi niya. Ito ang mahirap, ang pumili sa tama laban sa pamilya mo.
“Are you ready?” Nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntong hininga bago tumango kay kuya Felix. “Yes kuya Felix, handa na po ako.” Ang sinabi kong yun ang naging hudyat sa mga tauhan ni kuya Felix para pagbuksan ako ng pintuan kung saan makikilala ko ang lahat ng mga taong kakailanganin ko sa nalalapit na paghaharap namin ni Lia. Taas noo akong pumasok. Nakita ko ang libo-libong mga tao na nasa loob ng hall. Lahat nakatingin sa’kin at tila nakatingin sa bawat paggalaw ko. Inaabangan ang bawat kilos ko at mas lalo akong kinakabahan nang makita ang expression sa mga mata nila. Nakita ko ang pagsunod ng tingin nila sa’kin papunta sa harap. Alam kong alam na nila ang sadya ko dito pero bilang isa sa magiging titingalain nilang leader, tungkulin ko pa rin ang hingkayatin sila na sundin at galangin ako. Na ako ay karapat-dapat na humalili sa ama ko. Nasa harap ko na ang mic. Boses ko nalang ang hinihintay nila. Nakakabilib na kahit libo-libo sila sa
Hello everyone, this is MeteorComets and I would like to apologize in advance dahil baka po nasa March 20, 2022 na ako makapag-update ng chapters. Tatapusin ko po muna yung requirements sa school at babalik po ako sa pag update. Magtatapos na po tayo dito kaya mabigat sa loob ko isulat ang natitirang kabanata nito. Active pa rin po ako sa update, sa-sideline po ako sa isang book na kasali sa contest pero hindi din daily update dahil gumagawa po kami ng research, book analysis at stylistic analysis sa school para po maka graduate ako. Gusto ko pong magpasalamat sa inyo dahil po unang-una sa lahat, nag purchase po kayo ng coins para mabasa ang story ko. Dahil po sa inyo nasali ako sa top rated, daily hot, naging top 2 pa sa GN Philippines, nabigyan ng banner sa site at ngayon isa sa pinakasikat na kwento sa Goodnovel. Bago lang po akong manunulat dito kaya lahat nagulat sa biglang pag-angat ng kwento ko, kahit ako ay
“Papa,” nagmulat ako ng mata dahil sa boses na narinig mula sa anak ko. Nang makita ko ang itsura niya ay nakasimangot ito habang kumakain ng chocolates na ikinataka ko. “You sleep too much today, papa.” Aniya at sumimangot. Sinubukan kong umupo but nakaposas ako sa likuran. “Are you hungry, papa?” Tanong niya. Kumunot ang noo ko sa anak ko dahil kung umasta ito ay para bang hindi siya natatakot. “Come here,” utos ko sa kaniya at lumapit naman siya sa’kin at umupo sa kandungan ko. “Are you okay?” Tanong ko sa kaniya na puno ng pag-aalala. “Yes po papa,” aniya. “No need to worry about me.” Dagdag niya at kumain ulit ng chocolates. Nagtaka ako kung saan niya nakuha ang chocolates. “Who gave that to you?” Tanong ko sabay turo sa chocolates na kinakain niya. Nang tignan ko ang buong lugar ay maraming pagkain na nagkalat sa sahig. Hindi ko alam kung alam ba ng anak ko na nasa panganib kami ngayon. “Stefanny, anak, alam mo ba kung nasaan tayo
"Papa, it is so hot here. What time is it po?" Aniya. Nasa likuran ko siya at ginugulo ang buhok ko. Nakatingin ako sa labas since the room is somewhat like made out of glass with a touch of metals. Maraming nagbabantay sa labas at lahat ay armado. "I don't know, anak." Sabi ko. Tinignan ko ang buong lugar, close area ang kinalalagyan namin ni Stefanny ngayon. Gawa sa semento ang gilid at bandang likuran namin. Tanging harapan lang ang hindi. There's only a one way out in here, at yun ang front door. Paano kami aalis? Kung lahat ay nakabantay sa labas? "Papa is so tagal," rinig kong reklamo ng anak ko kaya napalingon ako sa kaniya. "What do you mean, baby?" Tanong ko dito. Bumuntong hininga ito at lumingon sa labas. "It's a secret papa, ah? Well, papa... I mean, papa Vios said na uuwi na tayo mamaya." Sabi niya na ikinalaki ng mata ko. Vios is here? "Kailan mo siya nakita?" "Kanina papa while you're sleeping.