Chapter 39

ALANIS POV

Dahil alam kong may posibilidad na puntahan ako ni Russel sa bahay namin ay napagdesisyonan ko na lang na pumunta sa parke ng YGA. Sa parke kasi ay pakiramdam ko na kahit papaano ay nababawasan ang mga iniisip at pinoproblema ko kapag nagpupunta ako doon.

Hininto na ng driver ang taxi nito sa gilid ng parke saka ako nagbayad ng pamasahe at bumaba na. Dumiretso ako sa isang bench sa parke at umupo doon.

Napaiyak na ako nang tuluyan hanggang sa napahagulgol na naman ako.

Ang sakit! Sobrang sakit na makita siyang nagkakaganon nang dahil sa akin pero kailangan muna namin ng space. Gusto ko na matuto siya sa mga pagkakamali niya at magbago siya hindi para sa akin kundi para sa sarili niya.

Mabuti na lang at walang masyadong tao dito sa parke kaya hindi makikita ng iba ang pag-iyak ko.

"Bakit ba kapag nakikita kita ay palagi na lang tayong nagkakatagpo dito sa park?"

Napahinto ako sa pag-iyak at napaangat ng tingin