Nanatili kaming h***d na magkatabi ni Michael. Kanina pa ako gustong kainin ng antok ngunit nilalabanan ko. Dahil hanggang kaya, ayaw kong makatulog sa mga oras na ito. Dahil alam ko, sa oras na gawin ko, maaaring ang lalaking tahimik na katabi ko sa mga oras na ito ay mawala na lang na parang bula.
"Renice," panimula niya.
Hindi ako kaagad umimik. Nakaunan ako sa kanyang bisig habang pareho kaming nakatingala sa kisame nitong secret room.
"I know you are mad at me. But can you still give me enough time before I tell you everything?" pagpapatuloy pa niya.
Hindi naman ako kumibo. Bakit ba palagi na lang niyang pinagpapaliban ang lahat? Bakit ba palagi na lang niyang pino-postpone ang mga sagot sa katanungan ko kahit maaari naman niya iyong sagutin kaagad ngayon.
Flashback
Renice's POV
Nakanguso ako
Tahimik lang akong nakaupo rito sa opisina ni Michael sa Seth Corporation. Kanina pa akong umaga nagpahatid dito kay Tyron sa pag-asang makikita ko ulit dito si Michael. Napahinga ako ng malalim. Akala ko makikita ko ulit siya rito ngunit hindi. Wala siya ulit paramdam sa akin matapos nang nangyari sa amin sa secret room. Flashback Nanatili kaming h***d na magkatabi ni Michael. Kanina pa ako gustong kainin ng antok ngunit nilalabanan ko. Dahil hanggang kaya, ayaw kong makatulog sa mga oras na ito. Dahil alam ko, sa oras na gawin ko, maaaring ang lalaking tahimik na katabi ko sa mga oras na ito ay mawala na lang na parang bula. "Renice," panimula niya. Hindi ako kaagad umimik. Nakaunan ako sa kanyang bisig habang pareho kaming nakatingala sa kisame nitong secret room. "I know you are mad at me. But can you still give me enough time before I tell you everything?" pagpapatuloy pa niya. Hindi naman ako kumibo. Bakit ba palagi na la
Kasalukuyan akong nandito sa loob ng mall at palakad lakad. Hindi maalis sa isip ko ang mga tanong na patuloy na gumugulo sa isip ko. Flashback Renice's POV Nakanguso ako habang nakatingin sa labas ng terrace nitong villa na pinag-iwanan sa akin ni Michael. Hanggang ngayon ay palaisipan sa akin kung sino ba ang babaeng narinig kong kausap ni Michael nang tawagan niya ako kanina. Alam kong hindi sadya ni Michael na iparinig sa akin ang kung sino mang kausap niya kanina. Marahil ayaw pa nga niya na malaman kong may babae siyang kasama ngayon, dahil nang ma-realize niya siguro na nasa kabilang linya ako ay kaagad niyang pinatay ang tawag. Hindi ko tuloy ma-enjoy ang magandang view nitong lugar dahil sa mga bagay na patuloy na tumatakbo sa isip ko. Napabuntong hininga ako. Kailan ko kaya maaaring makausap ng m
Tulala lang ako habang nakatingin sa labas ng sasakyan. Nakailang buntong hininga na rin ako nang dahil sa mga bagay na patuloy na tumatakbo ngayon sa isip ko. "May university ka ng papasukan?" narinig kong biglang tanong sa akin ni Redenn na ngayon ay nagmamaneho. Napahinga naman ako ng malalim bago ako napabuntong hininga. "Hindi ko nga alam kung tuloy pa ba ang pag-aaral ko o hindi na. Walang sinabi na kahit ano sa akin si Michael," malungkot na sabi ko. Totoo, kahit noong huling beses na nagkita kami ay wala siyang sinabi na kahit ano. Hindi rin niya binanggit kahit ang tungkol sa pagbabalik ko sa pag aaral. "Pero may napili ka na ba?" tanong muli nito. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi bago ako napahinga ng malalim. "Mayroon na. Hindi ko lang alam kung itutuloy ko pa," sabi ko pa bago ako napatingin sa mga kamay kong ngayon ay nakapatong sa aking binti. Nalulungkot ako, at naguguluhan. Naguguluhan ako dahil
Nakasakay ako ngayon sa sasakyan ni Redenn. Papunta kami ngayon sa isang mall. Gusto ko kasing umalis upang makalimot sandali. "Paano pala ni Michael sinabi sa iyo ang katotohanan tungkol sa pagkatao niya?" biglang tanong ni Redenn. Natigilan naman ako bago biglang pumasok sa isip ko ang mga alala no'ng araw na nalaman ko kung sino ba talaga si Michael Seth. Flashback Tulala lang akong nakatingin kay Michael. Gusto ko siyang sampalin dahil sa ginagawa niyang pakikipaglaro sa akin. "Itigil na natin ang kontrata. Hindi ko gustong mapahamak ang pamilya ko at ako nang dahil lang sa walang kwentang bagay," sabi ko pa. Hindi naman siya kaagad umimik. "You can't," sagot lang nito sa akin. Gusto ko sanang sumigaw dahil sa sobrang frustration na nararamdaman ko sa mga oras na ito. "May karapatan akong itigil ito dahil wala naman sa usapan natin na wala akong karapatang mag back out," sabi ko. Narinig ko naman ang pagbunt
Nandito na ako sa loob ng isang mall kasama si Redenn. Kanina pa kami paikot ikot dito habang naghahanap ako ng maaari kong mabili para sa mga kapatid ko at kay mommy. Napatingin naman ako sa tulak tulak ko ngayong cart na puno ng pagkain at iba't ibang groceries. Namili kasi ako ng stock para sa bahay at para sa bahay na tinitirahan namin ngayon ni Michael. Napahinga naman ako ng malalim. Marami ang mga groceries na binili ko para sa pamilya ko, at sakto para sa akin lang naman ang binili ko para sa bahay na tinitirahan namin ni Michael. Hindi na ako nag abala pang bumili ng marami dahil ako lang naman mag isa sa bahay. Dahil hanggang ngayon, matapos nang naging huli naming pagkikita, wala pa rin akong balita kay Michael. Wala akong nakukuhang kahit ano sa kanya kahit pa isang simpleng text message. Napahinga akong muli ng malalim. Gano'n ba talaga ako kadaling makalimutan? Gano'n ba ako kadaling talikuran? Napabuntong hininga ako. Wala akong
Nakaupo ako ngayon dito sa loob ng sasakyan habang tulalang nag iisip. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko. Namamanhid ang buo kong katawan habang nanlalamig naman ang aking mga kamay. "Renice," pagtawag sa akin ni Redenn na siyang nagmamaneho ng sasakyang lulan ko. Hindi ako kaagad lumingon sa kanyang gawi. Ayaw kong ipakita sa kanya na sobrang apektado ako sa nangyari kanina. "Ayos ka lang ba?" tanong pa niya. Hindi ako muli kumibo. Ang bigat sa dibdib. Ang sakit. "Renice?" pagtawag niya muli sa aking pangalan. "B-bakit?" nanginginig ang boses na tanong ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Basta nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa tuwing iniisip ko na may babae nga talagang kasama si Michael sa mga oras na ito. At noong mga oras na wala siya sa bahay. "Huwag mo masyadong isipin ku
Renice's POV Agad kong inisang lagok ang laman ng basong hawak ko. Kanina pa ako rito sa isang bar. Hindi ko alam kung anong oras na ba o kung nakakailang baso na ako ng alak. "Isa pa," sabi ko sa lalaki sa counter bago ako matamis na ngumiti. Hindi talaga ako palainom pero ang mas malakas ang sakit na nararamdaman ko sa mga oras na ito kaysa sa isip ko. Hanggang ngayon ay patuloy na tumatakbo sa isip ko ang nangyari sa mall. Nang dahil sa nangyari kanina, paulit ulit din na pumapasok sa isip ko ang nangyari dati sa mall noong unang beses na nagpunta kami roon ni Michael. Mapait akong ngumiti. Sana kung paano niya ako pinagtanggol noon, gano'n din niya ako pinagtanggol sa ex girlfriend niya kanina. Flashback Nakabusangot akong naglalakad kasabay ni Michael. Naiinis ako dahil 'di ko maintindihan kung
"Ma'am, tama na po. Magsasara na rin ho kami," narinig kong sabi nang lalaki sa counter. Natawa naman ako bago ko siya tinignan ng masama. Kanina pa umiikot ang paningin ko, at kanina pa gustong sumuko ng katawan ko pero hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin ang bigat sa dibdib ko. "Kuya, bakit gano'n? Bakit ang bilis niyong bumalik sa mga ex niyo? Paano kami?" umiiyak na tanong ko. Patuloy lang ako sa pag iyak habang ang kuya na nasa counter ay panay ang pagsasalita. Ang sakit sakit. Akala ko kapag nakainom na ako ay makakalimutan ko na ang sakit na nararamdaman ko pero hindi, mas naaalala ko lang ang lahat. "Isa pa," sabi ko bago ko pilit na itinaas ang aking kamay ngunit natigilan ako nang bigla kong naramdaman na bigla na lang may humawak sa aking braso. "Stop it," sabi niya gamot ang isang galit na boses. Agad ko