Nais mangisda ni Alfred sa laot dahil sa maganda ang panahon kaya naman ay agad siyang pumunta sa tabing dagat. Si Alfred ay isang residente sa isla na iyon. Nakatira siya sa isla kung saan sagana ang mga pagkaing dagat. Kontento na siya sa buhay, dalawa lang silang magkapatid, ngunit ang kapatid niyang babae ay dinala nang kanyang ama para pag aralin sa kolehiyo pagkatapos mamatay ang kanilang ina. Namuhay na siyang mag isa sa isla nasa gulang na tatlumpu na siya ngunit wala pa siyang asawa dahil sa ayaw pa din niya magkaroon ng obligasyon at masaya na siya sa ganoong buhay.Malapit na siya sa tabing dagat nang biglang may narinig siya iyak ng isang bata, hinanap niya iyon at natagpuan nga niya ang isang batang babae na nakababad sa dagat, umiiyak ito dali-dali niyang nilapitan ang bata at kinarga niya iyon. Aalis na sana siya nang may narinig uli siya na may boses nang babae. Bumalik siya sa pinanggalingan niya hinanap niya ang boses na iyon at nagulat siya nang makita niya ang isan
Isa iyon sa masayang araw para sa akin. Nararamdaman ko ang saya sa aking puso, napangiti na lamang ako habang nakita ko si Alfred. Tinitigan ko si Alfred, may itsura pala ang lalaking ito. Hindi ko alam ang nararamdaman ko parang nahuhulog ata ang puso ko sa kanya. Ngunit alam kung hindi puwede kasi may pumipigil sa isip ko na hindi puwede akong mahulog sa kanya, pero bakit?“Hey! Ana, may dumi ba ako sa mukha?” Nagulat ako sa tanong niya.“Ha?! Sorry, may iniisip lang ako. Wala ka naman dumi sa mukha.”“Ah! Okay, bakit titig na titig ka sa akin? Ah, alam kuna may gusto ka sa akin anuh?“Oh! Hindi kita type anuh?” Iyon ang sinabi ko sa kanya.Hindi na siya sumagot sa sinabi ko sa kanya. Biglang nagbago ang timpla nang mukha niya. Naka offend ata ako kay Alfred, nagtampo ata siya sa sinabi ko sa kanya na guilty tuloy ako sa sinabi ko sa kanya.Umalis nalang bigla si Alfred pagkatapos niyang kumain, hindi man lang siya nagpaalam sa akin kaya niligpit ko nalang ang aming pinagkainan.Na
Kinakabahan na nga si Alfred at bakit hindi sumasagot si Ana. Habang nawalan naman nang gana si Ana na sagutin ang tawag ni Alfred sa kanya dahil sa masyado siyang nag alala sa bata kung ano na ang nangyari dito. Makalipas ang ilang minuto ay lumabas na ang doctor, dali-dali siyang lumapit sa doctor para tanungin ito kung ano ang kalagayan ng bata. Sinabi naman nang doctor na okay na ang bata at a day after ay puwede na itong lumabas sapagkat inoobserbahan pa nila ito.“Salamat naman sa Diyos at okay na si Carmela.” Ang sabi ko sa aking sarili. Hindi talaga ako mapakali na para bang may kakaiba sa aming dalawa na para bang ako ang tunay na ina ni Carmela dahil sa ganoon na lamang ang pag alala ko sa kanya. Ako lamang mag isa nakabantay kay Carmela dahil si Aling Martha ay umuwi na para kumuha nang damit ko at kay Carmela. Dumating na nga si Alfred sa bahay nila, tahimik ang bahay kaya nagtataka siya kung nasaan sina Ana at Carmela. Sakto namang dumating ang tita niya na si Martha.“
Nakarating na sa opisina si Loid, nagulat ang lahat nang staff na empleyado doon nang makita siyang paparating. Dali-dali nilang inayos ang mga kalat sa mesa nila. Dumiretso siya sa kanyang opisina at nakita niya doon ang kanyang kaibigan at business partner na si Anthon. Si Anthon dela Cruz ay nakakabatang kaibigan ni Loid, subrang close nila at lahat nang mga problema na mayroon sila ay pinag uusapan nila at sila mismo ang nagtutulungan na humanap nang paraan na mabigyan nang solusyon.Ngunit napansin ni Loid na may kasama itong babae na hindi siya pamilyar pero ang babae ay may kahawig ito. Dahil nga matagal siyang nawala sa opisina halos isang taon din at nabura din ang memorya niya pansamantala ay hindi na niya matandaan kung empleyado ba siya nang kompanya.“Oh! Bro, kumusta? Mabuti naman at nandito ka na. Okay ka na ba?! Babalik ka na ba sa trabaho?” tanong ni Anthon.“Yes, bro. Okay lang ako, medyo matagal din ako nawala sa kompanya at ngayon ay ok na ako kaya kailangan ko na u
Lumapit sa akin ang waiter at e sinerve niya sa akin ang aking order. Medyo mabait naman ang waiter at maganda ang service niya sa akin pati na sa ibang customer. Natuwa naman ako sa kanya. Kaya naman tinawag ko siya uli. Tinanong kung anong pangalan niya.“Hello po sir, may kailangan pa po ba kayo?”“Ah! Wala naman, gusto ko lang itanong kung ano ang first name mo? Kasi last name lang ang alam ko iyang nasa template mo.”“Ah! Ganoon po ba, ako nga po pala si Alfred sir.”“Oh! Alfred, nice name. Keep it up sa magandang service mo sa aming customer.”“Thank you po sir, naappreciate ko po ang compliments ninyo. May iba pa po ba kayong kailangan sir?” tanong niya uli sa akin.“Ah! Wala naman, salamat uli.”Umalis na nga si Alfred para mag entertain nang ibang customer. Medyo gumaan na ang pakiramdam ko. Pagkatapos kung makahinga sa napaka toxic na lugar sa opisina ay bumalik ako doon para kunin ko lang ang iba kung gamit saka uuwi na ako. Nang makarating na ako sa kompanya ay dumiretso
“That’s enough, kailangan na nating magdecisyon ngayon. So, I will decide who will remain in each department and kung sino ang gagawin kung manager each department.” Sabi ko sa kanila.“Seryoso ka ba Loid?! Hindi puwede iyang sinasabi mo.” Ang sagot sa akin ni Evelyn.“I am the CEO, so I will decide for our company. Unless may kinatatakutan ka Ms. Buenaventura. Do you?!”“Ano naman ang kinatatakutan ko Mr. Taylor? I did my best to do my part as representative of this company when the time na wala ang presents mo. Kaya you don’t have the rights to judge of all the things that I’ve done in this company dahil binangon ko ang kompanya ninyo sa panahong papalubog na ito.” Tahimik silang lahat sa sinabi ni Evelyn, sinumbat niya ang mga nagawa niya sa kompanya ng mga Taylor at tama naman siya dahil ginawa niya ang lahat para sa kompanya.“Evelyn is right son, hindi mo alam ang mga nangyayari sa kompanya noong wala ka. Kaya we need to give credits to her.” Ang sabi ni mom ko sa akin.Hindi k
Hindi akalain ni Dina na ganoon ang pagtrato ni Patrick sa kanya, sa loob nang ilang taon nilang pagsasama ay ngayon lang niya napansin na unti-unti siyang nagbabago. Naguguluhan din siya kung ano ba ang tunay na dahilan sa pagbabago nang ugali ni Patrick.Sabado, kaarawan na ni Carmela. Masaya ang lahat lalo na si Carmela. Naghanda nang malaki si Alfred, nagpalechon pa siya. Inimbita niya ang kanyang mga katrabaho, ang teacher ni Carmela at mga klasmit niya pati na ang kapitbahay nila.Sa di inaasahang pagkakataon ay naki birthday din ang ex girlfriend ni Alfred na hindi alam ni Carina. Magkasunod lang nang barangay sina Alfred at ang ex-girlfriend niya. Pumunta doon ang babae dahil sa inimbita ito nang tiyahin niyang si Martha, para kasi kay Martha ay wala nang dahilan pa na mag away sila dahil sa hiwalay na naman sila, so wala nang pag uusapan pa. Pero ang hindi niya alam, hindi pa nakapag move ang babae kay Alfred.Habang abala ang lahat, pumunta ang babae sa kinauupuan ni Carina
“Why the hell are you doing here?” inis na sabi ni Jeselle kay Evelyn.“Of course I’m here para damayan si Dad.”“Oh! Really?! How dare you to call my dad as your dad?” inis na sabi ni Jeselle.“Well I’m Loid’s wife kaya ang daddy niya ay daddy ko na rin.”“Aba! Assuming ka naman ata, hindi bagay sa iyo na maging Taylor.” “Please tama na iyang bangayan ninyo Evelyn at Jeselle.” Awat nang kanyang ina.“I’m sorry mom, si Evelyn ang may kasalanan kung bakit nandito si Dad sa hospital.”“Ako?! Ako lang ba? Kung hindi ka nakipag away sa akin ay hindi mangyayari kay Dad ito.” Depensa ni Evelyn.Dumating naman ang doctor galing sa I.C.U.“Doc, how was my husband?” “Sa ngayon stable na po ang vital signs niya. Nagpapahinga na po siya.”“Thank you doc, I hope dad will fully recovered soon.” Sabi ni Loid.“Mom, you need to take rest. Umuwi ka muna kami nalang ni Loid ang magbabantay dito. Sabihin ko sa driver na ihatid ka sa bahay.”“Are you sure Jeselle?” “Yes mom, sure ako. Magpahinga ka m