Chapter 57

Dahan-dahan ko pang hinawakan ang sarili ko, dahan-dahan ko ring tinignan ang bawat parte ng katawan ko. Nahihirapan pa akong gumalaw-galaw dahil ramdam na ramdam ko ang kirot mula sa operasyon ko. Ngayon ay hindi pa ring makapaniwala ang mga kasama ko dahil sa nakikita nila ngayong itong mulat na mulat na, humihinga na, buhay na buhay, at narito na ako.

Nagsisisigaw pa ako sa isip ko dahil ngayong nakabalik ako rito, narito na ako. Naramdaman ko kaagad ang mga yakapan sa akin ng mga tao rito at saka sila nag-iyakan ngayon. Niyakap ko rin naman sila at saka na ring magsimulang magsihulog ang mga luha ko dahil sa nangyari sa akin ngayon.

Buhay ako.

Nagkagulo pa sila at patuloy na tinatawag ang pangalan ko. Iyak sila nang iyak at walang tigil lang silang nagsasalita na hindi ko naman maintindihan. Umabot pa kami ng ilang oras dahil doon at nar