Share
Chapter 45
Kaugnay na kabanata
The Sweet Revenge Chapter 46
"So, Marcelo my only son. Excited kana na talaga sa inyong kasal bukas ni Yvonne? Siguro bago iyon ay aayusin ko na muna ang lahat ng mga papeles ng ating negosyo upang pormal ko itong maipasa sa iyong pangalan kagaya ng aking ipinangako sa iyo noon," sabi pa ni papa sabay ngumiti sa kanya. " Total naman ay magkakapamilya kana, magkakaroon nang asawa at anak. Siguro panahon na upang ikaw na mismo ang humawak ng iba kong negosyo, hindi lang basta hawak sapagkat nakapangalan na talaga sa iyo," dugtong pa niya sabay uminom ng wine.Tila natigilan naman sa pag-inom ng wine si Marcelo matapos marinig ang lahat ng sinabi ni Papa sa kanya." Wait dad, you mean ngayon na ba? I mean, are you sure with that?" Galak na tanong niya na habang bakas sa kaniyang mukha ang sobrang pagkatuwa."Yes of course, ano pa ang silbi na naging anak kita kung hindi ko man lang ipapamana sa iyo ang aking negosyo. Malaki kana Marcelo at sa tagal nang panahon na pagmamasid ko sa iyo on how you handle the business
The Sweet Revenge Chapter 47
Naghihingalo naman sa pagod si Nanay "Si Marcelo ay wala pa at kanina pa namin siya hinihintay. Mas nauna ka pang dumating kaysa sa kanya" wika pa niya habang may kaba at lungkot sa paraan ng kaniyang pananalita.Nabigla naman ako sa sinabi niya subalit iniisip ko na baka na traffic lamang si Marcelo. "Kalma lang po kayo Nay, siguro ay na traffic lang 'yun si Marcelo," ani ko pa habang ngumingiti lang sa kanya at panay ang pagtingin sa mga tao sa labas nang simbahan.Mayamaya pa ay may dumating na isang sasakyan na kulay itim at huminto malapit sa pinaghintuan ng Bridal Car na sinasakyan ko.Agad naman nabalin ang aking tingin sa humintong sasakyan dahil sa aking pag-aakala ay si Marcelo na iyon."Oh ayan, baka si Marcelo na po iyan Inay," maikling sabi ko sa kanya sabay binuksan ang pintuan at bumaba ng Bridal Car.Pagbaba ko ng Bridal Car ay pinukol ko agad ng isang masayang ngiti ang sasakyang itim. Hindi maikakaila sa aking mukha ang pagkagalak sa paglabas ng taong nakasakay sa s
The Sweet Revenge Chapter 48
Hindi ko lubos na matanggap ang lahat-lahat lalo na at nagpaka-martyr ako. Sa aking pag-aakala ay magaganap na nga ang aking matagal nang hinihintay na ikasal kami. Subalit hanggang pangarap lang pala iyon at siyang hindi na mangyayari o magaganap pa kailanman.Sa isang iglap lamang ay maglalaho ang lahat at magbabago ang lahat dahil lamang sa aking matalik na kaibigan na si Colleen Matapang na siyang trinaidor ako, inahas at inagaw sa akin ang lalaking pinakamamahal ko.Itinuring kong parang tunay kong kapatid at tinanggap pa nang maluwag ng aking pamilya. Subalit sinaksak niya lamang kami nang patalikod at walang ka alam-alam sa matagal niyang masamang binabalak.Inagaw niya na sa akin ang lahat, sinira pa ang aming magiging kasal, pati ang aking buhay at inagaw pa sa akin ang lalaking pinakakamahal ko na siyang hindi ko matanggap sa aking kalooban.Wala akong magawa ng araw na iyon kun'di ang umiyak na lang nang umiyak. Ang dapat sana saya at tuwa ang aking makakamtan ngayong ara
The Sweet Revenge Chapter 49
Tila natigilan at nabigla naman si Mr. Arevalo nang marinig niya ang aking mga sinabi lalong lalo na ang malaman niya ang pambubogbog na ginawa ng kaniyang asawa sa akin."Consuelo, is that true? How can you do this to her?" Tanong pa niya kay Senyora habang nadismaya naman ito sa kanya."That's not true. Hayop ka talagang babae ka," mabilis niya akong sinugod at sinampal sa aking mukha.Pareho kaming natigilan lalo na ako matapos niya akong sampalin sa aking mukha."Isinusumpa ko! Ito ang kahuli-hilihang araw na dadapo ang iyong kamay sa aking mukha. At sa sususunod na pagkakataon ay sisikapin kong kamay ko naman ang dadapo sa iyong mukha," sabi ko pa sa kanya habang tinititigan siya nang masama.Mabilis naman na umawat si Mr. Arevalo sa amin upang hindi na lumaki ang aming away."This is enough. Please Yvonne kunin mo na ang iyong mga gamit at umalis na," ani pa ni Mr. Arevalo.Mabilis naman ako na umakyat sa taas at kinuha ang aking magamit at bago ako tuluyan na lumabas ng manyson
The Sweet Revenge Chapter 50
Nagsimula na nga akong magtrabaho sa Amerika bilang isang factory worker. Noong una ay mahirap dahil nag-a-adjust pa ako sa lahat, subalit kalaunan at sa tagal din ng panahon ay nasanay ako at natutunan ko rin na ma-adopt ang pamumuhay at kultura nila rito.At time flies so fast nga dahil mahigpit dalawang taon na akong nagtatrabaho dito sa abroad. Naalala ko pa noong bago pa lang ako rito ay halos araw-araw akong umiiyak o naho-home sick dahil sa palagi kong nami-miss ang pamilya ko sa pinas. Mabuti na lang at nagpakaktatag ako kung kaya't nakaya ko ang lahat ng aking pangungulila sa kanila.Araw pala iyon ng sabado kung saan ay day off ko kung kaya't napag-isipan ko na pumasyal at gumala kung saan-saan kasama ang kaibigan kong si Abby na siyang kasama ko rin sa apartment ko gayondin sa trabaho. Sa katunayan ay sabay kami nitong si Abby na lumuwas nang bansa, nagkakilala at kalaunan ay naging matalik kaming magkaibigan.Kapag day off ay nakasanayan talaga namin na i-treat ang aming s
The Sweet Revenge Chapter 51
"Oo nga." Anyway, saan kayo pala pupunta?" Tanong pa ni Lynx."Um, sa katunayan ay papunta na kami ng terminal para umuwi,""Nako ihahatid ko na kayo sa inyo. Total ay pauwi na rin ako so, sumabay na lang kayo sa akin, ""Nako huwag na lynx nakakahiya naman at nakakaabala pa sa iyo. Lalo na at kailangan mo nang magpahinga at magpagamot," mabilis naman akong tumanggi sa sinabi niya."No, don't worry ayos lang ako at kaya kong gamutin ang sarili ko. So, please do accept my favor. Ihahatid ko na kayo.""Ano ba naman Yvonne omuo kana kasi nang makauwi na tayo," sambit pa ni Abby sabay tumawa.Matapos nga ang mga sandaling iyon ay inihatid kami ni Lynx papunta sa aming apartment ni Abby. Dahil sa may oras pa naman ng kunti kung kaya't niyaya na namin si Lynx na rito na maghapunan sa amin.Matapos ang hapunan namin tatlo ay ginamot ko naman ang mga pasa sa kaniyang mukha. Pagkatapos ay nag-usap kami patungkol sa mga buhay namin ngayon.Sa rooftop kung saan doon kami tumambay ni Lynx at nag
The Sweet Revenge Chapter 52
Nang matapos akong maligo ay pumunta ako nang kusina upang uminom ng tubig lalo pa at nauuhaw ako. Nakatapis lamang ako ng tuwalya ng mga oras na iyon at sa hindi ko nga inaasahan na pagkakataon ay nakita kong pumunta rin nang kusina si Lynx na kung saan ay wala itong pang-itaas na suot at tanging naka-boxer lamang.Natulala na lamang ako sa aking nakita at dahil dito ay bigla ko na lang nabitawan ang baso na aking hinahawakan lalo pa at nagulat ako sa aking nakita at hindi na rin makapaniwala na matipuno pala itong katawan ni Lynx. Dahil sa lakas nang pagkabagsak ng baso sa semento ay nagulat din siya at napatingin sa akin. Ang masaklap na pangyayari ng mga oras na iyon ay aksidenting nahulog din ang tuwalyang nakatapis sa aking katawan kung kayat laking gulat din niya nang makita niya ang aking hubad na katawan.Tila parehas kami ng naging reaksyon ni Lynx. Tulala, hindi makagalaw at nanlalaki ang mga mata dahil sa gulat.Dali-dali ko naman na kinuha ang tuwalya at mabilis na itinap
The Sweet Revenge Chapter 53
Gabe nang mga oras na iyon habang akoy nakatayo sa terrace ng aking apartment. Ako'y abala sa kakaisip sa hakbang na aking gagawin lalo pa at nabalitaan ko kanina ang patungkol sa nalalapit na kasal nina Marcelo at Colleen. Tila hindi ako mapakali sa aking sarili dahil kunting oras na lang ang natitira para maisakatupran ko ang matagal ko nang pinaplano na paghihiganti laban sa kanilang dalawa gayon din sa Ina ni Macelo na siyang nagpahirap sa akin sa loob ng mahabang panahon.Hindi pa naman kami lubos na magkilala ni Lynx simula nang magkita kaming muli rito sa America at tila nahihiya akong magpa-opera sa kanya dahil tiyak na magtataka siya at magtangkang magtanong kung bakit. Subalit disisyon ko naman ito at wala na siya ritong pakialam lalo pa at buhay ko naman ito."Pero kung sakaling magtanong nga siya, ano naman ang sasabihin ko sa kanya?" Bulong ko pa sa aking sarili habang napapaisip ng husto.Huminga ako nang malalim. "Ah bahala na basta't maisakatuparan ko lamang ang aking
Pinakabagong kabanata
