Dinner Date?

“Lance, puwede mo bang i-abot sa ’kin ‘yong bacon?” pakiusap ko sa kaniya habang nasa harap kami ng lamesa, kumakain ng agahan.

Bagong umaga na naman, bagong yugto ng buhay.

“Here,” matipid niyang sagot. Ngunit nagulat ako nang hindi niya tuluyang ipinadampi ang plato sa aking mga kamay bagkus ay siya ang kusang naglagay ng pagkain sa pinggan ko. I simple gazed at him, he seems natural from being the Lance I knew.

“Thanks,” sagot ko.

“You're welcome, go eat.”

Sinunod ko naman ang sinabi niya habang bahagyang napapasulyap sa gawi niya. Seryoso lang siya sa pagkain na para bang sobrang inererespeto niya ang oras na ‘yon. Hinihintay ko nga siyang magsalita, magtanong o magsungit sa akin pero wala naman akong napala.

“Ahm, Lance, isasabay mo ba ‘ko sa pag-alis mo ngayon? I mean, kung maidadaan mo ‘ko sa work. Kasi ‘di ba, yung kotse ko, itinago mo?” Oo, tunay naman kinuha niya ang susi ng kotse ko’t pinagbawalaan akong magdrive na. Ibinilin na niya ako s driver niya at siya na lang daw an