Xeviona's POV."Nakapag impake na ba lahat?" Astrid asked while pulling her luggage.We all nodded at her. Napatingin naman kami sa hagdanan kung saan pababa na sina Vladimir at Xelize.Nakagabay si Vladimir kay Xelize dahil namumutla ito at parang inaantok.Kailangan na namin makabalik sa Barovian dahil hindi namin alam kung ano ang ginawa ng matandang iyon kay Xelize.Nawawalan ito ng lakas habang si Vladimir naman ay nakatutok lang sa asawa niya buong oras, buong araw.Hindi nito hinahayaang mawala sa mga mata niya ang kaniyang asawa."You ready?" Astrid asked.Sabay sabay kaming sumagot sa kaniya at napagdesisyunan na pumasok na sa kotse.Apat na kotse ang nandito sa harapan namin.Magkasama kami ni Vladimir, Xelize, Astrid, Alastair, Xylie, Klyvone, Dark, Apollo, Von and Zarovich.Sa ikalawang kotse naman ay sina Averlys, Cannix, Avonlea, Hunter, Aphrodite, Eros, Auci, Zakrem, Zal
Astrid's POV.Napatingin ako kay Xeviona at kay Von. Umiiyak ito sa dibdib ni Von habang itong si Von naman ay pinapatahan si Xeviona at may binubulong."This place is miserable! Masyado ng maraming buhay ang nawala..." Mage stopped and looked at the kingdom."Panigurado, sa labas ng kaharian e may mga lobong nakabantay," she continued."Vlad, you think you can see on your vision if there are werewolves nearby?" I asked.He nodded at me and give a sign to wait for his response. Habang hinihintay naman si Vlad ay ibinaling ko naman ang tingin kay Von and Mitzie."Von, you go fly, check if the place is safe and if there are some shelters in here. We need a shelter before going to that kingdom," I said while pointing the kingdom whose on top of the mountain."And Mitzie, try to ask some help sa mga hayop na kaibigan mo. Tanungin mo at sabihin mo sa mga katiwala natin sa kaharian na nandito na tayo," sabi ko.
Xelize's POV."Xelize!" Aleksantrei aka Xeviona Evigheden called me while her hand are waving at me.She's with Alastair aka Lhaiyre Aristotle Evigheden, Xylie Evigheden and Astrid Evigheden.I wave my hand and quickly walk my way towards them. Inaya ako ni Aleksantrei na maupo dahil umiinom naman ang mga ito ng strawberry shake."I thought you can't come? May shooting ka pa diba? We understand naman if you have a hectic schedule Xel," nakangiting sabi ni Xylie.I smiled at them. Dahan dahan kong itinaas ang kamay ko at pinakita ang suot kong singsing na may pulang diamond sa gitna.Napabilog naman ang mga labi nito habang nanlalaki ang mga mata."Omg! You two are engaged!? Kyaahh! I'll announce this one to all Evighedens!" kinikilig na sabi ni Aleksantrei."Yeah. Kanina lang nagpropose si Vladimir..." nahihiyang saad ko."Wait, you know us, right? We are vampires while you are a human... Pag
Still Xelize's POV.Dahan-dahan kong naimulat ang mga mata ko at agad na nakita ko ang mga matang naalala ko bago ako nawalan ng malay n'ong gabing iyon."Vladimir..." Nakangiting tawag ko sa pangalan niya."We did it!" Sigaw ni Xeviona.Dahan-dahan akong napaupo sa pagkakahiga bago tumayo.Iniikot ko ang buong paningin ko bago napaluha.Naaalala ko na ang lahat. Yung araw na nagpropose si Vladimir sa akin, kung paano niya ako nakilala sa una kong buhay, kung paano nagsimula ang lahat...Agad akong napapikit habang inaalala ang mga alaalang iyon.Dahan dahan akong napahinga ng malalim at sinimulang bumaba sa kwarto ko. Nakikita ko sina ina at ama na nanonood ng telebisyon kaya agad akong tumakbo palapit sa pintuan at dali daling binuksan ito."Xelize, bumalik ka ritong bata ka!" sigaw ng aking ina.Hindi ko na pinagtuunan ng pansin ang mga sigaw nila, umiiyak akong tumatakbo
Vladimir's POV.I am now staring at my wife while our friends are talking to her. Nakikita ko ang pagbabalik ng lakas nito dahil kumukulay na ulit ito, katulad ng isang namumukadkad na bulaklak sa lupa.A small smile flash on my lips as I saw her walking towards me. I spread my arms and hugged her.I gently planted a kiss on her forehead before cupping her cheek."I thought I'll gonna lose my wife for the second time. Gladly Spike is there to save you," I whispered.She smiled at me before she gave me a quick smack kiss on my nose."You know that I love you, kahit hirap na hirap ako ay desidido akong maibalik din ang lakas ko. Thank you Vlad for giving me strength," she said and hugged me.Ilang minuto kaming nanatiling magkayakap, ni hindi na maalala ang sitwasyon namin sa mga oras na iyon."The wizard is coming!" Spike said and hide on the wall.I look at them and nodded at them. Napatingin din ako kila Kefton at tumango sa kaniya. Mukhang
Xelize's POVNandito kami ngayon sa pinakahuling palapag ng palasyo. Masama ang pinupukol na titig ni Vladimir sa kaharap namin ngayon, si Tanler.I remember this wizard, ito ang pumatay sa akin. Ngayon na hindi na ako isang normal na tao ay sisiguraduhin kong matatalo ang dapat na matalo."You're too stupid, did you know that?" Spike asked.Hindi nakatakas sa paningin ko ang sunod sunod na paglunok nito."Pumayag ka pa na pakawalan kami dahil ang akala mo ay ganoon kana kalakas para talunin kami," Vladimir said.Nanatili lamang itong nakatitig kay Vladimir, hindi ito nagtangkang magsalita man lang.Maya maya ay nagkatinginan kaming apat bago nagsimulang tumakbo palapit kay Tanler.Agad naman kami nitong tinapunan ng mga fire balls gawa ng mahika niya.Agad akong umiwas, ganoon din ang tatlo. Tumakbo agad ako palapit sa kaniya at agad na inatake ng suntok pero nakakailag ito. Ngumisi ito sa akin bago ako sinipa ng pagkalakas lakas dahilan para tumilapon ako sa pader."Xelize!" I heard
Astrid's POV.Kasalukuyan akong tumutulong sa mga katulong dito sa palasyo sa paghahanda ng pagkain nang maramdaman ang presensiya ng isa sa mga katulong na nasa likuran ko na pala."Your highness, maupo na lang po kayo..." magalang na sabi ng isa sa mga katulong na ikinangiti ko."Ayos lang po. Nasanay din kasi ako sa mundo ng mga tao na tumutulong sa paghahanda ng pagkain–I mean, most of us," sagot ko rito.Napahawak ako sa balikat nito at nagpaalam na muna na kukunin ang mga prutas sa kusina. Agad naman akong pumuntang kusina at agad na kinuha ang bowl na may lamang fruits.Napatigil naman ako nang maramdaman ang paghinga sa likod ko. Dahan dahan akong napalingon at nakitang malamig na nakatingin sa akin si Zarovich."Hey, you need something?" I asked while smiling."Tss." tanging lumabas sa bibig nito.Bigla itong naglakad na ikinawala ng mga ngiti ko. That's it?Napatingin naman ako sa pwesto nito
(3 weeks passed)Xelize's POV."Xelize!" hinihingal na tawag ni Xeviona.Napalingon naman ako sa kaniya bago nagsalita, "bakit?" Nagtataka ko naman itong tinitigan."Zarovich is leaving!" sabi nito.Napangiti naman ako."We know that already, Xev," sabi ko sa kaniya."But no one knows that Astrid is missing!" sigaw nito na ikinatigil ko.Agad akong napatingin rito at kunot noong nakatitig sa kaniya."Anong sinabi mo?" tanong ko sa kaniya."Xelize, Astrid is missing. Kagabi ko pa siya hindi napapansin. I-I thought she was in her room, it's been 3 weeks since Zaro and Astrid diba nung magkasagutan sila kaya normal na sa akin na dalhan na lang siya ng pagkain pero Xelize, wala talaga akong makitang Astrid sa kwarto nito..." naiiyak na sabi nito na nagpaikot ikot pa sa paglalakad nito sa harap ko, napatigil lang ito nang may magsalita sa likod namin."Astrid is missing?"Napalingo