44

Kanina ko pa namalayan na lumabas si Karina sa silid pero hindi ako tuminag sa pagkakahiga sa kama. Akala siguro nito na natutulog na ako.

It has always been like this for the past weeks that we have been together in the same room. Tatabihan niya ako sa kama at magpapanggap na matutulog.

Kapag nakita niya akong pantay na ang paghinga ay hahalikan niya ako sa noo saka ito lalabas para matulog sa sofa sa sala. Babalik ito nang bandang mga alas-kwatro ng umaga na parang walang nangyari at yayakapin ako at magkukunwaring tulog para hindi ako maghinala.

I thought it's just because she's not used to having someone in bed with her. I only began to suspect that there is more to it when I woke up in the middle of the night without her by my side. I searched for her in the whole house to only find her in the garden silently crying and drinking. She kept on kissing her necklace while staring at the skies.

Hindi ko maipaliwag noon ang nararamdaman ko. It's like someone punched me in the gut repe