Share
Chapter 39
"Dylan! gising na," sabi ko pa dito habang inaalog ang balikat nito.
"Hmm, Ry ko Good morning," pupungas-pungas na sabi pa nito habang nagkukusot pa ng mata.
"Good morning Dylan, bumangon kana at maligo."
"Opo Ry po, Sobrang excited ka ata ngayon ah," ngisi pang sabi nito sabay tingin sa alarm clock na nasa bedside table nya.
Di ko ipagkakaila na talaga namang maaga akong nagising ngayon dahil sa pagkasabik dahil sa pagpasok ko mamaya, pero syempre gusto ko din namang maaga din si Dylan sa trabaho nya kaya ginising ko na rin sya.
"Ano naman kung excited ako ha? walang magbabago, kailangan mo paring bumangon," masungit na pagkakasabi ko sa kanya.
Imbis na magalit ito katulad ng mga natural na amo dahil pinangangaralan sila ng kanilang kasambahay ay napangisi lang ito, at napakamot sa ulo habang tumatayo.
"Sabi ko nga po liligo na--"
sabi
Kaugnay na kabanata
The kasambahay [BL] Chapter 40
"Ayy bansot!" pang gagaya pa ni Cris sa sinabi ni Mitch."Ano bang ginagawa mo dito ha!?" inis na tanong naman nito."Bakit ba ang taray mo? Hindi naman ikaw ang ipinunta ko dito.""Aba't ang lakas din talaga ng loob mo ano?" si Mitch na nakapamaywang na."Talagang malakas ang loob ko dahil gwapo ako," mayabang na sabi naman ni Cris dito."Yakk, mukhang yan, Gwapo?? baka hindi lakas ng loob ang kailangan mo? baka naman salamin? hahaha," malakas na tawa pa ni Mitch, napapailing na lang ako sa dalawang ito."Ikaw talaga bansot, ep--""May kailangan ka ba Cris?" tanong ko na lang para maawat ang awayan na naman nila."Ha-ha wala naman Rylan, Diba pauwi na kayo? hatid na kita," nahihiya pang sabi nito sabay kamot sa batok nya."Oo pauwi na kami, pasensya na di ko matatanggap ang alok mo, mag jejeep na lang ako pauwi," p
The kasambahay [BL] Chapter 41
"Ry ko, we're homeee!!!" masaya pang sigaw ni Dylan ng makauwi na kami sa bahay, may pagtaas pa ang kamay nito habang nakasunod lang naman ako sa likod nya."Ry ko, may pasalubong ako sayo," sya sabay abot sakin ng box ng pizza, inilapag din nya ang dalang brief case sa sofa habang inaalis ang suot na coat."Salamat Dylan," napakagat labi ako habang pinipigilan ang ngiti na gustong kumawala sa labi ko, medyo nahihiya pa rin ako dahil sa nangyari kanina pero di ko mapilang masabik dahil narito na sya ulit.Ilang oras lang kaming nagkahiwalay pero napakatagal na noon para sakin kaya naman masaya akong natupad ang aking hiling na maaga syang maka-uwi ngayon.Dahil sa lalim ng iniisip ko ay di ko napansin na nakalapit na pala sya sakin. As in malapit na halos lumapat na ang aking mukha sa matipuno nyang dibdib. Naramdaman kong itinaas nya ang aking mukha sa pamamagitan ng paghawak saking baba, yumuko sya para
The kasambahay [BL] Chapter 42
Ang sumunod na araw ay wala akong pasok sa Cooking class kaya naman nasa bahay lang ako buong maghapon.Hanggang ngayon ay di ko pa rin mapagilang di mapangiti kapag na-aalala ko ang nangyari kagabi, buong maghapon na ang nakalipas ay ganito pa rin ako, may sakit na ata talaga ako, love sickness!!! hahaha sa utak kamo.Hayss nababaliw na talaga ako, nababaliw na ako kay Dylan.Ayiee haha-ha-ha..napatigil ako sa pagtawa ng mapansin kong naparami na pala ang lagay ko ng asin sa ulam na niluluto ko para sa hapunan namin. Agad ko itong tinikman at dinagdagan ng tubig dahil medyo napa-alat nga.Napatingin ako sa orasan para alamin kung malapit ng umuwi si Dylan. Sabik na ulit kasi ako na makasama sya, pero nawala ang ngiti sa labi ko ng mapansing late na sya. 6:00 pm ang uwi nya, 6:45 na pero wala pa sya. Kinuha ko ang aking cellphone sa bulsa ng apron(Yung regalo ni Dylan) na suot ko para tiningnan kung tumawag o nagtext
The kasambahay [BL] Chapter 43
Kinabukasan ay pinilit kong ginising si Dylan pero mahimbing parin ang tulog nito kaya naisipan kong tawagan si Nico at sabihing baka di makapasok si Dylan."Nico, tulog parin si Dylan hanggang ngayon, baka di na sya makapasok sa trabaho.""Ok Rylan, ako na ang bahala dito," sabi pa ni Nico.Pagkatapos ng aming pag uusap ay bumalik na ako sa kusina para ipaghanda ng inumin si Dylan para sa kanyang hangover, kailangan ko na rin ayusin ang aking mga gamit dahil may klase ako ngayon sa cooking class. Habang nagdidilig ako ng halaman sa Garden at sa may pool ay napansin ko na nakaupo na si Dylan sa kusina. Gamit ang Back door ay doon ako pumasok para mas madali akong makapunta sa kusina."Dylan, gising kana pala, Good Morning," masaya ko pang bati sa kanya na parang walang nangyari kagabi.Hindi sya umimik, ni hindi nga nya ako tinapunan ng tingin, nakatulala lang sya.Parang tinuso
The kasambahay [BL] Chapter 44
Malungkot ako ng di natupad ang aking panalangin ng gabing iyon, ang totoo nya ay lumipas na ang ilang araw pero kahit kailan ay di iyon natupad, nagpatuloy ang malamig na pakikitungo sakin ni Dylan, lagi na rin itong gabi na umuwi, kaya natuto na akong kumain ng mag-isa at itapon ang mga pagkain na di nya kinakain pagdating ng umaga.Halos ang nagpapasaya na lang at nagbibigay sakin ng insperasyon ay ang cooking class na aking pinapasukan, mawawala ang aking isipin pag nandun ako dahil maraming bagay akong na nalalaman. Minsan pumupunta rin ako kayna lily para makakwentuhan sya, alam kong napapansin nya na may mali sakin pero hindi pa nya ako kinukulit para sabihin iyon, tinanung nya lang ng isang beses kung ok lang ako, syempre, Oo ang isinagot ko sa kanya para di na sya mag alala.Martes ngayon at day off din ni Lily kaya gusto ko siyang puntahan. Dalawang linggo na rin ang nakalipas ng mag simulang maging malamig ang pakikitungo ni Dylan sak
The kasambahay [BL] Chapter 45
Pinilit kong inayos ang aking sarili bago sumakay ng jeep, pagkatapos kong maiabot ang aking bayad ay yumuko na lang ako para di makita ng mga kasakay ko sa jeep ang paga at namumula kong mata. Habang tahimik akong nakaupo ay biglang nagvibrate ang aking cellphone."Rylan, nasan ka na kanina pa kitang hinihintay dito," sabi pa ni Mitch sa kabilang linya."Ah pasensya na Mitch, biglang sumama ang pakiramdam ko kaya umuwi na ako.""Ganun ba, sya mag ingat ka sa pag-uwi ha, pagaling ka," malungkot pero may pag unawa na sabi pa nito."Salamat Mitch.".....Wala akong lakas ng katawan habang naglalakad ako papasok sa bahay, Wala din akong ganang kumain kaya dumeretso na lang ako sa aking kwarto para makapagbihis na.Nang maayos ko lahat ng aking mga gamit at malabhan ko na ang uniform ko ay bumalik na ulit ako saking kwarto para m
The kasambahay [BL] Chapter 46
"Make over? pero di ko kailangan ng make up Lily," reklamo ko pa sa kanya, nagtataka na talaga ko sa mga pumasok sa utak ng babaeng ito."Ano ka ba, akong bahala sayo, hindi naman kita lalagyan ng make na para kang sasali sa miss universe yung light lang, basta ako bahala," sabi pa nito, di ko alam kung pwede ko syang pagkatiwalaan pag dating sa ganitong bagay, baka mamaya ay mag mukha pa akong clown."Basta wait mo ako Cutie ha, uuwi ako ng maaga then chat kita, punta ka sa bahay," sabi pa nito at nagpaalam na, masama na daw ang tingin ng boss nya.Huminga ulit ako ng malalim at nagpasya na pumunta sa kusina para ihanda ang mga lulutuin ko mamaya. Malungkot man ako ay ayaw ko namang mapahiya si Dylan sa mga bisita nya mamaya kaya kailangan kong ayusin ang luto ko.Nang matapos ko ng ihanda lahat, nahiwa ko na lahat ng sangkap ay itinago ito sa ref para ready ng ilut
The kasambahay [BL] Chapter 47
Nagising ako ng umagang iyon na wala na si Dylan, siguro ay maaga itong umalis dahil napansin ko na wala na ang kotse nya sa garahe.Nasanay na rin naman ako na lagi syang wala kaya naman ipinagpatuloy ko na lang ang dapat kong gawin. Nagluto ako ng almusal, naglinis ng bahay at garden.Kahit mabigat pa rin ang aking kalooban dahil nalaman kong ikakasal na sila ni Grace ay pinilit ko parin na ngumiti, dapat maging masaya ako dahil ceremony ko ngayon, dahil nakatapos na ko ng one month sa Cooking class.Isinantabi ko muna lahat ng mga negative na isipin at pinanatili ang pagiging positibo.Pagkatapos ko ng lahat ng gawain ay naghanda na ako para sa pagpunta sa school, Inayos ko ang aking sarili, dapat extra ang kagwapuhan ko ngayon....Masaya at nakangiti ako ng makarating ako sa school. Nakita ko agad si Mitch ng makapasok ako sa room, tumakbo ito palapit sakin ng magtama ang aming mga mata.
Pinakabagong kabanata
