Share
Chapter 14
MarieCar_GerebiseThank you po sa patuloy na pagsuporta sa novel na ito. Sana po ay nagustuhan n'yo :) God bless us all! ~(1 Peter 2:24) He himself bore our sins in his body on the tree, that we might die to sin and live to righteousness. By His wounds you have been healed.~
Related chapters
This Time We'll Never End Chapter 15
Conrad's POVWhen you try your best, but you don't succeedWhen you get what you want, but not what you needWhen you feel so tired, but you can't sleepStuck in reverse(Fix You by Cold play)Heto na naman ako, yakap-yakap ang aking lumang gitara. Kinakanta ang laman ng puso ko. Hinihiling na sana kahit konti ay maibsan ang lungkot na nadarama nito. And the tears come streaming down your faceWhen you lose something you can't replaceWhen you love someone, but it goes to wasteCould it be worse?Lights will guide you homeAnd ignite your bonesAnd I will try to fix youAnd high up above, or down belowSilong ako ng aming gazebo sa hardin, pero ang puso't isip ko ay na kay Amorah. Ang tanging babaeng minahal ko at ang tanging nais kong makasama... pero nagawa ko pa ring saktan... At iwan.When you're too in love to let it goBut if you never try, you'll never knowJust what you're worthLights will guide you homeAnd ignite your bonesAnd I will try to fix youMalayo ang tingin. Pagod
This Time We'll Never End Chapter 16
Amorah's POVI was walking along a seemed to be familiar lobby of a building. Concrete and neat, mixtures of cream and brown colored paints with a firmly closed turquoise doors. Tags hanging above the door frames which seemed to be names of... flowers? Aster, Bluebell, Chamomile, Daffodil and... Everlasting? Klaro mula sa kinatatayuan ko ang tag sa ikalimang kwarto kahit nasa harap pa lamang ako ng pangatlong room, at patuloy na naglalakad hanggang dulo... Doon sa Everlasting. Everything's really familiar here. I think I'm in a school or the like?I continued my steps. I halted when I saw the last room open and empty. The bags, books and chairs I saw confirmed my hunch that I am, indeed in a school.I looked around. Tahimik naman pero may mga bags sa loob?Then, I heard footsteps coming from the stairs. Nilingon ko ang dulo ng pasilyo and saw five cute kids wearing white t-shirt with matching an inch above the knee red shorts and white rubber shoes. It seemed their P.E uniforms. They
This Time We'll Never End Chapter 17
Amorah's POV"Okay ka na talaga, ha? Sure ka?""May kailangan ka ba? Sabihin mo lang. Pagkain, inumin... Gosh, muntik nang humiwalay kaluluwa ko dahil sa'yo, girl!""Stressed ka ba sa school kanina? Sinabi mo sanang pagod ka, bukas na lang sana tayo nag-karaoke!" Naiiyak na tanong ng mga kaibigan habang nag-aalalang nakatitig sa akin, kahit sinabi na ng doktor na ayos na ang lagay ko. Naupo na ako ngayon sa aking hospital bed."Okay na nga ako. Pa-discharge na nga, 'di ba?" sabi ko sabay tawa para kumbinsihin ang mga itong ayos na nga talaga ako.Halos sabay-sabay silang nagbuntong-hininga pero bakas pa rin sa mukha na hindi kumbinsido. Na parang walang makakapawi sa pag-aalala nila sa mga oras na iyon.Umiling si Jia, lalong nanubig ang mga mata. "Pinag-alala mo talaga kami kanina..."Nakangusong tumango sina Yve at Lia sa sinabi nito. I sighed and smiled at them. Ngumiti sila pabalik sa gitna ng lungkot sa mga mata. Akmang yayakapin na ako ng tatlo nang pigilan kami ni Conrad. "Wai
This Time We'll Never End Chapter 18
Tumayo siya at hinarap ako, blocking my view of my friends. Loud gasps were heard when he suddenly kneel down in front of me, like he's begging for something. Nagulat ako at kinabahan sa ginawa n'ya. Ni hindi ko namalayan na nagpipigil na pala ako ng hininga habang hinihintay ang mga susunod niyang gagawin o sasabihin. Kay lakas ng kalabog ng dibdib ko habang sinasalubong ang mapupungay niyang mga mata. "Conrad..." I held his hand to stop him but he still did. I wanted him to stand up pero sa tigas ng braso niya ay 'di man lang siya gumalaw nang subukan kong hilahin pataas.Wala siyang kasalanan sa akin kaya bakit siya luluhod? Kung bakit iyon ang una kong naisip ay dahil sa paghingi niya ng tawad kanina. He also has said he's gonna take care of us, but I don't think it is the reason why he's doing this. He clearly wants us to take it slow. Probably because of my situation. At sa nakikita ko sa mga mata niya; the sadness, longingness and love... told me he's indeed doing this because
This Time We'll Never End Chapter 19
Kung gaano siya kasarap magmahal, ganoon din s'ya kasarap magluto. Conrad prepared every single meal we shared since day one. Nang malaman niya kasi na puro food delivery lang from different food shops ang in-o-order ko for my meals and snacks before, he freaked out lalo na't hindi makakabuti sa magiging babies namin, at sa akin, ang mga kinakain ko, lalong-lalo na ang mga cravings ko. Paano ba naman kasi, fries, milk tea, pizza, burgers, pastas, fried chicken, and the likes lamang ang pumapasa sa sikmura ko, the rest, sinusuka ko kahit sa amoy pa lang.Kaya nga laking gulat ko sa sariling gustong-gusto ko lahat ng mga niluluto n'ya para sa'kin, sa amin. From the inviting smell, to kanin to ulam, pati sa mga healthy snacks at desserts, talagang lahat na lang ng hinahanda niya sa hapag-kainan namin gustong-gusto ko which is so unusual!Pakiramdam ko nga, pag hindi s'ya ang nagluto, hindi masyadong masarap. At hindi rin ganoon ka-ganado ang kain ko. Hinahanap-hanap nga ng tiyan ko ang
This Time We'll Never End Chapter 20
"Isa pa..." dagdag niya na tila nagpabalik sa akin sa katinuan. He thoroughly dried my tears using his fingers na ikinatitig ko sa kanya. Hindi yata ako magsasawang pagmasdan ang gwapo niyang mukha. Nasa kanya ulit ang buo kong atensyon, "Bakit naman ako maghahanap ng wala sa'yo, eh, alam ko na noon pa man na wala ka talagang talento lalo na sa pagluluto-and I see nothing wrong with that. Wala naman kasi sa kasarian ang pagluluto... same goes to paglalaba at pag-aalaga ng mga anak," natatawa niyang turan na parang natural lang talaga ang lahat ng iyon at kailanma'y hindi naging big deal sa kanya. Nginitian ko lamang s'ya saka nagbuntong-hininga. Somehow, I felt relieved with his words but at the same time ay nadismaya ako sa sarili ko- I realized kung gaano ako kababaw base sa mga tinuran ko kanina, at na-guilty dahil pinagdudahan ko pa talaga s'ya.Paano ba naman kasi, sa hirap ng panahon ngayon, ang hirap na talagang magtiwala. Iyong mga pangit nga, eh, nagloloko, itong ganitong h
This Time We'll Never End Chapter 21
Nang papalapit na kami sa entrance ng Mon Amour Beach Resort ay panay na ang tinginan naming magkakaibigan, lahat ay halatang sabik na sabik at 'di na makapaghintay na makapag-unwind.This is not our first unwinding vacay na magbabarkada pero ngayon lang kami ulit nag-outing after what happened to me 3 years ago at dahil na rin naging busy kami sa kanya-kanya naming personal reasons. Though, nag-me-meet up naman kami tuwing may free time ang lahat, o di kaya'y tumambay every week, lalo na nang ma-fully recovered na ako, which is usually sa malls, sinehan, KTVs or sa bahay ng isa sa amin lang na para sa amin ay masaya din naman.Ever since nag-aral ako ulit, sa school na kami nagkikita-kita at sinadya talaga naming magkapareho ang vacant namin kung maaari para makapag-update sa isa't-isa, lalo na at nag-aalala pa rin sa health condition ko itong mga kaibigan ko, kahit lagi ko namang sinasabi sa kanilang wala na silang dapat na ipag-alala tungkol sa'kin dahil kaya ko na ang sarili ko.
This Time We'll Never End Chapter 22
"Sana all!" parinig ni Zeke with matching tingin-tingin pa sa kisame. Nakaupo ito sa mini sofa ng kwarto di kalayuan sa kinauupuan ni Jia.Napatawa kaming lahat sa sinabi niya, parang si Jia kasi ang pinaparinggan nito pero ang kaibigan kong inosente ay sumabay lang sa amin ng pagtawa.Kawawang nilalang!Niyakap ako ni Conrad mula sa likod, ginaya ang posisyon nina Andrei at Yve na nakatayo di kalayuan sa amin. Nakangiti niyang pinapanood ang bagong love birds. Halatang masayang-masaya siya para sa dalawa."Pasensya na talaga, tol, pero hindi pwede," maya-maya'y sabi niya nang humupa na ang tawanan, nakangiti pa rin sa dalawa. "Iisang kwarto lang kami nitong misis ko kasi buntis siya. And she might need my help with everything. Buntisin mo muna kasi para maawa ako- aray!" impit niya nang tampalin ko siya sa braso nang may kalakasan. Loko-loko talaga! Tumawa pa nga kahit ang sama na ng tingin ko sa kanya. "Joke lang po, misis ko," nakangisi niyang sabi sa'kin. Marahan niyang kinurot ang
Latest chapter
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 4
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 3
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 2
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 1
- This Time We'll Never End Chapter 34
- This Time We'll Never End Chapter 33
- This Time We'll Never End Chapter 32
- This Time We'll Never End Chapter 31
- This Time We'll Never End Chapter 30
